De ouders en kinderen stonden nog eerder op Sammelplatz dan dat wij er stonden, deze zondag van de eerste 'Crazy-vakantie-weken'. En ook deze week waren er weer een aantal kinderen en ouders die me nog herkenden van vorig jaar!
Ik was ingedeeld bij de groep vijf kinderen, dat betekend dat ze al minimaal een week ski-ervaring hebben. Binnen no-time had ik twaalf (Nederlandse) kinderen om me heen. Dus ook twaalf paar ouders, soms nog broertjes, zusjes eventueel opa's en oma's die ook meegekomen waren en allerlei vragen op je afvuren. Gelukkig was iedereen erg blij dat hun kindertjes een Nederlandse juf kregen. Na twaalf leskaarten hebben laten invullen, skipassen geregeld te hebben en bonnen voor het middageten hebben ontvangen voor alle kinderen kon de lesdag eindelijk beginnen. Eerst naar de touwlift op Sammelplatz om te kijken of iedereen wel echt een bocht en een pizza-stop kon maken. Dit is ook het ideale moment om, aan de hand van de ingevulde leskaarten, de namen van de kinderen nog eens door te nemen. En ook is dit het eerste moment dat je koppen gaat tellen, dit doe je de rest van de week minimaal om de minuut! En tot mijn grote schrik was ik, op Sammelplatz!, het eerste kind al kwijt: Niels!! En ik wist bijgod niet meer wie het zou kunnen zijn.. Toen Chris (chef kinderen) en Gernot (de baas zelf) naar mij toe kwamen met een overstuur jongetje die zijn groepje kwijt was, was de eerste gedachte die door me heen schoot: ‘Ohooooh, daar gaat m'n carrière als skilerares..!' Gelukkig kwam hij me al niet erg bekend voor en toen ik naar zijn naam vroeg, antwoordde hij: ‘Ik heet Lars!' Pfieuw, sowieso nog even skilerares! Ik heb maar van het moment gebruik gemaakt en eerlijk opgebiecht dat ik wel een kind miste, maar dat die dus Niels heette. Na alle groepen langs zijn geweest en geen Niels kunnen traceren, ben ik uiteindelijk met elf kinderen richting de Lechnerberg gegaan. En al snel kreeg ik een twaalfde erbij, een Roemeens meisje, maar verstond en sprak goed Engels. Daarna moest ik een Nederlands jongetje een groep naar beneden sturen, omdat hij geen bocht kon maken op de Lechnerberg en ook deze plek was binnen no-time opgevuld door een Nederlands meisje.
Rond de middag was het begonnen te sneeuwen en daarom zijn we met de collega's na de lessen nog een keer over een vers besneeuwde Maiskogel geskied.

Maandag zijn er drie kinderen naar een hogere groep gegaan, volgens de ouders waren ze veel beter als de rest. ‘Ja hoor.. Het is jullie feestje!' (zucht). Altijd leuk om aan het eind van de dag van m'n collega te horen dat ze keihard moeten werken om het niveau van de nieuwe groep bij te benen. Ik begon dus met negen, maar voordat ik in de lift op Lechnerberg zat had nummer tien zich alweer gemeld, een Nederlands meisje.
Om 17.00 uur hadden we deze namiddag nog een werkbespreking. Herr Gernot die in het plat Pinzgauerisch weer een heel verhaal verteld over wat wel en niet goed gaat op het moment. Daarna snel wat gegeten en om 20.00u was weer de Show on Snow. Dit keer een speciale versie: het 10-jarig jubileum! En het is een speciale versie geworden.. Alles wat mis kon gaan, ging mis. De muziekinstallatie was te laat, of dit nou kwam doordat de meneer van de muziek nou ziek was of dronken weet nog steeds niemand.. Toen de installatie er eenmaal was, deed deze het eerst niet, uiteindelijk is er toch muziek uit de speakers gekomen. Tijdens de show is er in bijna alle acts wel iets mis gegaan; of er viel iemand of het ging niet gelijk etc.. Als klap op de vuurpijl viel de stroom ook nog een keer uit voor vijf minuten... Het was een show om nooit te vergeten!
Na een glühwein na afloop van de show zijn we naar huis gegaan om, om te kleden en daarna nog met een groepje collega's naar Pavillon geweest.

Na een korte nachtrust deze dinsdag geen training maar om 8.00 uur paraat op Sammelplatz voor Fasching-dinsdag (carnaval). De hele boel en onszelf versieren. Net als vorig jaar gingen wij, Schermer-skileraren, deze dag als bij de dag door. Met een zwarte neus en een lik gele en zwarte schmink op de wangen met de kinderen met de Maiskogelbahnlift naar de Maiskogel gegaan. Het was smoordruk, lang wachten voor de bus en liften en deze dag waren de kinderen niet op hun best en daardoor de juf ook niet zo.. ;) 's Avonds Fasching in Pavillon gevierd, waar het ook erg druk en niet bijzonder gezellig was, daardoor niet al te laat thuis.

