Met Gernot had ik afgesproken dat ik deze week weer naar Sammelplatz zou komen.
Eerst weer naar Rudolfshof geweest, maar daar waren deze week geen kinderen.
Sammelplatz was al grotendeels leeg gehaald om naar de gletsjer te verhuizen, ook lag er nog maar gedeeltelijk sneeuw.
Het was erg rustig en uiteindelijk waren er in totaal maar 3 kindergroepjes en 2 volwassenen groepen, wel waren er veel privélessen. Gelukkig waren er nog genoeg collega's, waardoor ik ook deze week vrij kon zijn.
Ook waren Marcella en Belén vrij. Met z'n drieën zijn we naar de Maiskogel gegaan, in de hoop dat het in de ochtend nog wel te doen was. Maar deze was nog slechter dan zaterdag.
Nadat we een keer het bovenste stuk geskied hadden, hebben we de 6persoons stoeltjeslift weer naar boven genomen. Daar zijn we naar (bergrestaurant) Glocknerblick geskied, waar we ons geïnstalleerd hebben in een ligstoel, in het zonnetje!! Onder het genot van een cappuccino hebben we het hier zo'n 2 uurtjes volgehouden.. Daarna zijn we weer helemaal naar beneden geskied, de sneeuwconditie was inmiddels nog verder gedaald. Dit zouden later de laatste meters voor mij op de Maiskogel voor dit seizoen zijn.

Maandag moest ik op controle bij de dokter. Ik was er rond 10uur en het was er superdruk! Ze stonden zelfs op de gang en buiten te wachten. Ik zat al een dik kwartier te wachten toen m'n telefoon van de skischool ging. Gernot belde met de vraag of ik meteen naar Sammelplatz wilde komen om Dorina met haar kindergroepje te helpen.. Bij de receptie kon ik regelen dat ik 's middags weer terug kon komen. Nog snel langs huis om me om te kleden en richting Sammelplatz.
Uiteindelijk heb ik maar krap aan een uurtje geholpen, tot aan de middagpauze, en achteraf was de hulp ook eigenlijk niet nodig geweest..
Om vijf uur kon ik weer bij de dokter terecht. Er werden nieuwe foto's gemaakt en in eerste instantie zou er ook nieuw gips omheen komen maar dit was uiteindelijk niet nodig. Duimpje zag er goed uit! Helaas moet ik wel gewoon 5 weken in het gips blijven.
's Avonds zijn we (alweer) uit eten geweest, nu naar Kitsch&Bitter, ter afscheid van de vrienden van Sjoerd. Na het eten nog wat gedronken en allerlei kroegspellen gespeeld. Tijdens deze avond zijn er, door de drie vrienden van Sjoerd, een menukaarthouder, een sfeerkaarsje en een aantal glazen gesneuveld, het werd dus echt tijd dat zij Kaprun gingen verlaten.

De rest van de week heb ik van het mooie voorjaarsweer genoten. En moest er alweer het een en ander voor mijn terugreis en thuiskomst geregeld worden.
Verder stond deze week in het teken van (uit) etentjes. Dinsdagavond ben ik met Charlotte, Izzy en Sjoerd naar de Mc Donalds geweest, woensdag hebben we met de meiden (Marcella, Charlotte, Belén, Izzy en ik) pannenkoeken bij Sjoerd gegeten en donderdagavond hadden we een etentje met alle collega's van de skischool.
Vrijdagmiddag heb ik mezelf getrakteerd op een massage, zo aan het eind van het seizoen was dit ook wel nodig.

Zaterdagochtend arriveerde er nog bezoek!! Sietske, m'n nicht, en twee vriendinnen kwamen me voor vier dagen bezoeken.
Nadat ik ze een rondleiding in mijn onderkomen had gegeven, hebben we ons in de skipakken gehesen en zijn de drie meiden alvast richting de gletsjer gegaan.
Ik had nog afgesproken met Mikkel om iets te drinken bij Pavillon, hij zat bij me in de Anwärtergroep en heeft afgelopen seizoen in Flachau gewerkt. Hij moest deze dag zijn herexamen voor Anwärter doen en was daarom in Kaprun. Het was erg leuk om te horen hoe zijn seizoen was en over de verschillen tussen de skischolen.
Na een paar drankjes ben ik ook richting de gletsjer gegaan.
Daar was het sinds tijden weer bewolkt, mistig en koud en niet zoals ik gewend was. Het positieve hieraan was dat het ook weer sneeuwde en Neuschnee is natuurlijk altijd welkom!
Na eenaantal afdalingen zijn we weer naar beneden gegaan en 's avonds heb ik bij de meiden gegeten, waarna we nog gezellig een paar spelletjes hebben gedaan.

Na een weekje ziektewet moest ook ik zondag weer op Sammelplatz staan, welke vanaf nu naar de gletsjer verhuist was. Dit betekend voor ons elke dag een uur eerder opstaan. Gelukkig was het zonnetje de sterkste vandaag (en de rest van de week) waardoor het zeer aangenaam op de gletsjer was.
In eerste instantie had ik geen werk, maar nog geen kwartier later kreeg ik een groepje van vijf kinderen. Na eerst wat omprutsen in Kinderland kreeg ik gelukkig al snel hulp van Marcella. 's Middags zijn we de Gratbahn opgegaan en nu kon ik mooi voorop skiën en was Marcella de bezemwagen.
's Avonds ben ik weer naar Sietske gegaan en zijn we heerlijk uit eten geweest bij Hilbergers.

