Lang verwacht...!! Maar hier dan eindelijk mijn, wederom lange,verhaal over de Anwartercursus!! Mijn excuus voorhet lange wachtenis: geen draadloos internet!Voor eerstzullen jullie wel weer even zoet zijn methet komende verhaal.Ik hoop snel weereen verhaal en foto's te kunnen plaatsen!

Na het schrijven van mijn vorige blog, begon ik vol goede moed mijn koffers alvast in de auto te laden. Wat ik jullie nog niet verteld had: we zaten op de derde verdieping van het appartementencomplex en (natuurlijk) was er geen lift! Dus 3 (x2) trappen op en af en nog een extra trap voor het afleren. Maar ik mag niet zeuren, ik kon mijn hele skiuitrusting de afgelopen 2 week in de auto laten liggen en had dus alleen koffers en tassen. Maar wel veel tassen.. op de een of andere manier heb ik in die 2weken Wenen allemaal extra tassen gecreëerd (had maar 1 vest gekocht) Waar ik op de heenreis nog door mijn achteruitkijkspiegel kon kijken zat de kofferbak nu letterlijk tot aan het dak vol!!
's Avonds kwam Erika nog even langs om het appartement te controleren en kregen we onze borg terug. Voor de laatste keer pizza bij buurman gehaald en daarna vroeg ins bett.

Om 5uur zou de wekker gaan... Nu had ik al ingecalculeerd dat uitslapen voor mij niks zou worden als er 9 man in dezelfde -kleine- ruimte met koffers en tassen aan het sjouwen zijn. Maar de eerste fanatiekelingen waren al om 4uur op, die hadden er zin in! Daardoor was ik ook verplicht om 4uur wakker te zijn..
Om 5.15 heb ik de anderen uitgezwaaid en zijn zij richting treinstation gegaan. Achteraf had ik nog wel weer bedje in kunnen duiken, maar dat wordt later in dit verhaal wel duidelijk..
Een half uurtje later ben ik zelf abgefahren. Net Wenen uit had ik een poosje dichte mist, maar verder had ik (wederom) supermooi weer tijdens de autorit. En ik vond het helemaal niet erg om na 14dgn zo knus te 'samenwonen' weer even only the lonely met: me, my bagage and my car te zijn!
Om een uur of 8, ik was toen ter hoogte van Salzburg, heb ik een rastplatz opgezocht. Hier heb ik mijn koffers omgepakt. Ik had namelijk 1 koffer met kleren en 1 koffer met skikleding. Deze moest ik nog even samenvoegen voor de komende week, zodat ik niet alleen in m'n skipak hoef te lopen. Ik had, uit voorzorg, al een vrij rustige parkeerplaats opgezocht, maar die paar automobilisten die er voorbij kwamen, zaten me toch met grote vraagtekens aan te kijken!! Ik geef ze geen ongelijk, had ik ook gedaan.. M'n hele kofferbak stond nu op de parkeerplaats uitgestald en ik was ijverig bezig met stapels kleding omwisselen, bij -10º!!
Ik ben mijn weg vervolgd en met een Skihut-cd in de speler, om alvast in de stemming te komen, kwam ik meer en meer in het bergachtige Salzburgerland en door of voorbij verschillende skidorpen.Ik moestnog even tanken en dat is hier een stuk leuker dan in Nederland. Een liter benzine kost hier tussen de €1,20 en 1,30!!
En om ong. 11 uur was ich dan endlich da!! Bij de jeugdherberg (JUFA) in Kaprun.
Meteen ingecheckt, kamernummer gekregen, maar de kamer was nog niet vrij. Ongeveer ander half uur later kwamen m'n huisgenootjes van Wenen ook aan, maar nog steeds konden we niet op de kamer. Inmiddels werd het steeds drukker en ook om 14.00 konden we nog niet op de kamer.. De vermoeidheid en de honger begon aardig te werken, maar het was nog steeds niet duidelijk hoe en wat, dus zijn we braaf blijven wachten.. Langzaam aan konden voornamelijk de jongens hun kamers op zoeken. Jahoe!! Om 15.45 waren dan eindelijk ook onze kamers schoon! Snel even wezen kijken en opfrissen want om 16.00 begon de introductiemeeting.

Ik zat met Noor (waarbij ik in Wenen ook al de kamer deelde) en met Tina (het IJslandse meisje) op een 4 pers.kamer. We hadden een badkamer met 2 spiegels en een 3^e spiegel op de gang!! We hadden zelfs een tv op de kamer EN een bank! Dat daar alleen maar tassen en kleren oplagen maakt niks, we hadden een bank! En de bedden?! Die lagen Heeerlijk!!! Vooraf had ik andersom verwacht; wat een luxe in een jeugdherberg vergeleken met Wenen.

