Eerst hadden we bedacht om deze op de fiets bij langs te gaan, maar tijdens het ontbijt toch maar besloten om tuktuk-Teach deze taak te laten vervullen.
Een aantal kilomer buiten Siem Reap vind je Angkor, wat in het Khmer ‘Heilige stad' betekent. 400km2 bebossing met daarin de ruïnes van de oude hindoeïstische en boeddhistische tempels en steden uit de periode van het Khmerrijk.

Om dit alles te mogen bezichtigen moet je een entreebewijs hebben. Dus eerst langs de Ticket Booth. Toen wij nog druk aan het kijken waren welke kassa we moesten hebben, voor het juiste ticket, werden we al door een potige dame naar een loket gesleurd. Hier werden we voor een webcam gezet en vervolgens mochten er weer een aantal flappen op tafel komen en werden we gesommeerd naast de desk te gaan staan wachten. Nog beduusd van wat er gebeurde, kregen we ons entreebewijs in de handen geduwd, MET foto..
Voor ons een nieuwe ervaring, maar voor Teach natuurlijk niet! Terug bij de tuktuk moesten we eerst de foto laten zien alvorens we weer mochten instappen. Zijn commentaar was niet mild: ‘Aah very bad' melde hij bij het zien van mijn foto :(..Ik heb inmiddels een redelijke olifantenhuid gekweekt hoor!! Als vrijwilliger en reiziger moet je stevig in je schoenen staan, voor je het weet is je een minderwaardigheidscomplex aangepraat..
Gelukkig werd dit later op de dag bij één van de tempels weer helemaal goed gemaakt. Bij iedere tempel moest je je entreebewijs laten zien en de jongeman bij deze zei, na eerst de foto uitgebreid bestuurd en daarna mij van top tot teen bekeken te hebben: 'Bjoetiefoel lady!!' :D

De eerste tempel waar we voor stonden was de Angkor Wat. Oppervlakte: 1 km², hoogste punt: 65 meter.
Groots en indrukwekkend. Maar dat we hier te maken hebben met een toeristische trekpleister werd na betreden snel duidelijk door de hoeveelheid aan lawaaierige, asociale toeristen. Welke zich niet helemaal naar de etiquette van hun omgeving konden gedragen. Door de rumoer kwamen deze imposante monumenten tijdens het aanschouwen niet het beste tot hun recht. Daarnaast hebben wij ons er aan geïrriteerd dat ze van alle kanten gefotografeerd werden. Nu hebben wij dat ook gedaan, maar niet zoals de 'echte toeristen'. In hun kleurenpallet aan hippe kleding, poseerden zij in allerlei, wat grappig moet heten, posities en poses voor, achter of tussen de prachtige monumenten.
Gelukkig hadden wij Teach bij ons en reed ons daarna naar eveneens prachtige tempels. Waaronder de Bayon, Angkor Thom en de Ta Prohm (die van de Tomb Raider film) waar de rust die deze indrukwekkende plekken uitstralen beter tot zijn recht kwam.

Ook treurig om te zien was de haag van slachtoffers van de landmijnen ..die tot op heden nog steeds aanwezig zijn in bepaalde gebiedenin Cambodja en nog doen herrinneren aan de tijd van Khmer Rouge..Langs het pad naar de tempels zitten zij muziek te spelen en proberen hun cd's aan de man te brengen om nog wat inkomsten te genereren. Het opmerken waard is dat de slachtoffers protheses hebben en deze ook benutten. Wèl, door het been of arm tijdens het bespelen van het muziekinstrument, naast hun neer te leggen. Ja, misschien levert het meer op..

In één van tempels werd ons door een oud mannetje wierookstokjes in de handen geduwd en kregen we uitleg over hoe we moesten bidden voor ‘good luck'. Dit wilden wij natuurlijk wel en voor al onze geliefden, naasten en vrienden waar ook ter wereld hebben we 3x voor good luck gebeden. Toen we weg wilde lopen, nadat we het ritueel hadden afgesloten, moesten we nog wel even een deut in het zakje doen! Anders zou de ‘good luck' niet uitkomen.. Voor geluk moet hier een hoge prijs betaald worden! ;)

Net als bij jullie (inmiddels 2 weken geleden, maar ik herrinner jullie er graag weer even aan!) was het dit weekend bloedheet. De temperatuur lag hier deze dagen boven de 35 graden. Dus helemaal bezweet en kapot van een dag tempels beklimmen kwamen we weer thuis.
Alles gaat hier, op de fietsers na, gemotoriseerd en bij het binnenrijden van de stad merk je dit door de uitlaatgassen die neerslaan op je huid. Er kleeft standaard zo'n vettige olielaag aan je gezicht, haren en overige ontblote lichaamsdelen en dit trekt weer ideaal stof en vuil aan.. Zodra we thuis zijn, spring ik daarom altijd meteen onder de douche om al deze ranzigheid weg te spoelen! Hierbij geholpen door Lux douche&body wash. Welke hier de variant ‘White Impress' in de schappen heeft staan. Deze heeft een Triple-Action-System voor een ‘overall white radiant look'. ‘Moisturized, gently polished dull skin' en het toegevoegde Mulberry extract zorgt voor een ‘whitened skin with special brightening agents'..

