Met dit zinnetje nog nadreunend in mijn hoofd, uit een van de liedjes van de Spulwike (www.spulwike.frl voor wie dit begrip niet kent) denk ik terug aan de afgelopen 4 maanden. Na twee westerse zomers verruild te hebben voor winters in Australië in 2015 en 2016, en sinds eind 2014 alles bij elkaar en verdeeld over vijf periodes een kleine drie maanden thuis te zijn geweest, was het een bewuste keuze om de zomer van 2017 maar weer eens in Nederland te (ver)blijven. Eén van de main reasons was ook om nog eens mijn jarenlange ambitie Spulwikeleider te zijn in vervulling te laten gaan. En daarnaast nog zoveel redenen meer..

Simmer yn Fryslân
Vakantie in eigen land. Inclusief heus vakantiewerk; voor degene die denken: waar doet ze het toch allemaal weer van!?
De afgelopen maanden kort samen gevat, en hier zal menig Nederlander het wel niet met me eens zijn, maar persoonlijk: 2017? Fan-tas-tische zomer!
Hiermee doe ik alles en iedereen bij lange na geen eer aan, maar anders wordt het (wéér) een eindeloos lange blog.
Die gaan er heus binnenkort nog wel weer komen, wees gerust ;)
Want op het moment van die bovengenoemde bewuste keuze, waren onderwijl ook alweer nieuwe reisplannen bedacht.

Niks te verliezen en nog een wereld te ontdekken..
Ik zou “gewoon” weer aan het werk kunnen gaan, maar ik zou ook weer op “vakantie” kunnen gaan.. Al dat werken vult wel lekker de bankrekening, maar geld komt terug , tijd niet!
Koud een week thuis had ik mijn working-holiday visumaanvraag voor Nieuw Zeeland, het nieuwe hoofd(reis)doel, ingediend èn een sollicitatie naar Japan de deur uit.
‘Let’s just go and not come back for a while’ was het nieuwe motto. Wederom weer eens geen retourticket en geen geplande einddatum. Slechts alleen weer ik, m’n backpack en de -letterlijke en figuurlijke- wereld aan mogelijkheden.

De vormgeving van deze reis ging echter moeizaam. Menigmaal werd het reisschema gewijzigd. En af en toe betrapte ik me zelf ook op nonchalance.
Ondertussen ging de sollicitatieprocedure voor Ski Japan ook in Aziatisch tempo.. Maar, zoals vaker bij de goeiste dingen, duurt het wachten erop het langst.
Stand van zaken eind augustus: Visum voor Nieuw Zeeland approved. Baan in Japan in the pocket. En de eerste tickets waren anyway inmiddels al geboekt voor half september.
Dan kon nu de visumaanvraag voor Japan in gang gezet worden en de puntjes op de ‘i’.
Ja, het houdt je wel van de straat. Daarnaast maakte ik ook nog gewoon veel werk van m’n vrije tijd en is al het organiseren en geregel niet ten koste gegaan van alle feestjes, festivals en (sport)evenementen.

De zomer voorbij
Laat het eind van de zomer maar komen,
Ik heb mijn dromen.
Ik heb de tijd voor mijn vrijheid genomen.. - tekst uit het lied: ‘De zomer voorbij’ van de 3js.

Voor je het weet, hoe cliché, komt aan alle gezelligheid weer een eind.
De grote vakantie weer voorbij. Kinderen weer naar school. En beetje normale, functionerende, Nederlander weer aan het werk..
En Tet?
Die gaat weer on tour :)