Om 16.00 de welkomstmeeting. Een zaal met 150 man met diverse nationaliteiten (Scandinaviërs, NLers, Duitsers, Oostenrijkers, Oostbloklanders etc.) Gelukkig kende ik er al 9, dus hoefde me niet eenzaam te voelen. Op achternaam werden de groepen, van 10-14 pers., op achternaam ingedeeld. De W komt erg ver in het alfabet voor en ik was dan ook de laatste groep, namelijk: groep 13! 8 Jongens, 4 meiden (waaronder Noor, mijn kamergenootje). 2 Denen, een Duitser, een Hongaar, een Belg en 7 NLers, de meiden zijn allemaal Nederlands. Bastiaan, onze instructor/Ausbilder, gaf wat info over de komende 10 dagen en we kregen onze skipas. Daarna snel onze bagage naar de kamer gebracht en om 18.00 stond het avondeten voor ons klaar! Een uur later zaten we weer in de (theorie)zaal en kregen we onze map. Gelukkig, aangezien onze toestand, was de theorieles herhaling voor ons, want dit onderdeel hadden we al in Wenen gehad. Na een uur les eindelijk kunnen douchen en daarna meteen naar bed gegaan!

De andere dagen zagen er als volgt uit:

7.00 ontbijt
8.15 skibus naar Zell am See
9.00 start lessen
half uur tot een uur middagpauze
15.00 einde les, skibus terug
16.30 1^e theorieles
18.00 eten
19.00 2^e theorieles

Deze week werden de lessen (gelukkig) in Zell gegeven, omdat het hier minder koud was dan op de Kitzsteinhorn in Kaprun, waar normaal de lessen gegeven worden.

Maandag; En daar sta je dan.. Na 10 jaar snowboarden weer op ski's.. Alles nieuw aangeschaft, dus aan het materiaal kon het niet meer liggen. Gelukkig begonnen wij, net als dat wij zelf straks moeten doen, vanaf 0! En het skiën was ik gelukkig nog niet verleerd!
We begonnen de cursus met Kinderunterricht en in de pauze heb ik heerlijke Kaiserschmarren gegeten. De 1^e theorieles deze dag ging ook over Kinderunterricht, herhaling van wat we overdag op de piste hadden gedaan. De 2^e les; Alpinkunde, over sneeuwvormen en lawines, dit was iets moeilijker.
Bij de receptie lag nog een pakketje voor me met St.Klaas-sußigkeiten (van heit en mem). Nu was st. Klaas net een dag NL uit, maar daar smaakte het niet minder om.. Daarna douchen en weer vroeg ins bett.

Dinsdag; Erwachsene (volwassen) unterricht, ook weer vanaf 0, wederom ideaal voor mij om er geleidelijk aan in te komen. 's Avonds kregen we het 2^e deel van de theorie van Alpinekunde en na het eten Berufskunde en Unterricht.

Woensdag; Vanaf vandaag werd het serious business! Alpinesfahrverhalten (DE skihouding) stond op het programma. En in deze ideale houding gingen we een deel van een bocht maken. Klinkt vrij simpel.. Maar in de loop van de ochtend kreeg ik echt het gevoel dat ik een of andere Anfänger was en totaal niet meer kon skiën. Want laat ook net vanaf vandaag de Ausbilders een stuk strenger worden. Dan was dit niet goed aan m'n houding, dan weer dat niet... Aan het eind van de dag was ik ook nog eens de gelukkige die haar probe lehrauftritt mocht doen. Je proefexamen; zelf voor de klas staan en over een bepaald onderdeel een lesgeven.. En ik kreeg natuurlijk het onderdeel: Alpinesfahrverhalten. Terwijl mijn zelfvertrouwen nog ergens op de eerste berg van die ochtend ver onder de sneeuw lag, sta je een techniek en houding uit te leggen die je zelf nog niet onder, nee, laten we toepasselijk zeggen IN, de knieën hebt en waar je de hele dag commentaar op hebt gehad. Bastiaan vond het wel redelijk, maar voor m'n gevoel ging het echt niet goed. Wat een heerlijke afsluiter was dat!! NOT! Daarom na de les via de après-ski bar naar de theorieles gegaan. ;) Theorie voor die avond viel gelukkig mee: Gerätekunde en Umwelt&Natur.

Donderdag; Na 3 hele mooie dagen, dat we zelfs in de pauze buiten in het zonnetje zaten, was het weer gaan sneeuwen waardoor het kouder werd en er stond meer wind waardoor het ook nog eens een stuk kouder aanvoelde. Vandaag het laatste onderdeel voor Anwärters: Grundstufe carven (beginners carven, carven is de huidige skitechniek). 's Middags trainen van eigen techniek en herhalen van al het voorgaande. En 's avonds stond weer Berufskunde/Unterricht en Bewegingsleer op het rooster.

