Na mijn laatste werkdag bij Kruidvat had ik nog zo'n twee weken vrij. In deze weken heb ik nog een en ander voor mijn Azië-reis kunnen voorbereiden, vrienden- en familie bezoekjes gedaan en natuurlijk de voorbereidingen voor Oostenrijk, wat eigenlijk alleen bestond uit koffer en auto inpakken en dit moest (zoals altijd) weer op het laatste moment..

In eerste instantie zouden we pas vrijdagnacht rijden, omdat Johannes nog moest werken, maar omdat hij eerder vrij kreeg, konden we vrijdag overdag al rijden.

Na een redelijk voorspoedige reis met een overnachting in het hotel waar ik vorig jaar de heenreis ook geslapen had (als zielig, eenzaam reizend meisje heb ik vorig jaar vast indruk op hem gemaakt, want de eigenaar herkende me nog) kwamen we zaterdag eind van de middag aan in Kirchberg.
Gezellig, levendig dorpje, elke dag overheerlijk ontbijt en diner in het hotel (waar de eerste dagen ook het Zweedse skiteam verbleef i.v.m. de Hahnenkamm-Rennen die dat weekend in Kitzbühel waren)

Na de eerste twee dagen veel wind, bewolking en kou hebben we het de rest van de week getroffen. Elke piste kunnen doen met Johannes -op ski's!- in mijn kielzog. Na twee dagen boarden begon het bij hem wel weer te (s)kriebelen, dus ski's gehuurd en na een Masterclass van zijn privélerares van nog geen uur de gondel naar boven genomen en de rest van de week zijn we voornamelijk samen wezen skiën. Het skigebied en de pistes vielen me een beetje tegen, maar desondanks wel een heerlijke vakantie gehad.

Zaterdag 28 januari afscheid genomen van heit, mem en Johannes, zij reden weer terug naar Nederland, na een uurtje rijden kwam ik rond het middaguur in Kaprun aan. Het kantoor was open en meteen maar m'n werkkleding en skipas opgehaald. Daarna naar het appartement gereden. Ik verblijf dit keer ergens anders als vorig seizoen. Vergeleken met vorig jaar ligt het appartement iets verder weg, maar we hebben (iets) meer luxe!! Ik noem alleen even: afwasmachine, bank en flatscreen tv, welke in een ruime keuken/woonruimte staan met eethoek. Wel slapen we met drie meiden op een kamer, maar de kamer is erg ruim en ieder heeft zijn eigen eenpersoonsbed dus geen enkel probleem. Mijn huisgenoten zijn: Cornelia (Zweden) Kadri (Estland) en Lee (Nederlander).

Andere collega's Joost (Nederlander) en Pavel (Roemenie) verblijven in dezelfde straat in een klein appartement met kleine keuken en daarom eten ze vrijwel altijd hier. In tegenstelling tot vorig jaar eten we nu vrijwel elke avond samen en dit geeft naast gezelligheid ook een huiselijk sfeertje.

Op mijn eerste avond stond er Sushi op het menu met als toetje Schnaps. Rond tien uur zijn we richting Pavillon gegaan om nog 'even' een drankje te doen, het was immers wisseldag dus vast niet druk.. Wel dus! Op de terugweg richting huis nog naar Kitsch&Bitter geweest, waarna we om drie uur onze bedjes in kropen.

Na een kort nachtje stond ik zondag na tien maanden weer op de Sammelplatz. Het voelde alsof ik nooit niet echt weggeweest ben en erg leuk collega's van vorig jaar weer te ontmoeten. In eerste instantie stond ik op de reservelijst, maar na vijf minuten kwam Heinz (chef volwassenen ski) al naar me toe of ik een zwakke groep 4 onder m'n hoede wilde nemen. Beginners zijn niveau 6 bij ons, dus ze kunnen al een beetje skiën en bochtjes maken.

Om half tien startte ik met tien Engelsen, Ieren en Britten: voor ons één pot nat, voor hen wel degelijk een verschil, maar dat had gelukkig geen invloed op de groepssfeer.
Ik begon op de Lechnerberg om te kijken of iedereen een beetje het zelfde niveau had en zo te zien zat dat wel goed. De middag al naar de Maiskogel gegaan en voor ik het wist zat mijn eerste werkdag er alweer op. En na deze eerste dag had ik meteen al een Verlängerung, dat betekend voor ons als leraar: extra centjes :D omdat je ervoor gezorgd hebt dat iemand lessen bijboekt!
's Avonds niet te laat naar bed gegaan om de gemiste nachtrust van de voorgaande avond in te halen.

Maandag kwam er een Duitse bij de groep, welke maar voor één dag een les had. Deze tweede dag weer naar de Maiskogel gegaan.

Tussen 17.00 en 18.00u hadden we werkbespreking, welke ook nog niks veranderd was vergeleken met vorig jaar.

Heel herkenbaar was de maandagstress door de strakke en (over)volle planning bij collega's die in de Show on Snow meedoen. Deze wordt ook dit jaar weer elke maandagavond tijdens het hoogseizoen gehouden. Voor mij dus geen stress en ik kon nog even rustig eten en omkleden voordat de Show om 20.00uur begint. Op de terugweg na de Show als vanouds nog even langs Pavillon, waar ik nog een aantal van mijn gasten trof en later met nog een paar collega's heb zitten praten onder het genot van een biertje. En voor ik het wist was het alweer half twee..

