..De zaterdagochtend, toen iedereen nog aan het bijkomen was van de Captain Morgan Party, was er een man bij ons in huis gekomen. Hij kwam bij Chris op de kamer en alleen Chris had 'de man' even snel gezien. 'De man' had zijn koffer op de gang neergezet en was weer vertrokken.
Omdat wij de hele dag naar Zell waren geweest, hebben we onze nieuwe huisgenoot niet meer gezien. Hij moet nog wel 'thuis' zijn geweest, want toen wij 's avonds terug kwamen lag de koffer op z'n bed. En ook nadat wij nog een drankje hadden gedaan in Pavillon en rond middernacht weer thuis kwamen, was nog steeds onze grote onbekende medebewoner niet weer op komen dagen.
Uiteindelijk is hij om 6 uur zondagochtend thuis gekomen en met kleren en schoenen op bed gaan liggen en snurkend in een diepe slaap gevallen. Rond half 9, toen wij op het punt stonden om te vertrekken naar Sammelplatz, werd hij wakker en liep zwaar gedesoriënteerd (en nog half dronken) over de gang te mompellen..

Ik moest deze zondagochtend weer naar Rudolfshof en wederom waren de meeste groepen al ingedeeld toen ik op Sammelplatz arriveerde. Op eigen initiatief ben ik Belén gaan helpen die een groep van twaalf, standaard 5 en 6, kinderen had. Omdat het niveau- en leeftijdsverschil erg groot was hebben we de groep gesplitst en heb ik de standaard 5 en wat oudere kinderen overgenomen. Mijn groep bestond nu uit zeven kinderen: twee Roemenen en vijf Engelsen.
Al snel waren we bij de seillift, op het steilere deel, bochtjes en de pizza-stop aan het skiën en dit ging super goed. Dit werd natuurlijk voor de kinderen al snel boring en binnen no time stonden ze zelf al op de bruggen en de wip die ook op de piste stonden. Dit zijn kleine, verplaatsbare schansjes waar je met ski's overheen kunt, ze zijn voor de fun, maar ook erg goed voor de Vorlage (:dat je goed voorover hangt). Op Sammelplatz waren we in een ochtend al uitgespeeld, dus 's middags al naar de Lechnerberg gegaan.

..Inmiddels hadden we gehoord dat 'de man' Kevin bleek te heten. Nadat sommige collega's hem overdag op de pistes hadden gezien, hebben we ook na deze eerste werkdag voor hem, waarop hij overigens veel te laat op Sammelplatz was, niks meer van hem gehoord en/of gezien.
Om 5uur kwam Kevin maandagochtend, wederom zwaar bezopen, thuis. En vandaag konden ook de andere collega's meegenieten met de drankwalm die nog om hem heen hing, nadat hij ook zijn tweede werkdag te laat op Sammelplatz arriveerde...