Woensdag negen kinderen, omdat er een ziek was. De kindertjes waren deze dag net zo stralend als de overheerlijke zon en dat maakt de dag meteen een stuk aangenamer!! Het was heerlijk rustig op de Maiskogel, omdat bijna iedereen op de gletsjer zat. Gelukkig stonden de ouders aan het eind van de dag allemaal al klaar om de kindertjes weer op te pikken om zelf nog met ze te skiën. Doordat dit snel afgehandeld was, was ik lekker vroeg klaar. Eenmaal thuis gekomen, kwam ik er achter dat ik geen huissleutel had. En de collega's die er wel één hadden, zaten nog op de gletsjer of waren nog op hun weg terug. Toen maar voor straf een uurtje op een bankje in de zon gezeten.
Na het avondeten ben ik naar Baumbar gegaan waar ik, Margriet, collega van vorig jaar heb ontmoet en onder het genot van een drankje hebben we lekker bijgepraat.

Donderdag weer negen kinderen en ook weer op de Maiskogel, omdat het de dag van de Skirace is. En deze ging erg goed, ahum.. twee kindjes gingen zo hard dat ze uit de bocht vlogen, eentje snapte het spelletje gewoon niet of ze had helemaal ging zin om de bochten te maken en ging om de hele slalom heen en twee stopten tien meter voor de finish, omdat papa daar stond te filmen! Ach, ik kon er wel om lachen.. Na de les met een paar collega's nog iets in Lederhosen gedronken, daarna snel naar huis: oorkondes uitschrijven, voor rapport weer naar kantoor en na de prijsuitreiking weer met een grote afvaardiging naar Paletti gegaan, waar inmiddels elke donderdagavond een tafel voor ons staat gereserveerd. En hiermee was de avond geopend! De jongens in het gezelschap wilden deze avond graag naar Baumbar, omdat ze wel eens wat anders dan Pavillon wilden, zeiden ze. Wij wisten wel beter, want het is donderdagavond Playboy-avond in Baumbar! Maar we hebben ze hun zin gegeven. Toen we bij de Baumbar arriveerden bleek dat ze nog maar net open waren en waren we de eerste binnen. Daarom zijn we eerst nog even voor een drankje naar Lederhosen gegaan. Hier konden we nog net één drankje bestellen, zij gingen namelijk net sluiten. Hierna onze weg vervolgd richting centrum en Kitsch&Bitter was onze volgende missie, hier was het ook al zo rustig, dus uiteindelijk toch maar weer in Pavillon beland. Later op de avond, speciaal voor de jongens, toch nog even terug gegaan naar Baumbar. Na het optreden van de schaars geklede konijntjes de nacht toch weer geëindigd in Pavillon.

Na wederom een erg korte nachtrust stond ik toch erg fris en fruitig op vrijdagochtend op Sammelplatz. Deze vrijdag was het voor mij niet de vraag hoeveel er kwamen, want ik wist dat twee kinderen deze dag weer zouden vertrekken en de overige zeiden donderdag na de lessen 'tot morgen!' Dus ik verwachte zeven kinderen. Dit werden er uiteindelijk acht, omdat het meisje wat twee dagen ziek was ook nog een dagje kwam skiën. Daardoor kreeg ik er geen kinderen van andere groepen bij en kon ik lekker nog een dagje met mijn 'eigen' groepje skiën, oefeningen wilden ze niet meer doen, ze wilden alleen heeeel snel en veel skiën! Ook prima! Na een mistige ochtend was het de rest van de dag wederom stralend weer, daarom heb ik na de lessen met een collega nog een biertje op het terras van Lederhosen genuttigd, deze hadden we dik verdiend, omdat we het ook zo zwaar hebben gehad!!
Enjoy the good life!
Van de baas kreeg ik nog een compliment tijdens rapport, hij zei dat ik 'gute arbeit gemacht' had, omdat alle kinderen ook deze laatste dag nog naar de les gekomen waren. (Nu mag ik zeker weten nog even skilerares blijven..)
's Avonds weer gezellig met z'n allen gegeten en een grote bowl punch gemaakt. Dit zou de start van een avondje stappen worden, omdat iedereen de volgende dag vrij was. Uiteindelijk bleef ik als enigste over die nog energie had om te gaan. Desalniettemin toch nog even naar Pavillon geweest en nog een aantal (con)collega's van een andere skischool ontmoet. Helaas was het niet erg sfeervol en ben ik niet lang gebleven.