Helaas geen direct vervolg op mijn vorige verhaal..

Er lagen nog een aantal verhalen op de plank, maar toen ik hier de laatste hand aan wilde leggen, kwam ik er achter dat ik (dit keer) mijn Word-bestanden niet meer openen kan!
Van alles al geprobeerd, maar helaas zonder succes..

Ik had jullie graag alle mooie, hilarische, bizarre, smerige en indrukwekkende gebeurtenissen en belevenissen tot in detail willen vertellen, maar om nou alles nog een keer uit te typen..
Ik zal jullie dit keer in vogelvlucht meenemen door de afgelopen weken. En als goedmakertje plaats ik wat meer foto's! Hebben jullie er meteen een beeld bij ;)
Het nadeel van de foto's op deze blog is dat niet alle foto's opgeladen worden en na laden alles kriskras door elkaar heen staat.. Op mijn Facebook zal ik er een chronologisch fotoverslag van maken, mits ik meerdere foto's in één keer kan laden, want tot nog toe moest ik ze vaak 1 voor 1 laden..
Het zal ook allemaal eens meezitten!!

Mooi, waar waren we gebleven..
De tweede werkweek:

Je leert de kinderen en de groepen met de dag beter kennen. De ene les is de andere niet, het ene kind de ander niet en ook de ochtendgroep de middaggroep niet. Het verschilt elke dag en het is maar net hoe 'de pet' staat. Dit houdt het lekker afwisselend en uitdagend. Geen dag is hetzelfde en de dagen vliegen voorbij!
Ook de achtergrond van de kinderen wordt steeds iets inzichtelijker. Voor mij toch niet onbelangrijk om hier in behandeling en benadering naar de kinderen toe rekening mee te kunnen houden.
Schrijnende verhalen in de meeste gevallen: vaak hebben ze nog maar één of geen ouders meer (overleden of "gewoon" weggelopen), alcoholische ouder(s) en diverse vormen van misbruik. Maar laten we niet vergeten waarvoor we hier zijn en dat ze door de opvang en zorg van het PDC een geweldige kans hebben en krijgen!
En uiteindelijk blijven het kinderen en hebben die óók hier hun streken en de oudere jeugd ook gewoon last van de puberteit!

Doordat het in de loop van de weken steeds meer en vaker is gaan regenen is het, als voordeel, minder benauwd en de temperatuur is iets gedaald, jammer genoeg meestal maar tijdelijk.. Als nadeel worden er steeds meer en vaker kinderen ziek. Voor hun is dit de natte en koude periode/seizoen van het jaar en een extra dekentje of de verwarming iets hoger kennen ze niet in de met bananenbladeren beklede houten hutjes.
Ook is hun weerstand, ondanks alle goede zorgen, slecht.
Maar als je denkt dat er door het weer meer afwezigheid is, dan heb je het mis!! Als ze ziek zijn komen ze meestal gewoon naar het PDC, ook weer om de trieste reden dat er hier in de meeste gevallen beter voor ze gezorgt wordt als thuis.. Dat ze wel naar PDC komen heeft als voordeel dat PDC op deze manier wel een oogje in het zeil kan houden!
Maar als een kind echt afwezig is, wat toch wel regelmatig voorkomt, is dit omdat ze op broertje(s) en/of zusje(s) of het vee moeten passen of moeten helpen met oogsten of zaaien van de rijst.. Kinderen zijn dus niet afwezig omdat ze ziek zijn, maar omdat ze moeten werken! En ja, ook in mijn groep met de jongste kinderen gebeurd dit wekelijks!

De heupjes werden deze week losgegooid. Die van de 'teacher'in elk geval wel! Op de beats van Mr.Saxobeat en Tacata tijdens de workshop die in het teken stond van dans de kinderen een paar westerse danspasjes geleerd. De beats vielen bij de ene groep beter in de smaak als bij de andere..

Als er voetbal op het sportprogramma stond, kon ik het toch niet laten om een balletje mee te trappen! Te fanatiek kon niet, want voor mij was er geen douche na afloop..

Mijn visumverlenging is deze week geregeld. Ook altijd fijn! Nu kan ik na het project nog wat meer tijd, elders, in dit prachtige land spenderen.

