Het werd weer druk bezet in huize Buchner.. Pytsje was zaterdags aangekomen om ons, voor een weekje, te versterken in deze drukke periode!
Daarnaast begint my life on the mountain nu wel heeel zwaar te worden: deze week alweer mooi weer!! :p Alle lerarengezichtjes beginnen met de dag bruiner te worden en de meesten hebben al zo'n mooie goggle (vakterm voor zonnebril) in het gezicht staan.

De eerste dag van deze drukke week, zondag, moest ik natuurlijk weer naar Rudolfshof.
En bij aankomst daar, werd al snel duidelijk dat het een drukke week zou worden. Pas om half 10, wanneer normalerwijs de lessen beginnen, werd ik met het skischool taxibusje vol kinderen naar Sammelplatz gereden. Daar stond het zwart van de mensen. Deze week waren er alleen al 180 kinderen.
Omdat ik er later aankwam, waren er al heel wat groepen ingedeeld. Ik kwam dan ook als geroepen en had binnen no-time ook 14 kinderen, ieder met één of twee ouders, om me heen staan!
Samen met collega's Marcella en Belén kregen we de 'standaard 5' kinderen. Zij hebben al eerder geskied, kunnen bochtjes maken en stoppen.
Eerst hebben we ze nog een paar rondjes bij de touwlift, waar het wat steiler is, op Sammelplatz laten skiën, om te kijken of ze echt wel bochtjes en een pizza-stop konden maken. Daarna snel naar de Lechnerberg, waar het ook al zo druk was.. Voor de kassa voor de liftpassen: lange rijen en op de pistes: lange rijen bij de liften en veel, heel veel (ongeduldige) Nederlands om je heen.

Mijn groepje bestond ook voornamelijk uit Nederlandse kinderen, een Engelse en een Roemeen. Een paar ervan waren in de ochtend een beetje huilerig, maar tijdens de lunch werd er al door een gevraagd: Gaan we bijna weer skiën juf??
's Middags weer op Lechnerberg geskied en na de les stond de eerste (Nederlandse, overschattende) ouder al naast me om te vragen of hun kinderen niet naar een hoger/sneller groepje konden, want: 'er zat geen progressie in mijn groepje en de groep was zo groot'. Zucht!! Ja hoor! Kijk eens om je heen: alle groepen zaten maximaal vol!
Op kantoor, met Belén en Marcella, leskaarten-kwartet gedaan! Onderling kinderen gewisseld, zodat iedereen weer 12 kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd en niveau in haar groepje had.
Door dit wisselen had ik nu de kleinsten van 5/6 jaar.

Maandagochtend kreeg ik nog een Pools jongetje bij in de groep. Om de nieuwe groepsindeling nog een dagje op de smoordrukke Lechnerberg gebleven om rustig aan iedereen een beetje vertrouwd te laten worden.
Inmiddels was het weer lichtjes begonnen te sneeuwen!! Ein-de-lijk!! Hier waren we heel blij mee!
Na het inchecken ‘s middags snel een salade gegeten en weer klaar gemaakt voor de show. Er waren deze avond ganz viele leute bij de show. Na de show hebben we nog een drankje gedaan bij Pavillon en daarna snel onder de wol gekropen.

Vanwege de drukke dagen en grote groepen deze dinsdag geen training.
Wel was het nog steeds aan het sneeuwen, maar in de loop van de dag stopte het en de sneeuw van deze laatste dag, was ook zo weer weg.
Na de groepsfoto met de kids richting Schaufelberg afgezet; eerst met de bus, daarna de stoeltjeslift omhoog en boven aangekomen Maisilift een paar keer gedaan. Na de lunch helemaal naar beneden geskied en daarna nog een keer omhoog en weer helemaal naar beneden. En toen was de dag alweer voorbij, door de drukte was het veel wachten en vergeleken met de andere weken kom je nauwelijks aan skiën toe.
's Avonds zijn we met de huisgenootjes uit eten geweest naar Paletti's, omdat we even geen zin hadden om te koken.