Dinsdagochtend vroeg op: 8.00 tot 9.00 uur (leraren)training; kreeg weinig commentaar op mijn houding en dat doet een skileraar goed!

In de les waren vandaag twee niet, omdat ze maandagavond kroegentocht hadden gedaan. Eén had een paraglide vlucht en één heb ik aan Sjoerd over gedaan, die een betere groep had, deze meneer vond dat hij te goed voor de mijne was, in realiteit was dit niet zo, maar het is zijn feestje.. Ik hield er nog zes over en met deze zes ben ik naar de Gletsjer gegaan, waar we een super mooie dag hadden, beetje koud, maar het zonnetje maakte het aangenaam.

Woensdag; De twee kroegtijgers waren weer hersteld van hun kater en vandaag weer twee Verlängerungen!! waarvan één graag een groep lager wilde, ook geen probleem. Voor de rest van de week telt de groep nu acht.

Vandaag was ook hier de Siberische koudegolf aangekomen. Het werd niet aangeraden, maar toch maar weer naar de Gletsjer gegaan, waar ik totaal geen spijt van heb gehad, want het was er heerlijk vertoeven.

's Avonds met huisgenoten en een aantal collega's bij een Engelse oud-collega (Graham), die dit seizoen ook nieuw bij de skischool was, maar er inmiddels al niet meer werkt, maar nog wel in Kaprun woont, Mexicaans gegeten en ijs met Amaretto na. Daarna de rest van de fles met behulp van een spelletje (waarvan ik de naam hier maar niet zal noemen) meester gemaakt!

Donderdagochtend was ik één van de gelukkigen die de wekelijkse slalom op de Maiskogel mocht uitzetten. Ik mag niet klagen vorig seizoen heb ik het geen één keer hoeven doen. Maar dit houdt dus in: om 8.00u bij kantoor staan en met alle start-, slalom-, finishvlaggen, afzetlint en boormachine in de stoeltjeslift.
Vandaag dus het laatste lesdagje voor de groepsles; op de Maiskogel. Omdat ik 's ochtends iets later begonnen was, 's middags wat langer doorgegaan. Daarna nog een keer omhoog om de slalom op te ruimen. Inmiddels was het al bijna vier uur en hierdoor kon ik meteen door naar kantoor voor de report. Daarna als een speer naar huis om, om te kleden en de oorkondes uit te schrijven. Om vijf uur stonden we allemaal weer paraat bij Pavillon voor de prijsuitreiking. Van mijn groep kreeg ik nog een kaart waar iedereen wat opgeschreven had en verder zaten er nog een paar briefjes en munten in de enveloppe die ik wel kan gebruiken ;) Na de prijsuitreiking naar binnen gegaan en tot na 21.00u nog één en ander gedronken met mijn gasten. Iedereen had inmiddels het diner in hun hotel gemist en omdat ik ook nog niet gegeten had, zijn we met z'n allen naar Paletti geweest voor een heerlijke pizza (dit diner en de drankjes werden mede mogelijk gemaakt door mijn gasten J) Rond twaalf uur afscheid genomen van een aantal en na een lange, hectische dag naar huis gegaan.

Vrijdag hadden twee van de groep me nog voor twee uurtjes privé geboekt (en wéér een Verlängerung!!) Omdat ze graag naar Zell am See wilden hadden we om 09.15 bij kantoor afgesproken. Samen met nog een aantal van de groep, die met elkaar gingen skiën maar ook naar Zell wilden, de bus genomen. Het eerste uur was het nog redelijk aangenaam, de piste lag er sprookjesachtig bij, zonnetje en een glinsterende bevroren fijne substantie dwarrelde naar beneden, het leken net zilverglitters. Maar toen het wat bewolkter werd, daalde ook meteen de temperatuur. Na deze twee uurtjes was ik zo koud dat ik moeite had mijn skistokken nog vast te houden en ook de connectie tussen mijn voetzolen en ski's was totaal verdwenen. Nadat ik het bergrestaurant in ging om weer op te warmen, en mijn doorbloeding weer een beetje opgang kwam, werd ik er 'raar' van. Toen ik weer een beetje bijgekomen was de baas gebeld en gelukkig was ik in de middag vrij!!

Bij terugkomst in Kaprun nog een drankje gedaan en toen echt afscheid genomen van mijn gasten van afgelopen week. Ik had echt een super week, met een super groep en het voelt alsof ik op de top begonnen ben.. Het ironische is dat ik vorig seizoen in de zelfde week net zo'n leuke groep Wester-buren heb lesgegeven.

's Avonds hebben we weer met het vaste clubje gegeten en vanaf 20.00uur druppelden de mensen, voornamelijk collega's, binnen en nadat we door alle drank heen waren, onder andere door het doen van drinking games, met een groep van vijftien man naar Pavillon gegaan. Hier hebben we de rest van de avond en een groot deel van de zaterdagochtend doorgebracht...

Bij het aanschouwen van de keuken, na een paar uurtjes slaap, deze samen met Lee van een grondige poetsbeurt voorzien, de rest lag nog in coma.
De vorige avond waren er ook nog twee nieuwe skileraren (Thomàs en Thomàs) bij ons ingetrokken, die nu samen met Lee de kamer delen. Ze zullen wel gedacht hebben.. Maar nu hebben ze ook onze 'andere' kant gezien!

Verder een erg lazy day gehad en vroeg naar bed gegaan om dit keer vol energie, fris en fruitig aan de nieuwe werkweek te kunnen beginnen.