Vrijdag; Doordat het de hele avond lekker doorgesneeuwd had waren de pistemachines de hele dag bezig om de pistes te preparen. Al slalommend tussen de pistemachines door weer de verschillende technieken herhaald en deze verfijnen. Het dikke pak Neuschnee en ook de harde wind waardoor het wederom heel erg koud was, waren deze dag een extra moeilijkheidsgraad. Deze middag stond de laatste theorieles, bewegingsleer, gepland.
Na het avondeten hadden we de 'flower ceremony'. De prijsuitreiking na de skiwedstrijd van een skischool, zodat we ook weten wat daar allemaal bij komt kijken. Na afloop kregen we van onze Ausbilder een consumptiebon bij een après-ski bar in het centrum van Kaprun. Dus met 150 man après-skiën!! Errug gezellig en laat geworden!!

Zaterdag; Na een kort nachtje stond er gelukkig weer een kinderprogramma op het rooster: van bochten tot carven voor kinderen. Dus spelenderwijs oefeningen van de berg af. Na de middagpauze EHBO. De plaatselijke bergwacht hield een praatje in het Pinzgauers over je plichten en wat verder te doen als skileraar bij ongelukken op de pistes. Pinzgauers is de streektaal hier, en dat is net als Fries voor Nederlanders, dus veel heb ik er niet van mee gekregen. Maar het had veel van bedrijfshulpverlening. Hierna had ik mijn echte lehrauftritt. Ik had hetzelfde onderdeel als mijn proefexamen, wat officieel niet mag, maar daar kwamen ze achteraf achter. Dit keer ging het helemaal goed en had ik er achterna zelf ook nog eens een goed gevoel over. 's Avonds hadden we geen theorie meer, maar vrij om te leren voor de komende theorie-examens.

Zondag; Deze dag weer veel herhalen en trainen van de eigen techniek voor het examen en daarnaast werden er nog een paar praktijkexamens in lesgeven afgenomen. 's Avonds het eerste theorie examen en deze was kortweg gezegd: te simpel. Inmiddels waren heit, mem en Wytze ook gearriveerd in Kaprun en die kwamen me na het examen nog even opzoeken!

Maandag; Het was deze dag zo koud!! Dat er gelukkig extra pauze ingelast werden. Tussen de pauzes door weer trainen aan de technieken en de laatste praktijkexamens werden afgenomen. Ook zijn we deze middag ruim op tijd gestopt en daardoor was er nog tijd om alvast even bij de skischool te kijken waar ik ga werken, want deze is ook in Kaprun. Daarna alvast inpakken en kamer opruimen, want dit werd onze laatste nachtje in JUFA. Na het avondeten het 2^e theorie examen en ook deze was te simpel. Na het examen Wytze nog even gezien. 's Avonds met een groepje nog wat gedronken, op de laatste avond.

Dinsdag; De laatste dag, DE dag. De examens van de eigen techniek. Drie afdalingen: pflug fahren (het wel bekende pizzapuntje!), kurze radien (korte bochten) en carven grundstufe (beginners carven). En heel, heel veel wachten. Het ging wederom op alfabet en mijn startnummer was 154 (van de 157!). Over de 3 onderdelen, die per stuk ongeveer een minuutje duurde, heb ikdrie uur gedaan!! Gelukkig was het niet meer zo koud als de voorgaande dagen, maar echt warm was het ook niet. Om één uur hebben we de bus terug genomen en daarna was het wachten tot half 4 voor de diploma uitreiking.

Nadat de grote baas een praatje had gehouden en ons alvast mee had gedeeld dat het slagingspercentage ongeveer 50% was, was het nagelbijten en zweethanden!! Helaas had de printer het begeven, dus kregen we niet meteen ons diploma mee, maar hij noemde je behaalde cijfers op en daarna wel of niet geslaagd. Wederom op alfabet.. En.. ik ben Geslaagd!

Hoe kon het ook anders met groepsnummer 13, maar van de 14 cursisten waarmee we gestart waren, waren in de loop van de week al 2 jongens door minder leuke redenen verplicht naar huis te gaan. Ook ik was de eerste dagen ongelukkig met een pijnlijke linkervoet, voelde als een ontsteking, maar deze is gelukkig al snel weer afgezakt. De overige twaalf van de groep waren wel allemaal geslaagd! Hierna kwamen de groepen nog een keer bij elkaar. We kregen van Bastiaan een USB stick met de foto's die de afgelopen dagen gemaakt waren en wij hadden nog een kleinigheidje voor Bastiaan. En toen was het tijd om afscheid te nemen. Iedereen moest deze avond nog naar de diverse skigebieden en hun skischool.Ook ikben naar mijn nieuwe werkplek afgereisd, aan de andere kant van het dorp...