Diverse malen heb ik inmiddels oog in oog gestaan met één of ander insect. Welke daarna, onder het hoofdstuk: delicatesse, in de mond van één van mijn kindertjes verdween.. (worden jullie al nieuwschierig naar de full version van mijn verhalen?! :D)

En nu we toch bij het onderwerp eten zijn: Ja, de dagelijkse lunch bestaat nog steeds uit rijst, af en toe aangebrand maar nog steeds met groente(soepjes).

Het weekend zijn we lekker een 'weekendje weg' gegaan. Een hotel geboekt in de hoofdstad Phnom Penh. Met de taxi heen en een touringcar terug. Beeldmateriaal van dit tripje staat zowel op mijn blog als op facebook (op die laatste in chronologische volgorde en met verslag!)
Zaterdag was een erg overweldigende en aangrijpende dag. We hebben de Killing Fields van Choeun Ek en het Tuol Sleng Museum bezocht. Die laatste was een schoolm, maar onder leiding van Pol Pot omgebouwd tot gevangenis. Beide herrinneren aan de Khmer Rouge en alle bijbehorende gruwelijkheden. Onbeschrijflijk. De foto's zullen genoeg zeggen..
Op de terugweg, naar het hotel, de Wat Ounalom tempel nog bekeken en bezocht. Na het shoppen in Art Street de dag afgesloten in Le Wok.
Zondagochtend, we staan nog iedere dag trouw om 6uur naast ons bedje, eerst naar de Royal Palace en de Silver Pagoda geweest. Na twee uren hier rondgelopen te hebben, hebben we een tuktuk naar de Wat Phnom tempel genomen en omdat we nog genoeg tijd hadden, voordat de bus terug vertrok, de terugweg gelopen. We hadden zelfs genoeg tijd om een koffiehuis aan te doen waar we onszelf verwend hebben met een grote kop koffie en wat lekkers erbij!

De derde werkweek en de eerste powercut ..er zouden nog vele volgen.. Net toen de computerles voor de middaggroep begon. 'Mini Loco' kwam uit de kast! En dat was puur jeugdsentiment voor 'de teacher'. Die het leuker vond als de meeste kinderen, die waren er na 3 opdrachten wel weer klaar mee, op dat moment had ik net uitgevonden 'hoe dit ook alweer ging'!!

Deze week ook veel meer en heftige regenbuien. Vaak de hele avond door en al dan niet met donder en bliksem.
Hierdoor veranderden de straten vaak in riviertjes en de tuktuks, moto's en auto's stonden tot de assen in het water. Moet in Nederland eens gebeuren! Hier geen paniek! Er veranderd niks. Naja, alle kinderen zijn nu op straat te vinden, in hun naakie of ondergoed in de plassen water zwemmen en spelen en de kwajongens achter de tuktuks hangen te waterskien.
Wat wel degelijk veranderd door de hevige regenbuien is het waterpeil van de rivieren, maar ook die van het toilet op PDC. Deze is inmiddels een 'no-go area'! Sorry, maar ik zal jullie toch nog enkele details geven: Zoals al gezegd: de toiletten zijn niet aangesloten op de riolering, maar er zit wel een afvoerputje in de grond. Hier stroomt echter geen water in, maar hier komt water uit omhoog en helemaal als het geregent heeft! Meestal sta je tot je enkels in de ranzige.. derrie!

Woensdag was de verjaardag van projectcoordinator Ineke. Verjaardagen worden hier over het algemeen niet gevierd (tijdens oud&nieuw wordt iedereen een dag ouder) maar 'de teachers' en de kids hebben haar zowel vocaal als creatief toch even in het zonnetje gezet.

's Avonds hebben Sabine en ik ons van ons creatiefste kant laten zien tijdens een workshop potten bakken! Nadat eerst iemand van het personeel mijn versgedraaide potjes omver had gegooid door iets te enthousiast met een vuilniszak te zwaaien, kon ik weer opnieuw beginnen. Het eindresultaat van de 2e productie was ook een teleurstelling, een ander personeelslid had beloofd nog een aanpassing te maken tijdens het drogingsproces maar heeft dit uiteindelijk niet gedaan. Persoonlijk het gevoel niet geslaagd te zijn, maar toch een diploma rijker: Master in de Cambodian Ceramic Arts!!

