De eerste nacht viel me niet tegen.. Om de paar uur werd ik wakker en toen het al grotendeels licht was en ik mezelf al redelijk uit- en bijgeslapen voelde, besloot ik maar eens te gaan checken hoe laat het was.. Voor mijn gevoel rond een uur of tien.. Helemaal mis: 5uur!!!! Toen ik eindelijk weer weggedommeld was, was mijn eerste kennismaking met de huistempel (next door ;))! De vrouw van Sughanda steekt wierook een en gaat bidden en deze 10minuten durende ceremonie gaat letterlijk gepaard met toeters en bellen :D Hierdoor was ik nu helemaal wakker en ben maar uit bed gegaan. Om 7uur staat er thee in de gemeenschappelijke ruimte voor ons. En twee uur later staat het ontbijt klaar en deze bestaat uit...: Rijst, curry en groente!!

Om 10u ben ik naar het VSN kantoor gelopen, welke aan het eind van de straat ligt. Het kantoor is tevens het huis van VSN eigenaar Tej en zijn familie en op de 2^e verdieping zijn nog een aantal kamers waar ook vrijwilligers verblijven.
Hier werd ik officieel welkom geheten door Sughanda en voorgesteld aan Sofie, zij gaat mij de komende dagen (een beetje) Nepali leren! Deze les duurt 2uurtjes. En Nepali valt niet mee.. ;) Maar het gaat me goed af!
Het is echt waar: Friezen vind je overal!!! :D Want na een uurtje kwam Jannie (uit Joure) even om de hoek kijken. Zij is voor 2maanden vrijwilliger in een weeshuis in Kathmandu. Voor beide was het heerlijk om weer even Fries te praten!

Na de les nam Sofie me mee te lunchen, wat ze hier snacken noemen. Hier heb ik eindelijk wat anders gegeten als rijst en wel: Momo’s (soort van deegballetjes gevuld met vlees) en noedels.

Hierna hebben we ons in het verkeer gemongen en de bus naar Pashupatinath genomen. Dit is Nepals belangrijkste Hindu tempel welke aan de heilige Bagmati rivier ligt. Indrukwekkend!! Helemaal omdat je crematie’s, bijna, eersterangs meemaakt! Aan de enekant voor het gewone volk en iets verderop voor de hogere mensen. Mijn mond viel helemaal open toen ik zag dat nog geen 2meter vanaf deze crematie ceremonie (poedelnaakte) kinderen in de onwijs vervuilde rivier aan het spelen waren. Een onderdeel van de crematie is dat mensen fotolijstjes van de overledene in het heilige water leggen. Vervolgens werden deze gebruikt door de kinderen als frisbee...!! Volgens Sofie was dit geen probleem, want zodra de foto’s in aanraking waren geweest met het water waren ze heilig.... Wauw!
Terug in PepsiCola heb ik nog een beetje rondgewandeld in de omgeving (het is hier overdag rond de 30 graden en dat is goed vertoefen. ’s Ochtends en ’s avonds is het tegen het frisse aan en is een vest geen overbodige luxe) De straten zijn hier opgebouwd in vierkantjes en op elke hoek van elke straat, EN de ruimte daar tussenin, zit een kleine shop of internetcafe en werkelijk alles lijkt hier op elkaar!! Gelukkig ligt er centraal in de wijk een voetbalveld welke ideaal is als orientatiepunt.

’s Avonds kwam er nog een nieuwe vrijwilliger; Omrie, ook uit Nederland.
Rond 7uur herhaald zich de tempelceremonie, deze ervaar ik op dit tijdstip als minder vervelend. Na het avondeten (rijst ;)) wilde ik nog even gaan douchen.. Naast geen warm water kun je hier ook GEEN water hebben!

