De eerst volgende zondag was het spitsuur in de vroege ochtend in het appartement en was het tijd om afscheid te nemen van Pytsje (en aanhang). Zij ging samen met haar broertje en vriendin op doorreis naar een ander skigebied en vervolgens naar hun jaarlijkse familie-wintersport. Ik moest me daardoor haasten om op tijd voor de baas op Sammelplatz te staan voor zijn dagelijkse ochtendpraatje. En daar heb je maar bij te zijn!
Deze week bestond mijn “vaste” groep uit acht Nederlandse kindertjes met gemiddeld 2 weken ski-ervaring. Zoals gewoonlijk worden de eerste dagen van de week nog verschillende kinderen tussen de diverse groepen gewisseld, doordat de ouders het talent van hun skiënde kroost meestal toch een beetje overschat. ‘Part of our job’ om dit dan weer netjes en beleefd aan de ouders te communiceren. En hoe vriendelijk je het soms ook brengt er zijn altijd ouders die het er niet helemaal (of helemaal niet) mee eens zijn: ,,vorig jaar was hij/zij nog eerste geworden met de skirace’’ ,,hij/zij was echt de beste van de groep vorig jaar’’ etc.. etc.. Ook heb ik dit seizoen steeds vaker Nederlandse ouders gehoord die per sé een Nederlands sprekende leraar voor hun koters willen: ,,.. De skileraar spreekt alleen maar Duits en/of Engels, maar we zijn naar Oostenrijk gekomen, omdat..’’ Uuuhm tja... wil je een Nederlandse leraar, dan moet je les in Nederland nemen ;)

Tijdens de werkbespreking deze week kwam er (eindelijk ;p) nieuws, welke een doorbraak in de routine hier is: vanaf nu beginnen we vanaf dinsdags om 9 uur, ipv 9.30u. met de lessen. Hiermee wil de baas de grote uitstroom richting de Gletsjer voor zijn. De lessen blijven wel gewoon tot half 3 doorgaan. ‘Fair enough’ voor de gasten, maar dit betekend voor ons: èn vroeger uit bed èn langere werkdagen.. Soms moet je er wat voor over hebben! Wanneer je overigens op de Lechnerberg of de Maiskogel skiet mag je al wel, eerder stoppen, dat betekend dat je om 14.00 uur klaar bent.
Omdat iedereen de volgende ochtend extra vroeg present was, werd er nog een nieuwe teamfoto geschoten, welke ook al voorbij gekomen is op facebook. (mocht je nog niet facebook-vrienden met me zijn en wel op de hoogte gehouden willen worden van het beeldmateriaal waarna ik zo nu en dan refereer, mag je me altijd uitnodgingen om vrienden te worden..)

Door het stralende weer op de gletsjer, waar ik een groot deel van de week les gegeven heb, werden alle kinderen deze week door ouders, verzorgers, opa’s en oma’s daar ook opgehaald. Daardoor kon ik ook nog een paar keer wat pistes meepakken na de les.

Groot voordeel van skiën op de Maiskogel deze weken was, dankzij de nieuwe regel: eerder stoppen. Hierdoor is er op donderdag genoeg tijd om thuis nog even onder de douche door te lopen en rustig je oorkondes te schrijven, voordat de prijsuitreiking begint.

Vaste prik op donderdagmiddag, na de Race, was deze weken met zoveel mogelijk kindergroepen ‘het grote sneeuwballengevecht’.
Op vrijdag geniet de Maiskogel bij de meeste leraren tegenwoordig ook vaak de voorkeur. Want we zijn door de nieuwe regel, op onze laatste werkdag, daardoor mooi op tijd klaar. Hierdoor moeten we wel langer wachten om rapport bij de baas te kunnen doen, maar deze tijd wordt meestal nuttig besteedt door een drankje of ijsje te doen op een terras.
De standaard donderdag-Palletti-pizza, poker&karaoke-avond heeft deze week ook plaats moeten maken voor restaurant Flair en poolen en darten in de speelhal.
Ook hadden we deze week weer een verjaardag van één van onze collega’s in Blauhaus. Na eerst daar de verjaardagstaart verorbert te hebben, zijn we daarna met de hele groep (ruim 20 ‘partypeople’) verplaatst naar de Baumbar. Qua bezoekersaantal was deze door onze komst met zo’n 300% gestegen. De arme meid achter de bar, wist niet wat haar overkwam en de gemiddelde wachttijd om een drankje te bestellen ging daardoor ook met 300% omhoog! Maar ondanks dat, was het er erg gezellig. Waarom snap ik dus nog steeds niet, maar op een gegeven moment stonden we weer, zoals gewoonlijk, in Pavillon.. Hier was het, ook zoals gewoonlijk, erg druk en daarom zijn we met ongeveer de helft van de groep weer terug gegaan naar de Baumbar.

Zaterdagochtend ging de wekker daarna iets te vroeg.. Of ik was te laat naar bed gegaan J.. Mijn grote voordeel is dat ik niet mag drinken, omdat ik nog moet rijden en daardoor was ik alleen maar moe. In tegenstelling tot menig collega, die deze ochtend naast moe ook brak waren, in diverse gradaties.
Ik was in ieder geval present en er stond weer een vrijwillige training op het program.
Omdat we het niet eens werden over de trainingslocatie gingen we hiervoor stemmen. Na deze stemronde, wilden de meesten naar de gletsjer. Mijn (minderheids)stem ging naar de Maiskogel, waar we uiteindelijk, na mijn beargumentering, toch beland zijn. (Misschien is de politiek ook nog wel eens iets voor me..;p)
Gelukkig lag de piste er mooier bij als de vorige week en heb ik kennnis mogen maken met slalom en GS (Giant Slalom). Redelijk nieuw voor mij. En zonder de poortjes gaat deze techniek mij redelijk goed af. Met poortjes, wordt het even een ander verhaal en komt het vooral ook op timing aan en is er weinig tijd tot corrigeren.. Maarrrr ik ben de, voor de gelegenheid, door ons opgezette race een aantal keer doorgekomen en ‘het smaakt naar meer!!’. Deze week, gelukkig, gezien de hoge snelheid, geen ‘faceplants’ of valpartijen.
Tussenevaluatie van mijn relatie met mijn Atomics: we worden een steeds beter team.
Na afloop weer een biertje in Lederhosen genuttigd en daarna thuis nog een drankje met één van mijn Estse collega’s gedaan.