Vorige week woensdagochtend zijn Belén en ik rond half negen aan onze 'heenreis' begonnen. Rond 10 uur hebben we heerlijk ontbeten bij de Mc Donalds.
Deze eerste dag hebben we heel wat kilometers kunnen maken en hebben we overnacht in de buurt van Paderborn.
Omdat we donderdag nog maar drie uurtjes hoefden te rijden, zijn we wat langer in bed blijven liggen en hebben daarna heerlijk uitgebreid ontbeten.
Het laatste deel van de reis is bijna zwijgend verlopen.. Want het is dan toch wel weer even wennen als je de Nederlandse grens over rijd; benzine die ruim 30 eurocent duurder is, Nederlandse radio en het typische grijze, regenachtige Nederlandse weer.
In Hoogeveen werd Belén opgehaald door haar ouders en op een regenachtige parkeerplaats hebben ook wij afscheid van elkaar genomen en na nog geen half uurtje rijden, was ik om drie uur 'thuis'. Waar de oprit versierd was en een welkomstbord stond!! En een warm onthaal van heit, mem en Swiffer.

En nu, een week later.. Val ik langzaamaan van de roze wolk en kom ik weer met beide beentjes op de (Nederlandse) grond terecht. Beetje bij beetje voel ik me weer thuis en probeer weer te wennen aan het 'normale' gehaaste en geplande Nederlandse leven. En dat is een proces op zich!
De agenda staat alweer vol met afspraken, verplichtingen en to do-lijstjes. En dat is even omschakelen als je een half jaar zonder agenda hebt geleefd.
Ik heb nog een maand tot het werk weer roept, dus genoeg tijd en ruimte om te acclimatiseren en familie en vrienden te bezoeken.

En via deze laatste blog wil ik alle trouwe lezers en kijkers bedanken voor het volgen van mijn avonturen. En voor jullie reacties, ook via mail, hyves, Skype, facebook en de kaartjes en smsjes etc.. Heel erg bedankt!! Jullie betrokkenheid heeft me goed gedaan!!

Ik kijk nog één keer achterom..:
Het was een super leuke ervaring die ik zeker niet had willen missen. Het was leuk (samen)werken en -leven met de skischool, (con)collega's, plaatselijke bevolking en de groepen die ik les gegeven heb. Waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt en natuurlijk ook in Oostenrijk, maar dit valt in het niet bij al het positieve.
Wat het weer betreft heb ik het afgelopen seizoen erg getroffen!! Het was er zo mooi en (meestal) zo relaxed en vaak was ik me er niet eens bewust van dat ik aan het werk was.
Soms miste ik vrienden, familie, mijn hobby's en sporten, maar niets kan op tegen de geweldige tijd die ik heb gehad.

Toen ik nog maar een klein meisje was, riep ik al: ‘Later.. als ik groot ben, wil ik ook skilerares worden'. Later is NU en eigenlijk alweer een beetje verledentijd. Ik BEN skilerares!!
Mijn droom.. En die is nu werkelijkheid.. Onwerkelijk, maar ook alweer zo gewoon..

Ik heb geen seconde spijt van deze beslissing gehad, ik heb er eerder spijt van dat ik het niet eerder heb gedaan..!

MAKE YOUR DREAMS COME TRUE!!