Na de douchesessie moesten we meteen weer in de benen: we gingen uiteten met de staf van het PDC. Naar een echte Cambodjaanse tent. En dat was ook weer een nieuwe ervaring. Bij het parkeren van de fiets kwam er meteen een mannetje naar ons toegesneld 'No,No, don't lock!'. ‘Nou liever wel, we willen hier vanavond toch wel weer weg komen' was onze gedachte. Maar dit was meneer zijn werk: parkeerwachter en alsof hij gedachten kon lezen antwoorde hij: 'Bike stolen, I buy new one'. Deze bevestiging hadden we net even nodig en met een gerust hart hebben we de fietsen achtergelaten ..deze parkeerwachters hoef je niet te betalen en staan in alle straten, bij supermarkten,winkels, restaurants etc.. Best handig en ik hoop niet dat ik er te gewend aan raak, voordat ik straks terug in Nederland de auto overal maar onafgesloten achterlaat..
Het eerste wat opviel bij het betreden van het openlucht restaurant was het megagrote scherm waarop de hele avond films, muziek en sport werd vertoond en de megaharde stereo die minstens op 30 stond!! Probeer dan maar eens een fatsoenlijk gesprek te voeren...
Helemaal uitgeteld, maar voldaan zijn we 's avonds ons muskietententje weer ingedoken.

Zondag dan toch uitgeslapen, de wekker ging om 7uur!
Voor vandaag stond er weer een cultureel tripje op de het programma.
En ook vandaag Teach voor ons karretje de tuktuk gespannen en hij heeft ons naar de Floating Villages gereden. Als je deze bezienswaardigheid opzoekt in de Lonely Planet ..daar is hij weer.. wordt je naar Chong Kneas gestuurd. Maarrr wij hadden ‘local' Teach die een betere plaats wist: het minder toeristische Kompong Phluk.
Dit was een vrij lange rit over hobbelige plattelands weggetjes, maar wel door geweldig mooie landschappen. Aan het eind van de weg, waar we halverwege alweer een aantal dollars lichter waren geworden bij de ‘ticket booth', werden we vriendelijk uitgezwaaid door Teach. De volgende local stond ons opwachten en we moesten: 'hurry hurry' aan boord.. nauwelijks tijd om nog een flesje water te kopen.. Wij toch maar een beetje hurry hurry.. Aangekomen bij de bootjes, waar op elke boot plaats is voor ruim 20 personen, kregen we per gezelschap een boot toegewezen ..hoezo hurry hurry?!.. Niet echt logisch, efficient en laten we het helemaal niet over milieuvriendelijkheid hebben..
De motor werd aangeslingerd en we begonnen te varen, voordat we het wisten was onze stuurman ..die nog lang niet de toegestane leeftijd voor een vaarbewijs had.. weer van boord gesprongen! Sabine en ik zagen onszelf al aan het roer door de Village rondscheuren en lagen alweer dubbel van het lachen.. Op het allerlaatste moment sprong hij toch weer aan boord en voer ons daarna naar het dorp op palen.
Alles wordt hier per boot gedaan omdat er geen auto's kunnen komen. Het weggetje wat richting het dorp loopt, staat grotendeels onder water en zeker in deze tijd nu het water begint te stijgen.
Middenin het dorp werden we afgezet bij een vlonder waarop een kantoor stond. Hier moest de portemonnee weer getrokken worden en stapten we over op een klein drijvend rieten matje. Een vrouwelijke dorpsbewoner peddelde ons vanaf hier door de mangrove. Toen wij net onze lof aan het uitspreken waren dat het zo knap was dat dit vrouwtje de weg zo goed wist tussen alle boomstammen door, zagen we dat de route aangegeven werd door rode plastick zakjes die aan de bomen hingen ..alweer een speurtocht!! ;D..
Bij het eindpunt aangekomen bleek dat wij, waterlanders, de enigste waren die netjes het knal oranje zwemvest aan hadden getrokken ..'goed opgevoed' zullen we maar zeggen..
Hier stond onze stuurman ook alweer om ons op te pikken en nadat er nog 2x geprobeerd werd ons bij een (floating) restaurant een maaltijd in de maag te splitsen ..want stiekem snappen ze het spelletje ‘toerisme' hier ook wel.. voeren we door naar het einde van de vaart. Welke uitmonde in het Tonlé Sap Lake. Deze gingen we een paar 100meter op en daar werd de motor afgezet. Heerlijk! Wat een uitzicht en wat een rust!
Daarna zijn we dezelfde weg weer naar het beginpunt terug gevaren en daar stond Teach ons alweer op te wachten.
Begin van de middag waren we weer terug en zaten meteen weer in de harde realiteit. We hadden nog (huis)werk te doen! Er viel nog het één en ander voor te bereiden. Uiteindelijk hebben we een groot deel van de middag (en avond) zitten knippen, plakken, tekenen en scheuren. En waren we weer klaar voor een nieuwe werkweek!