Ik raakte in gesprek met de Nederlandse Joke die in het bed naast mij sliep en erg positief over het verblijf was. Now we’re talking, zou ik geschreven hebben als mijn verhalen in het Engels waren!
Zij en nog twee van onze kamer hadden voor de volgende dag al een tour geboekt en als ik mee wilde, kon ik aansluiten. Ze gingen cave tuben en een beetje actie na al dat zitten, daar had ik wel oren naar!

Ik ging vroeg naar bed en een wekker hoefde ik van mezelf niet te zetten, want ik word toch wel vroeg wakker..

Say what?!
Half 12, de volgende ochtend, deed ik m’n ogen weer open!! (kun je van een autoritje waarbij je geen eens tijdszones kruist ook een jetlag krijgen?!)
De kamer was leeg. Joke had me nog geprobeerd te wekken zei ze later, maar No Way! Slaapproblemen komt in mijn woordenboek niet voor! Ik vermoed dat je het matras nog onder me vandaan kan stelen, zonder dat ik iets door zal hebben en helemaal tijdens een nacht als deze..

Nick uit Newcastle was een nieuwe kamergenoot die net had ingecheckt. We raakten aan de praat en voor je het weet bespreek je je verwachtingen, wensen en ideeën over Yogja en maak je gezamenlijke plannen. Zo makkelijk kan het gaan.. Als je de juiste persoon, maar op het juiste moment tegenkomt!

YogJA
Of Yogya of Jokja.. Wie het weet mag het zeggen! Want ik weet nog steeds de juiste spelling niet, maar ga maar verder zoals ik al sinds de afgelopen blogs doe: Yogja.
Ja Yogja, want dat mag je zeggen als je vrienden bent. En dat ben je of word je als je in Yogjakarta bent of bent geweest en dan mag je blijkbaar officieel de verkorte versie gebruiken. Dus bij deze: Yogja.

Laten we beginnen met de cijfertjes: het heeft máár 512.000 inwoners.
Het is dè culturele hoofdstad van Java. En dankzij de steun van de vorsten hebben de Javaanse kunstvormen, zoals het wayangtheater (of is het wajangtheater?) maar daarover later meer, zich in deze regio tot hoog niveau kunnen ontwi kkellen. Naast een cultureel centrum is Yogja ook een universiteitsstad: er zijn er ongeveer dertig (!) En zoveel studenten vragen om een (grote) hoeveelheid bibliotheken en musea, maar natuurlijk ook restaurants, cafés en uitgaansgelegenheden. Een echte studentenstad dus ook. Moge duidelijk zijn dat deze stad een heel andere sfeer uitademt als Jakarta.

..En actie!
In de loop van de middag ben ik maar meteen samen met Nick op pad gegaan om (hopelijk) toch nog wat actie aan deze dag toe te voegen. En na het bekijken van de hoofdzakelijk zwart gedrukte kaart die we van het hostel kregen, hebben we toch nog maar even de plaatselijke Google maps gedownload. Via de gratis wifi. Just in case.. En al vrij snel hebben we er dankbaar gebruik van gemaakt.

Twee bezienswaardigheden welke je gezien moet hebben en welke om de hoek van ons hostel lagen, zijn de Kraton, het paleis van de sultan, en de Taman Sari,het waterpaleis (van de sultan).

De macht van de sultan is overigens tegenwoordig puur symbolisch en de Kraton isniet alleen het paleis, maar een kleine ommuurde stad opzich: er wonen ruim 25.000 mensen. Het is er een doolhof van huizen, steegjes en straatjes compleet met winkels, scholen en moskeeën en de Taman Sari is er ook een onderdeel van. Terug in de tijd is dit waterpaleis gebouwd als amusementpark voor de sultan, zijn harem en familie. Tegenwoordig niet meer in gebruik, in lichtelijk vervallen staat en dus ook een museum/bezienswaardigheid.

Helaas waren beide paleizen ’s middags dicht. We waren te laat!
Toevallig liepen we tijdens het dolen door de steegjes en straatjes tegen een festival aan, waarvan wij dachten dat ze aan het afbreken waren, maar -bleek later- deze werd juist net opgebouwd. Hier waren we dus net te vroeg..