Er kwam een Engels jongetje bij in de groep en van Belén kreeg ik er een Nederlands meisje bij. Vandaag bleef ik nog een dagje op de Lechnerberg en in de ochtend merkte ik al dat het met mijn 'nieuwe' groepje niet zo lekker liep als de eerste dag.
Tijdens de lunch gedroeg de nieuwe jongen zich al een beetje vreemd, maar ik wilde er nog geen oordeel over vellen. Achteraf begonnen toen ook de eerste onenigheidjes tussen de andere kinderen en hem. Omdat de groep over twee tafels verdeeld zaten, had ik niet alles meegekregen wat er tijdens de lunch gebeurde.
In de middag besloot de Engelse, van het ene op andere moment, zijn ski's uit te trekken. In eerste instantie dacht ik nog dat hij niet meer durfde, omdat we van een heuveltje afskieden. Maar nadat ik hem vroeg zijn ski's weer aan te trekken en hij zijn voettocht nar beneden doorzette, ben ik maar even naar hem toe gegaan. Ik probeerde met hem in gesprek te komen, maar in plaats daarvan begon hij te schelden en me voor alles en nog wat uit te maken. Ook aan de manier waarop hij voor me stond, vermoede ik al dat hij niet helemaal normaal was. Zijn ski's, waarmee hij driftig in de rondte zwaaide, had ik inmiddels al afgepakt. Nadat hij me dood wenste, heb ik hem zijn voettocht naar beneden voort laten zetten.
Ik ben terug gegaan naar de groep, die nog netjes stond te wachten. Toen we hem voorbij skieden kreeg ik nog een middelvinger en tijdens het afdalen heb ik een collega gebeld om deze jongen uit mijn groep te laten halen. Toen de collega arriveerde was ook de jongen bijna beneden. Zijn ouders werden gebeld om hem op te halen en wat bleek: de jongen was autistisch..!! Waren de ouders even vergeten om te zeggen..!
Sommige Kinderen uit de groep waren er redelijk van onder de indruk geraakt en lichtelijk aangeslagen, ook sommige van hun had hij niet liefdevol benaderd en beledigd. Dus aan mij de pedagogische taak om de groep weer rustig te krijgen en even met de kinderen te praten met wie hij ook een aanvaring had gehad. Na de les ook alle ouders geïnformeerd over het voorval van vandaag. Er waren zelfs kinderen die nog tot het eind van de lesweek gevraagd hebben of 'hij' weer bij in de groep kwam en zo ja, dan wilden zij niet meer. Ja, het leven als skilerares gaat niet altijd over rozen..! ;)
Na de check-in hadden we deze week weer een werkbespreking.

.. Kevin had zich om 4uur op kantoor moeten melden, maar toen wij net na vieren richting kantoor gingen voor de check-in, lag hij nog op bed (zijn roes uit te slapen).
Uiteindelijk is hij nog wel naar kantoor geweest, waar hij te horen kreeg dat hij ontslagen was en dat hij de sleutels moest inleveren en per direct uit de kamer moest. Dit vond hij zelf nogal verwonderlijk. Ook had hij nog tegen Burgi gezegd dat hij het niet netjes vond dat er zaterdagmiddag niemand thuis was geweest.
Nadat wij even na zessen weer thuis kwamen van de werkbespreking, stond er weer een ingepakte koffer op de gang, maar we hadden weer geen idee waar Kevin zelf was. Overdag is de voordeur open, tot zeven uur en daarna heb je echt de sleutel nodig om binnen te komen. Om vijf voor zeven, terwijl iedereen gewoon in de keuken zat, heeft Kevin (muisstil) zijn koffer en ski's gepakt. Het was Chris die de voordeur hoorde dichtgaan (twee verdiepingen hier beneden) en er stond geen koffer meer op de gang. Nog net vanaf het balkon konden we hem zien vertrekken in een taxi..

Nadat we onszelf hadden gerustgesteld met de gedachte: die zien we nooit meer terug! hebben we ons weer letterlijk en figuurlijk opgemaakt voor de Show on Snow. Deze word inmiddels routine en ook het biertje na de show bij Pavillon valt daar onder.

Dinsdagochtend weer training deze week. En dat ging totaal niet lekker. Ik merk dat mijn ski's te kort en te licht voor me worden (altijd makkelijk om de schuld aan het materiaal te geven ;) ) Weet niet eens meer wat we moesten doen, maar weet nog wel dat ik zelfs twee keer de eer had om achter Heinz, onze skileraar, aan te komen skiën. Klinkt erg leuk, maar een regel bij skiles geven is: dat je de zwakkere(n) achter de leraar laat skiën, zodat die het, het beste kunnen zien en kopiëren..
Heb me maar snel weer gefocust op de lesdag. Weer een Engels jongetje, uit Charlotte haar groepje, kreeg ik erbij en gelukkig bracht deze geen problemen met zich mee.
Deze dag voor het eerst met de groep op de Maiskogel geskied, waar het lekker rustig was en de sneeuw niet echt goed meer is.