Woensdag had ik nog maar elf kinderen. Nadat de vader van het Poolse jongetje ( 5jaar!) had gevraagd wanneer ik de zwarte piste en het funpark met de kinderen ging doen heb ik de ouders maar geadviseerd om privéles voor het jochie te boeken. Eerlijk gezegd kon hij wel vrij goed skiën, maar het grootste punt was dat hij geen angst had: overal waar hij sneeuw zag, ook al was het buiten de piste, wilde hij skiën en het liefs ook nog immer geradeaus, ook was hij helemaal gek geworden door de stunts en koprollen die hij tijdens de show on snow gezien had! Tijdens de lessen en in de groep beheerste hij zich gelukkig nog wel, maar voor hem was een privéleraar toch de beste oplossing.
Na al dat sneeuwen, waren we wel weer toe aan een zonnig dagje.. ;) En die zou woensdag komen. In eerste instantie zou ik naar de Kitz, maar daar was het -18º dus toch maar besloten om op de Maiskogel te blijven waar het -10º was. Gelukkig was het zonnetje erbij en was het toch een aangenaam dagje.
's Avonds met de huisgenootjes overheerlijke zelfgemaakte lasagne gegeten.

Donderdagochtend begon de dag niet helemaal goed. Bij het uitstappen van de stoeltjeslift op de Maiskogel was Georg, Roemeens jongetje, uit de lift gevallen. Als skilerares ga je altijd als laatste naar boven en je kinderen zitten allemaal apart bij volwassenen in de lift, ik had het dus niet zien gebeuren. Toen ik boven kwam zag ik een liftmedewerker met het jongetje lopen, dus wist ik meteen dat het foute boel was. Hij was helemaal overstuur en moest keihard huilen, gelukkig liep hij meteen naar mij toe toen hij me zag. Op zo'n moment is het best wel lastig dat je geen Roemeens spreekt en verstaat. Maar ik kon hem langzaam aan weer stil en rustig krijgen. De schade viel gelukkig mee: tand door de lip en een bloedneus.
Mijn starttijd voor de Rennen was laat: 11.30u. Desondanks kon ik door de drukte maar één keer de Maisilift nemen en moest ik daarna al richting start, waar het ook uitliep en uiteindelijk was onze start om 12.00u. Het restaurant waar ik zou lunchen lag gelukkig op de weg naar beneden. Door deze late middagpauze bleef er voor 's middags nog maar een uurtje skiën over. Nadat we eindelijk weer boven waren nogmaals één keer Maisilift kunnen doen en toen alweer de afdaling naar beneden ingezet.
Tijdens de prijsuitreiking afscheid van de meeste kinderen genomen, want de meesten gingen de laatste dag met de papa's en mama's skiën. Na een aantal drankjes met Belén en haar ouders, die hier voor een weekje waren, uit eten geweest.

Van de hele groep had ik vrijdag nog vier kinderen over, daarnaast kreeg ik er nog drie van andere collega's bij, zodat er weer een normaal groepje ontstond. Het was niet mooi genoeg om naar de gletsjer te gaan dus vandaar weer naar de Maiskogel.
Omdat het de laatste dag was veel in het fun park geweest en spelletjes (op ski´s natuurlijk) gedaan. Na deze lesdag ook afscheid genomen van de laatste kinderen.
Opbrengst na deze week: een tekening, Mozartkogels (chocolade) en fooi!
Na het inchecken, douchen, eten en klaar maken voor de volgende Captain Morgan party..!!

De zaterdag was inmiddels al een paar uurtjes oud toen ik weer thuis kwam. In de tussentijd waren we naar Pavillon, Baumbar, weer terug naar Pavillon en Kitsch&Bitter geweest.. Tijdens Captain Morgan party's worden er naast gratis (promo)drankjes ook sleuteltjes uitgedeeld, hiermee kun je een schatkist openen waar allemaal Captaingadgets en -goodies inzitten. Na deze avond heb ik mijn Captain-verzameling nu compleet: ik had al een piratenhoed en een beanie, vorige keer kreeg ik een sleutelhanger en heb nu ook het laatste item: een t-shirt!!
De rest van de zaterdagochtend heb ik slapend doorgebracht. Waarna ik me verplaatst heb naar het bankje op het balkon: lekker in het zonnetje:) Ontbijtje genuttigd, heerlijke douche genomen (ze roken hier overal nog steeds binnen, dus de kleding kan meteen in de was en een douche nemen is geen overbodige..) en daarna met huisgenootjes Chris, Charlotte en Margriet naar Zell gereden. Via de grote rode M ;) naar het centrum gegaan waar we het ijs op zijn geweest van de Zellersee en rond theetijd een lekkere kop warme choco en een stuk Vanilletorte hebben gegeten.

Omdat het alweer Pytsje haar laatste avond was zijn we 's avonds nog even het dorp in geweest. Na lang rondlopen uiteindelijk in Partykeller een drankje gedaan, waarna we snel naar Pavillon zijn gevlucht om ook daar nog eentje te drinken. En daarmee werd deze week afgesloten.