De, deze week, genoten massage was overigens wèl zeer geslaagd!

Het laatste weekend zijn Sabine en ik er maar weer op uit getrokken, het was ons zo goed bevallen! Dit keer de andere kant op, naar Battambang.
Een klein beetje extra luxe qua onderkomen na een drukke (vrijwilligers)werkweek hadden we wel verdiend. Ieder hadden we een tweepersoonsbed tot onze beschikking (en voor de mensen die op de hoogte zijn van mijn slaapgedrag, betekende dit voor mij: weer eens lekker kroelen!!!)
Om half 8 zaten we zaterdagochtend, na een heerlijke nachtrust, op de mountainbike voor onze All-in-Full-Day-Village-Cycling-Tour! Deze kan even zo goed de boeken in als Rijst-Tour.
Dacht ik in Nepal alle soorten rijst gehad te hebben (gekookte-, gebakken-, gefrituurde-, gestampte-, gepofte- en rijstepap) Met rijst kun je nog meer..
Voordat de tour begon had Sopheap, onze guide voor vandaag, gevraagd of we 'een beetje konden fietsen?' Ha! dat heeft hij geweten ;)
Door de kleine villages en communities rond Battambang kwamen langs de volgende stops en bezienswaardigheden:
- rijstpapier; een man en vrouw die aan huis het arbeidsintensieve werk verrichten met als eindproduct rijstpapier
- sjaals weven; een gezin die weeskinderen opvangt en hen het vak van weven leert. En ook wij mochten dit arbeidsintensieve werk even pproberen. Door de verkoop ervan hebben zij een inkomen.
- gedroogde bananen; een vrouwtje die bananen, die hier als heilig beschouwd worden, in dunne plakjes snijd en laat drogen in de zon, zodat er een soort van kroepoek/chips ontstaat. Omdat ik allergisch voor bananen ben heb ik niet kunnen proeven, de lucht was al genoeg voor me!
- Tijdens onze tocht tussen de rijst paddies door is Sopheap zelf nog even het rijstveld ingedoken. Hij miste het rijstplanten zó en kon het niet laten om ons te laten zien hoe je dat doet en de lokale bevolking een handje mee te helpen! Bij de vraag of we ook wilden proberen, hebben we maar bedankt..
- In de volgende communitie hebben we het hele proces voor het maken van rijstwijn gezien. Hoef ik vanaf nu ook niet meer..!
- Daarna langs de visafslag. Het was inmiddels rond het middaguur en ik begon een beetje trek te krijgen, maar bij het betreden van deze vishandel was ik blij dat mijn maag nog leeg was. Wát een lucht! Nu is vis al niet mijn favoriet, na het zien van deze bereidingswijzen, bedank je ook hier wel voor.
Op het moment dat Sabine en ik een versnellinkje hoger wilde gaan fietsen, het tempo was zo laag, we stonden bijna stil.. (we zouden wel even laten zien dat we wel degelijk konden fietsen!) kreeg ik een lekke band! Ik wisselde fiets met Sopheap, maar vervolgens gingen we lopen ..nog langzamer..
Dit gebeurde net voor de lunch, waarin we natuurlijk: Rijst! kregen voorgeschoteld. In de tussentijd kon de fiets mooi even naar de fietsenmaker! En na een uurtje werd de mtb weer in perfecte staat afgeleverd.
Na het uitbuiken in de hangmatten werd het weer tijd voor actie en zijn Sabine en ik demonstratief op de mtb gaan zitten, waarna Sopheap ook maar moest volgen ..hij lag nog wel lekker in de hangmat..
Het tempo een beetje opgeschroefd, waarbij we al snel commentaar kregen van Sopheap: 'wat fietsen jullie snel!'
- de eerste stop van de middag was bij een hutje waar ze Bamboo cakes maakten. Klinkt bijzonder, maar het is niet meer als kleefRIJST met wat bruine bonen in een bamboestok. En wederom een erg arbeidsintensief werkje.
- daarna nog een Killing Field bezocht. Een kleine, net buiten een communitie, maar wederom indrukwekkend.
- de laatste stop was bij een pagoda. Hier hebben we niet eens de moeite genomen om van het zadel af te komen, inmiddels zijn we wel een beetje tempelmoe! Wel heeft Sopheap hier nog een en ander over de geschiedenis verteld en de gevolgen die tot op heden nog aanwezig zijn.
olgens Sopheap duurde het daarna nog dik 30 minuten om terug te fietsen. Ons gevoel zei echter dat het eindpunt nooit ver kon zijn ..30 minuten in zijn tempo misschien.. En ja hoor! In een, voor ons, normaal tempo stonden we met 10 minuten weer voor de office. Zeer verbaasd werden we ook daar aangekeken: 'nu al terug?'. Op zn snelst waren groepen om 3uur terug, het was nu net half 3! Bewezen was in elk geval dat we zeker wel konden fietsen!!