..Na de les naar huis, omgekleed en om kwart over vier gingen de laatste het huis uit naar kantoor. Daarna nog snel een paar boodschapjes gedaan en Belén en ik waren de eerste die weer thuis kwamen. Daar was ik de eerste die ontdekte dat onze spullen in de slaapkamer overhoop lagen en dat er het een en ander miste. Ook lagen er spullen van de huisgenoten in onze kamer, voornamelijk in de prullenbak, en nadat we ook hun kamers bekeken, zagen we dat er spullen van ons op hun kamers lag. En ook op het balkon lagen allemaal dingen die wij er niet achter hadden gelaten. Gelukkig hebben we alles terug gevonden en vermisten we niks. Ik ben meteen naar Helga, de huisbaas, gegaan, maar ook die was net in de tussentijd van huis geweest. Ook omdat Chris, Kevin 's middags weer in het dorp gesignaleerd had, heb ik daarna Burgi gebeld. Beide schrokken ook van dit voorval, maar omdat er niks weg of stuk was, konden we verder weinig beginnen. Burgi vertelde nog wel dat Kevin die middag nog op kantoor geweest was om een tweede kans te vragen, deze had ze hem uiteraard niet gegeven.

Wie dit gedaan heeft weten we nog steeds niet, maar toch hebben we een vermoeden..

Om van alle schrik bij te komen hebben we 's avonds nog een drankje in Pavillon gedaan.

Na lang wikken en wegen ben ik woensdag toch maar met de groep naar de gletsjer gegaan. Achteraf was dit een goeie keuze, want ik heb een superdag gehad: mooi weer, maar wel onder 0 en goeie sneeuw!!
Na de les hadden we weer een theorieworkshop, deze keer ging het over lesgeven aan gevorderde volwassenen.

Donderdagochtend moest ik een half uurtje eerder opstaan, want ik mocht helpen de Skirace op de Lechnerberg op te zetten.
Er kwam nog een Engels meisje bij in de groep welke alleen de ochtend, voor de skirace, mee skiede. Om 11.00uur was voor mijn groep de start op de Maiskogel en daarna konden we meteen door naar de lunch. 's Middags voornamelijk door het funpark geskied en nog wat andere spelletjes en trucjes op ski's gedaan.
Bij de prijsuitreiking kreeg ik een bosje bloemen van het Roemeense jongetje en ook deze week weer chocolade ontvangen, een kaartje met lieve tekst en fooien.
Nadat we thuis een hapje gegeten hadden, zijn we deze avond wederom naar Pavillon geweest.

Vrijdag; de dag dat de kinderen mogen kiezen of ze nog een (half) dagje les willen of met de ouders gaan skiën. Altijd weer afwachten hoeveel en wie er komen.. Van mijn groep kwamen vier kinderen, waarvan drie alleen 's ochtends. Belén had maar twee kinderen en daarom heb ik hen bij mijn groepje genomen. 's Ochtends had ik dus een groepje van zes en ‘s middags nog drie kinderen.
Na de les nog even met een aantal collega's op het terras van Lederhosen gezeten.
‘s Avonds zijn we met een hele groep uit eten geweest naar Zucchini. Dit was als afscheid voor Margriet, zij ging de volgende dag weer naar huis en was ook nog jarig. En daarnaast waren ook collega's Nora en Sjoerd dit weekend jarig. Na het eten nog bij Pavillon geweest om dit te vieren.

Vrijdagmiddag had ik al te horen gekregen dat ik voor de volgende dag op bereidschaft zou staan. Vrijdagavond werd ik nog gebeld dat ik zaterdag een privé had.
Om half tien moest ik op kantoor zijn. Daar stond een Nederlands stel te wachten die hier voor een weekendje weg waren. Net als Frank en Anita, van Boer Zoekt Vrouw, waren ze een paar dagen naar Kaprun.. (Waar BZV al niet goed voor is!) En ik had de eer om ze in één dag te leren skiën.
Dit is me aardig gelukt. Omdat Sammelplatz te ijzig was, ben ik meteen met ze naar de Lechnerberg gegaan en na vier uurtjes les kwamen ze parallel skiënd met lange en korte bochten naar beneden.

Ik had jullie volgens mij in dit verhaal nog niet verteld dat we deze hele week ALWEER stralend weer hebben gehad!! Dus de rest van de zaterdagmiddag heb ik, met m'n zonnebril op in het zonnetje, doorgebracht op het balkon..