Daarna liet ik de rijstvelden en het Cardamom gebergte achter me en een half uurtje later stond ik bij de grens van Cambodja naar Thailand.
Alle bagage werd, zonder te vragen, op een kar geladen en naar de Thaise kant gereden. In de tussentijd konden de eigenaren van de bagage de administratie afhandelen.
Het land uit ging makkelijk: departure-kaart en paspoort overhandigen, even lachen in de (webcam) camera, 10 vingerafdrukken en klaar was Kees.. ik bedoel: Tet!
Thailand in ging ook prima: arrival-kaart goed invullen, stempeltje hier, stempeltje daar en bij de laatste controle waren ze er strenger op dat we links, in plaats van recht, om het hekje liepen dan op het controleren van het paspoort..
Zó, we zijn er!

Maar toen begon het pas...
Bij de stapel bagage stond een jongeman te wachten die ons verplichte te betalen om onze bagage terug te krijgen, omdat hij het vervoerd en beveiligd had. ,,Nou! Dacht het niet vriend!'' Ik had er niet om gevraagd en had best zelf m'n backpack kunnen sjouwen. Omdat we inmiddels met 5 mensen (sterk) stonden en weigerden te betalen, gaf de jongen de moed op en mochten we onze spullen pakken.
En toen was het weer wachten.. Waarop deze keer? Geen idee!
Inmiddels had ik wel een aantal mensen gevonden met dezelfde bestemming, waaronder twee Duitse meiden. Echter kwamen zij er achter dat de verkeerde eindbestemming aangekruist was op hun ticket. 'Gelukkig' hadden ze het betaalbewijs nog waarop wel de goeie bestemming stond. Maar als je denkt dat, dat hier voldoende is.. Neen! De Thaise heren die aan deze kant over het vervoer gingen, waren niet voor rede vatbaar en stonden geëgerd te schreeuwen en meer engels als: ,,No!No!No!'' en ,,Pay! Pay more'' kwam er niet uit.
De meiden weigerden dit (begrijpelijk natuurlijk, want het was niet hun fout!) Maar werden daarna wel terug gestuurd naar de Cambodjaanse kant en moesten het daar maar verder uitzoeken met de politie.. Welkom in corrupt Thailand!
Hierdoor werd ook mijn reis opgehouden, want ik moest hier nu op wachten.. En wachten.. En nog langer wachten..!!
Inmiddels wist ik waar ik op zat te wachten en wel een volgend busje. Naar Koh Chang of in elk geval langs Koh Chang. En dat dat zo lang moet duren komt omdat deze niet eerder vertrekt dan dat een busje vol zit en op deze manier kwam die nooit vol..
Uiteindelijk zat ik, na 1,5 uur wachten, om 15.45u in een minibusje met allerlei mensen met diverse eindbestemmingen, maar gelukkig ook weer een aantal naar Koh Chang. De Duitsers heb ik niet meer gezien..

De eerste grote plaats in Thailand, genaamd Trat, ligt zo'n 50 km. van de grens. En ondanks dat ik met eigen ogen zag dat het busje rond de 100 km/u reed, arriveerden we hier pas na een uur rijden. Tijdens de rit moesten we ook nog een keer overstappen, dit moet in Khlong Yai zijn geweest, en in Trat moest iedereen het busje uit. Een kwartier later konden we weer in een ander ..maar ik bedenk me nu dat het ook nog wel eens hetzelfde geweest kan zijn.. busje stappen en was het nog zo'n 20 km naar Laem Ngop, waarvandaan de boot ging. We arriveerden bij een soort van restaurant waar het busticket omgewisseld moest worden voor een bootticket en om kwart voor 6 zat ik in de laadbak van een auto die me naar de pier bracht. De boot vertrok om 18.00 uur en vanaf de boot heb ik nog net de zonsondergang kunnen zien.
Koh Chang is het eerste eiland wat je tegenkomt vanuit Cambodja en hiernaartoe varen dus wel gewoon boten tijdens het laagseizoen. Na een uurtje varen kwamen we in het pikkedonker aan in de haven van Koh Chang. Het duurde even voordat de boot goed aangemeerd was, maar toen konden we al goed zien dat deze haven niks voorstelt. We, omdat ik alweer reisgenoten had opgedaan, dit keer een stel uit Mexico. Voor ons beide was de vraag: Hoe kwamen we bij het hotel? We zaten niet in hetzelfde, maar toevallig wel bij elkaar in de buurt. De vrouwelijke helft liet zien dat ze een doorgewinterde backpacker was, ze was ook al 7 maanden op reis en had voor ik het wist geregeld dat we met iemand mee konden rijden tot onze plaats van bestemming. In elk geval dezelfde buurt.

Ergens middenin een winkelstraatje zijn we uitgestapt en dit bleek op steenworp afstand van mijn onderkomen.
Ik verblijf in Paradise Bungalows en dit zijn bungalows zoals bungalows horen te zijn! Bij het inchecken bij een vrouw, onee een man.. of was het toch een vrouw ..ook welkom in het land van de ladyboys!.. liet zij.. hij! eerst zijn pas gelakte nagels zien..! Bij het invullen van de papieren en zien van mijn naam kreeg ik alweer een compliment, dit keer over mijn achternaam. Volgens haar ..ik bedoel hem! leek deze op een Thais woord met een goede en positieve betekenis! De eerste pluspunten had ik makkelijk verdiend.
De weg naar de bungalows ruikt naar paardenstallen, ondanks dat die er, voor zover ik gezien heb, niet zijn! Maar alweer een herkenbare, vertrouwde geur naar huis!
Ondanks dat het visum gratis is (de eerste 15 dagen) kon ik nu al concluderen dat Thailand iets duurder als Cambodja is. In elk geval qua overnachtingen, maar ik investeer graag in een goede, schone en nette accomodatie!
En wat is het fijn om op de plaats van bestemming te zijn!! Pfff.. 7 uur gedaan over een stuk van nog geen 100 km!!

Maar laten we positief blijven: ik ben weer een stukje dichter bij huis.
Owh en nog een positief iets: het heeft vandaag niet geregend! Nu ik zo terug kijk heb ik elke keer op een reisdag goed weer getroffen. Lekker zou je zeggen, maar deze dagen breng je grotendeels in de bus door, waar de airco op volle toeren draait.. :( Dat moet ik toch maar eens anders proberen te plannen. Ik heb liever een mooie dag als ik weer eens iets wil/ga ondernemen!
We zullen het zien! En jullie zullen het snel kunnen lezen..