Omdat we, ondanks het tempo, de nodige calorien verbrand hadden, 's avonds onszelf op een culinair uitje getrakteerd (even géén rijst)!

Zondag. DE dag.
Sommige van jullie hebben van deze dag al het een ander meegekregen via facebook. Via ditzelfde multimedia werd de avond tevoren al voor enige opschudding en vele vraagtekens ver buiten de Cambodjaanse grenzen gezorgd!!
Om 7uur zondagochtend zaten we in de make-up, krulspelden in en een uurtje later werden we in een traditioneel trouwkostuum gehesen, waarbij letterlijk alles uit de kast gehaald werd. Vervolgens werden we in diverse, soms onmogelijke houdingen voor de lens en 5 paar nieuwsgierige Cambodjaanse ogen gepositioneerd ..wat zullen die wel niet gedacht hebben.. Gezicht in de plooi, want het was een serieuze aangelegenheid.
Als ware modellen werden we in de volgende 'dress' geholpen, ondertussen wisselde persoon 2 de sieraden en was persoon 3 de make-up en het kapsel aan het bijwerken en aanpassen.
Na een 2e fotoshoot kon ons eigen kloffie weer aan en werden de tientallen nepwimpers, schuifspeldjes, diademen en haarclips verwijderd en stonden wij met een dikke laag make-up en een getoupeerd bos haar, stijf van de haarlak, weer op de stoep! Ja het leven van een model is niet alleen maar rozengeur en maneschijn!
Terug in de hotelkamer nog een aantal, spontane, 'backstage' foto's gemaakt. zoals te zien is op het beeldmateriaal hebben We ons een klein beetje misdragen en moest het net opgemaakte bed het daarbij ontgelden..
Nadat we uitgelachen en gegierd waren van de napret. En voorpret over de reacties op het komende resultaat en de manier waarop we deze aan de wereld zouden gaan tonen onder de douche door en weer helemaal getransformeerd naar onszelf. Kwam de Lux Whitening toch nog goed van pas! ;)

Met de tuktuk naar de Bambootrain, waarbij we door de driver langs diverse bezienswaardigheden en highlights van Battambang gereden werden . Helemaal 'for free'! De wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Middenin een communitie net buiten Battambang moesten we plaatsnemen op een tapijt, niks geen stoeltjes of seatbelts, gewoon in lotushouding gaan zitten. De motor werd aangezwengeld, "hold your bag" werd ons nageroepen en daar vlogen we!! Snoeihard over de oude, scheve en bovenal kromme rails. God mag weten hoe hard het ging, maar ik vrees voor m'n leven als ik eraf gevallen was! Klinkt misschien raar, maar het was een hilarisch ritje.
Terug bij het hotel de spullen gepakt, naar de fotozaak om onze fotoreportage op te halen, welke nog even flink bewerkt is en door de fotoshop gehaald, maar we hebben zowaar een spontane lach :D
Van de foto's van deze happening hebben we een compilatiefilmpje (http://youtu.be/HOcyzXSOa3o) gemaakt om ook jullie mee te laten delen in onze feestvreugde. voor ons een waardevolle herrinnering en een perfecte afschildering van onze (vrije)tijd hier.
Turent over de rijstvelden, vanuit de bus terug naar Siem Reap, keek ik terug op een geweldig laatste weekend samen!