De 2^e nacht ben ik om de 2uur wakker geweest. ’t Zal allemaal nog wel een beetje moeten wennen...
Vandaag geen “school” maar een picknick! Sughanda, zijn vrouw, het hulpje, May, Omrie en ik zouden om 8u opgehaald worden door het schoolbusje van het disabled centre en samen met een aantal leraressen van het DC gingen we daarvoor naar Bhaktapur. Acht uur werd half 9 en (te) laat komen schijnt hier erg normaal te zijn. En daar stond hij dan: De schoolvan! Deze heeft net als bijna alle gemotoriseerde voeruitgen hier een APK die al minstens 10jr verlopen is. Daarentegen investeren ze (gelukkig!) wel in de ABS!! Mijn conclusie is inmiddels dat je het beste af bent als er volgas gereden wordt en je met zoveel mogelijk mensen in 1voertuig zit, zodat je als elkaars airbag fungeert. Wij zaten met 16man en voedsel in dit busje (in Nederland noemen we zo’n busje: 10persoons) Ondanks dit alles was er nog ruimte om de NepalMail te lezen, waar op de voorpagina een foto van ons eigen Maxima en WillemAlexander stond met een stukje over Koninginnedag (wereldnieuws!!)
De picknickplaats ligt aan de voet van de Suriya Binayak Temple en geeft ontzettend mooie vergezichten! We hebben hier ontbeten, geluncht en avondeten genuttigd en dit keer erg gevarieerd en weinig rijst ;) Tussendoor hebben we de tempel bezocht, spelletjes gedaan, gedanst en veel (groeps)foto’s gemaakt. Automatisch ga ik vooraan staan, maar meestal wordt ik naar de achterste rij gestuurd!! :D Erg leuk om me op deze manier eens “groot” te voelen! Tijdens deze dag moest ik natuurlijk ook op zeker moment naar het toilet.. Een openbaar toilet hier is: een gat in de grond! En qua geur herinnerde me deze aan de herentoiletten aan het eind van de avond van een (tent)feest.. Zo’n doordringende ammoniak-/urinegeur!! Ik was ook zeer verbaasd dat er een oud vrouwtje naar me toe kwam toen ik “het toilet” verliet, dat ik nog moest betalen!! 3Rupee en dat is omgerekend ongeveer 3eurocent :D Ze zal dit “toiletgeld” vast voor voedsel gebruiken ;)
Aan het eind van de middag begon het bewolkter te worden, af en toe voelde we een regendruppeltje en het begon stilletjes aan harder te waaien. Inmiddels hadden we vanuit Kathmandu bericht gehad dat het daar stormde. Toen we rond 5uur terug naar PepsiCola reden, konden we nog een beetje met de naweeën daarvan meegenieten. Een grote bruin/grijze muur van opwaaiend stof en vuil! Omrie, May en ik zijn nog even naar het VSN kantoor gegaan waar ik kennis heb gemaakt met Sieta (Nederlandse) en Chloë (Belgische). Thuis weer eens een koude douche genomen en ik moet zeggen (als je weinig keus hebt): het went! Deze avond iets langer “op” gebleven in de hoop dat ik ’s ochtends wat later op sta...

Woensdagochtend was het kwart voor 7 toen ik de wake-up-call vanuit de huistempel kreeg. Om 8uur ben ik nog even naar kantoor gelopen, maar nog steeds geen internet. Ik kwam Chloë tegen die mij vertelde dat de rekening (nog) niet betaald was en samen zijn we naar een internetcafe gelopen. Tegen negen uur liep ik terug naar Sughanda’s huis en ik wist (bijna) zeker waar ik langs moest.. Toen aan het eind van de straat, me niks meer bekend voorkwam bleek ik dus verdwaald te zijn! Uiteindelijk kwam ik weer bij het voetbalvald uit, overigens totaal aan de andere kant waarvan ik dacht dat ik was.. maar vanaf hier wist ik de weg weer!! Tijdens het ontbijt kwam Kathryn (Ierse) ons vergezellen, zij had een poosje rondgereist en ging vanaf nu weer op een van de projecten werken. Omdat mijn witte shirtje tijdens de picknick, lichtelijk bruin was uitgeslagen, ben ik deze eerst maar even gaan wassen: buiten en met de hand. Ik had al gehoord dat ze in Pokhara laundry services hebben en daarom spaar ik mn was nog wel even op ;)

Om 10uur weer in de “schoolbanken” dat betekend hier: op een kussen op de grond voor een whiteboard! Vandaag veel herhaling, omdat Omrie nu samen met mij les krijgt. En dit was wel even lekker, omdat ze qua grammatica alles door elkaar gooien.
Voordat we voor sightseeing gingen heb ik nog een Nepalese simcard gekocht en ook dat is een belevenis opzich: Hiervoor ga je naar een stalletje wat er uit ziet als een snoepwinkeltje.. Je moet een papiertje invullen met naam en adres gegevens en zelfs de namen van je ouders willen ze weten!! Daarnaast hebben ze een kopie van je paspoort en visum nodig en een pasfoto! En dat is nog niet alles, want je moet naast een handtekening ook nog een vingerafdruk zetten van je linker en rechterduim!! Daarna moet je een paar uur wachten voordat je het nummer in gebruik kan nemen, maar tegen mij zeiden ze dat ik het morgen moest proberen.. Naja ook prima!