We zijn daarna doorgelopen naar (toeristen) trekpleister nummer drie: Jalan Malioboro. De grootste en bekendste winkelstraat vol met kunst en marktkramen.
In de voor- en zijstraten er naartoe was er allerlei vermaak. Eén van de “attracties” hier was dat je, tegen betaling uiteraard, op de foto kon met levensechte Transformers, Hello Kitty en nog een aantal andere kinderkarakteristieken. Ik had te doen met de personen die zich, in dit klimaat, in zo’n pak gehesen hadden, maar had waarschijnlijk hetzelfde gedaan toen ik zag dat de andere optie was om met een slang om je nek of een uil op je schouder. (Als je me -nog- niet zo goed kent: ik word niet zo enthousiast bij het zien van dieren.. )
Máár de grootste attractie hier: dat waren wij zelf!! Wij hadden geen, warm, kostuum nodig! Wij konden lekker onszelf zijn. En volledig gratis kon je vandaag dus ook met twee blanke westerlingen op de foto.
Ja, ook hier gaat geen dag voorbij dat ik/we niet gefotografeerd worden. Sommigen durven het niet eens te vragen en proberen ons zelfs zo onopvallend mogelijk te fotograferen, dat het juist wèl opvalt! En we werden zelfs gefilmd, dat ik ben er uiteindelijk zelf ook maar bij gaan staan filmen. Daarnaast gebeurde het hier ook regelmatig - wederom zo “onopvallend” mogelijk - dat mannen en vrouwen net iets te dicht langs je liepen en je net even (aan)raken. En dan die triomf op hun gezichten: alsof ze een hoofdprijs gewonnen hadden.

Inmiddels hadden wij ons ook een nieuw doel gesteld: de Pasar Beringharjo. De grote, traditionele markt ergens rondom Malioboro street. We hadden echter nog geen moeite gedaan om te kijken hoe we er het snelst, makkelijkst of überhaupt konden komen en toevallig liepen we ook hier tegenaan. En ondanks dat het nog maar 3 uur was, ging deze markt net dicht en het restaurant op de bovenverdieping, aangeraden door Joke, ook.
Weer te laat..

Plan de campagne
we konden wel concluderen dat we eigenlijk continu een beetje achter de feiten aanliepen.. Terug in het hostel hebben we de strategie daarom aangepast en plannen gemaakt voor de volgende dag met de medereizigers/kamergenoten. En dat resulteerde erin dat we een uurtje later met z’n vijven een auto met chauffeur voor de volgende dag gehuurd hadden.
Met wekker zetten en alles.. De volgende ochtend vroeg op.
Eerst naar de Borobudur.De Borobudur tempelcomplex is één van de meest populaire bezienswaardigheden in Indonesië. De tempel, in de vorm van een soort getrapte piramide met bovenop in een cirkel ronde altaartjes in de vorm van kelken met in het midden één hele grote, is in de 8e eeuw gebouwd. Meerdere malen vernietigd door natuurlijk geweld,met name door de twee nog actieve vulkanen en twee rivieren waar tussen de tempel zich bevind, maar ook net zo vaak is het complex weer herbouwd. Het is het grootste Boeddhistische gebouw en heeft de status van UNESCO Werelderfgoed.

Na een poosje wikken en wegen en onderhandelen, hebben we toch maar een gids in de arm genomen en zijn we anderhalf uur door hem rondgeleid. Achteraf ontzettend blij dat we de gids mee hadden, want je komt zo veel extra te weten over dit immense en indrukwekkende bouwwerk met opvallend veel aandacht voor detail. Informatie die ik je natuurlijk niet allemaal navertellen kan ;)
Na een kleine lunch aan de voet van de tempel zijn we weer in de auto gestapt en vielen er onderweg naar de volgende bezienswaardigheid een aantal dikke hoosbuien op ons dak. Toen we bij de volgende tempel, de Prambanan, aankwamen was het gelukkig droog.

De Prambanan is ook een enorm tempelcomplex. Magisch en mysterieus. Ik kreeg een déjavù naar een paar jaar geleden toen ik in Cambodja voor de Angkor Wat tempels stond. En ook de Prambanan is UNESCO Werelderfgoed, echter is dit een tempel voor de Hindoes. Door de meest recente aardbeving van 2006 is ook hier veel schade ontstaan, welke nog steeds hier en daar zichtbaar is en experts zijn nog steeds druk met de restauratie. Het is ook flink stapelen, want de grootste tempel is 47 meter hoog.
Het complete complex blijkt naast de drie hoofdtempels, nog diverse andere candi's, kleinere tempels, te bevatten. Welke ik helemaal gemist heb, omdat het al vrij snel tijdens ons bezoek weer flink begon te regenen en ik drukker bezig was een schuilplaats te zoeken dan te genieten van de omgeving. Ik moet ook eerlijk toegeven dat in deze weersomstandigheden deze bezienswaardigheid meer op een troosteloze stapel stenen lijkt en dit wordt bevestigd als ik de gemaakte foto’s terugkijk.. Ook hiervoor zal ik Google nog maar eens moeten raadplegen voor de indrukwekkende foto’s!