Dan, de laatste week PDC alweer:

Ook weer veel moessonregens deze week, waardoor ook wij het een paar keer niet droog hebben kunnen houden, maar hier geeft dat allemaal niet en kun je er zelfs kostelijk om lachen ..waarom kan dat in Nederland niet?!..
Hierdoor viel ook regelmatig de stroom en dus ok de internetconnectie weg, maar ook dat werd door ons volledig geaccepteerd. ..Zitten we hier te lang of zijn we inmiddels ingeburgerd..

Ik kan terug kijken op een, grotendeels, leuke en goede laatste week. Waarin we een zeer geslaagde workshop met als thema: Holland hadden.
De kinderen hebben we eerst foto's laten zien van Nederland en typisch Nederlandse dingen zoals het water (de zee, meren, rivieren en slootjes), de weilanden, bootjes, het strand, de winter, ijs, schapen, koeien, windmolens, tulpen, kaas en ga zo nog maar even door. Waarbij de 'Ooh's' en 'Aah's' door het lokalen gingen.
Daarna lieten we een filmpje over het land van de kaas zien, in het engels aan elkaar gepraat door een klein schattig muisje. Tien minuten waren de kinderen muisstil en diep onder de indruk van de bewegende beelden.
Als klap op de vuurpijl mochten ze letterlijk proeven van een Nederlands ontbijt: hagelslag, pindakaas, brood, boter, kaas, youghurt en melk. Voor 'de tachers' bijna net zo spannend als voor de kinderen. Eerst voorzichtig ruiken. De stoere jongens en nieuwschierige meisjes gingen na enige twijfel toch proeven en al snel was iedereen over stag. De boterhammen pindakaas en hagelslag was favorieter dan de melk en yoghurt, maar ze hebben alles geprobeerd. Petje af! Wetende dat dit wildvreemde producten en smaken voor ze zijn.
De overige workshops deze week stonden ook in het teken van Holland waarin we tulpen en windmolentjes hebben geknutseld. Waarbij de molentjes helemaal het einde waren!

Deze laatste week ook nog maar een massage genomen, om het af te leren!
En op de valreep nog over de Old Market en de Night Market, waar je dood gegooid word met kleding, schoenen, sjaals, fruit en stinkende vis. Aflsuitend uiteten geweest, ditmaal geen haute cuisine maar rijst met kip en we-hadden-er-zo-zin-in-maar-ècht-géén satésaus!!

Ik zei net ,,een grotendeels leuke en goede laatste week''.. Wèl, omdat de nacht van donderdag op vrijdag mijn slechtste tot nu toe was. Ik was koortsig en weer eens geveld door een flinke buikloop. Rood-wit gevlekt ben ik aan de laatste werkdag begonnen. We hadden beloofd nog eens op de fiets naar PDC te gaan.. (Wie hadden we dit eigenlijk beloofd!?!..) Maar wie 'A' zegt moet ook 'B' zeggen.
Dus alle krachten bijelkaar gesprokkeld en voor de laatste keer de ruim 10km op de fiets, gewoon over de snelweg, afgelegd. Meer dood als levend kwam ik aan. Maar onder het mom van 'ík probeer het eerst wel even' het eerste half uurtje het dictee gedaan. Dit was al te veel van m'n lichaam gevraagd en ben daarna snel ergens gaan liggen. Toen ik uiteindelijk ook zelf geaccepteerd had dat ik momenteel horizontaal beter af was als verticaal, heb ik me naar huis laten brengen.

Dat was het dan! Een erg abrupt einde aan vier mooie en intensieve weken op het Pure! Dream Center. Gelukkig had ik in de loop van de laatste week al beetje bij beetje afscheid genomen van de omgeving, de leraren, de lessen en de kinderen.
Omdat vanuit PDC geen aandacht besteed word aan een groots afscheid van vrijwilligers, omdat deze regelmatig komen en gaan en dat beter voor de kinderen is, was het ook wel goed zo. Met genoeg mooie herinneringen aan mijn Green en Orange groep, sommige kinderen in het bijzonder en de rest van het PDC ben ik zoals meestal bij mij, via de achterdeur weggegaan..