Hierna zijn we met het openbaar vervoer naar Bodnath (Boudha) gegaan. Tijdens “de reis” stonden ze op de snelweg, waar werkelijk alles gemotoriseerd of niet overheen jaagt, doodleuk met de hand witte strepen te kalken, ik vraag me nog steeds af hoeveel gevarentoeslag deze mannen zullen krijgen...

Bodnath was ook weer heel indrukwekkend. Middenin een van de vele super drukke, beter gezegd chaotische, straten van Kathmandu ga je een poortje door en je begeeft je in een heel andere wereld.. Een grote Stupa, opgesierd met de welbekende Nepalese gekleurde gebedsvlaggetjes en rondom de gebedswielen. Hier hebben we een uurtje rondgelopen, waarna we ons weer in de chaos hebben begeven en de bus terug hebben genomen naar PepsiCola.

De nacht van woensdag op donderdag was de minste tot nu toe.. “Het” kwam van alle kanten. Nu werd mijn ontlasting al met de dag vloeibaarder maar het feit dat nu ook mijn maag volledig geledigd werd, kwam waarschijnlijk doordat ik iets verkeerds gegeten had. Uiteindelijk heb ik gelukkig nog een paar uurtjes slaap kunnen meepakken.

Mijn ontbijt heb ik maar even terug gebracht tot thee met suiker en rijst met suiker, waardoor ik toch een beetje op de been kon blijven. Om 10uur de laatste 2 uurtjes Nepali les. En ’s middags hebben we de projecten in Kathmandu bezocht. Helaas was dat net rond de pauze, waardoor er op de meeste projecten weinig te zien was.. Alleen op de basisschool was het een dikke chaos van joelende, schreeuwende en rondrennende kinderen.

Om zes uur ’s avonds moesten we “ergens” zijn.. We hadden een plattegrondJE van Sughanda gekregen en als we bij “de boom” waren, moesten we hem bellen.. Net een speurtocht!! De plattegrond hebben we aan de eerste de beste taxichauffeur gegeven en deze heeft ons keurig netjes op de plaats afgeleverd! Het laatste stukje moesten we lopen en toen begon het keihard te regenen waarop ik niet voorbereid was.. Zomaar een wildvreemde vrouw bood me aan om bij haar onder de paraplu te komen! Wat vond ik dat een ontzettend mooi gebaar!!

Bij “de boom” (welke overigens het enigste stukje groen is wat ik tot nu toe in Kathmandu heb gezien) kwam Sughanda ons ophalen. We liepen een paar straatjes door en toen we de hoek om wilden lopen naar het laatste straatje moesten we onze pas even inhouden, omdat er een kleine wervelwind van stof en vuil ons zicht belemmerde. De seconde daarna een oorverdovende klap en voelde ik glassplinters langs mijn been vliegen.. Op nog geen 2 meter van ons verwijders was net een raam van 3hoog naar beneden gesodemieterd (daar ging mn eerste engel ;)) Iedereen kijkt even naar boven en vervolgens gaat het leven weer gewoon verder..!! Ook wij liepen weer verder en iets verderop in een smal straatje ging een deurtje open en kwamen we in een trappenhuis. Hier woonde de broer van Sughanda en die gaven een feest. Op een van de verdiepingen kregen we in een van de vele kamertjes tika op ons voorhoofd, 20 Rupee, een druif en een bloemetje. Een Hindu ritueel. Daarna gingen we naar het dakterras waar nog meer mensen waren en een buffet klaar stond. De mensen bleken allemaal familie, vrienden en bekenden, maar de reden voor dit alles is me nog steeds niet bekend.. Na het eten zijn we weer door een taxi naar PepsiCola gebracht.

Hier heb ik mijn backpack grotendeels weer ingepakt voor mijn vertrek de volgende dag naar Pokhara. Omdat het rond 7uur al zo goed als donker is, gebeurde dit inpakken bij het licht van een hooflampje!

En zo zaten de vier dagen introductie in Kathmandu er alweer op!