Om 8uur zaten we maandagochtend letterlijk in de eerste gondel naar de Kitz(steinhorn). Omdat we hierdoor erg vroeg waren, hebben Belén en ik de Gipfelbahn en de Gletschershuttle naar het hoogste punt van de Kitz genomen, waarna we keihard naar beneden zijn geskied en de eerste strepen in de vers geprepareerde pistes hebben gezet. Heerlijk!!
Het was niet echt een succes om met een rechterduim in het gips een groep kinderen die voor de tweede keer op ski's stonden onder m'n hoede te hebben en daarom heeft Marcella de groep overgenomen. 's Morgens heb ik haar nog even geholpen en 's middags had ik een Servies jongetje, Nikolas, voor twee uurtjes privé. Nikolas is vier jaar oud en heeft een zenuw aandoening, waardoor hij snel z'n concentratie verloor, afgeleid was en ook luisteren was niet zijn sterkste kant.

Voor dinsdagmorgen hadden de ouders van Nikolas weer voor twee uurtje privéles geboekt. Van 10.00 tot 12.00 uur heb ik les gegeven en 's middags kon ik nog mooi even met Sietske skiën. Omdat ik om vier uur weer naar de check in moest ben ik eerder naar beneden gegaan en had ik even later weer met Siets afgesproken in Pavillon waar we nog even geaprès-skied hebben. Omdat het alweer de laatste avond voor de meiden was, zijn we ook deze avond weer uit eten geweest, nu naar Paletti.

Woensdagochtend had ik de auto naar de garage in Schüttdorf gebracht voor een kleine APK, Trijntje heeft me daarna naar de gletsjer gebracht en in de loop van de ochtend zijn zij weer richting Friesland gereden.
Ook deze ochtend had ik Nikolas weer van 10.00 tot 12.00 privé. Ondanks dat hij niet altijd (vaker niet dan wel) dezelfde bochtjes als mij maakte en ook niet altijd luisterde, mede door de taalbarrière, werd Nikolas wel steeds aanhankelijker aan mij. Hij pakte steeds vaker mijn hand en als hij weer meer met zijn omgeving bezig was dan met zijn eigen skiën, hoefde ik alleen zijn naam te roepen en hij was weer (voor even) geconcentreerd. En als we in de rij bij een lift stonden keek hij regelmatig achterom of ik nog wel achter hem stond.
Na de les ben ik naar beneden gegaan en heb ik de bus naar Schüttdorf genomen waar ik de auto, welke niks mankeerde, weer op kon halen. (Als iemand nog en goedkoop adresje zoekt voor een APK, kan ik deze garage zeker aanraden!! Kosten: € 9,90)

Ook donderdag mocht ik Nikolas weer twee uurtjes lesgeven. Na een kleine pauze heb ik 's middags nog een aantal afdalingen met collega's Jamie, Ashley en Charlotte geskied.

Vrijdag; mijn officiële laatste werkdag voor dit seizoen..
In tegenstelling tot de meeste collega's die vandaag vrij hadden of alleen 's ochtends les, hadden de ouders van Nikolas besloten om deze laatste dag vier uren les te boeken. Uiteindelijk zijn dit er toch maar twee geworden, omdat Nikolas niet echt een goeie dag had.
Eerder dan verwacht kwam er dus een einde aan mijn werk als skilerares...
's Middags voor de laatste keer naar de check in en alvast afscheid genomen van Gernot.

Vanaf nu nog vier dagen.. Nog een beetje Urlaub houden; skiën, chillen, inpakken en spullen inleveren en dan rijd ik woensdag weer richting Nederland en is dit avontuur alweer voorbij...

's Avonds zijn we met een groep collega's (Wouter, Ashley, Jamie, Marcella, Sjoerd, Sam, Mircea, Charlotte, Belén, Chris en ik) naar Paletti's wezen eten. We namen alweer afscheid van twee collega's; Jamie en Marcella. Na het eten hebben we nog een paar portjes gedart, wat me best goed afging met links! en daarna hebben we nog een drankje gedaan in Pavillon.

Met de duim gaat het redelijk goed. Ondanks het sportgips met vorm van een stok in m'n handpalm kost een stok vasthouden toch nog enige moeite en is het skiën toch niet erg bevorderlijk voor de duim. Door het warme weer kon ik afgelopen week gelukkig dunne handschoenen dragen die het wel weer vergemakkelijkten. Voor als het kouder is heb ik een snowboardhandschoen voor rechts welke om m'n gips heen past, maar die vijf maten te groot is en dus niet echt comfortabel zit en ook weinig warmte bied. Ook begint het zo nu en dan behoorlijk te jeuken onder het gips. Toch wen je er ook weer snel aan en merk ik soms pas dat ik tijdelijk gehandicapt ben wanneer ik een beweging maak die niet mogelijk is door het gips.