Wish it, Dream it, DO IT!

Hierbij verklaar ik deze site voor...: heropend!

Bij deze maak ik een doorstart met mijn web-reis-log.
Voor de meesten van jullie is het geen nieuws meer, maar voor het gemak begin ik maar bij het begin: Ik ga weer op reis!

Beter gezegd: Ik ga weer reizen!!

In februari en maart van 2012 verblijf ik weer in het wonderschöne Kaprun, waar ik weer een aantal weken skiles ga geven. Ook dit seizoen zal ik proberen om jullie wekelijks een update te geven van mijn leven en belevenissen daar.

En dan staat in mei DE reisop het programma: Azië.

Al backpackend wil ik Nepal, noordelijk India, Tibet, Laos, Cambodja en Thailand bezoeken. In Nepal en Cambodja zal ik langer verblijven; in deze twee landen wil ik mij nuttig maken in het vrijwilligerswerk. Eind volgend jaar, ergens rond (eind) oktober zal ik weer huiswaarts keren.

Momenteel ben ik dus niet alleen bezig met het einde van 2011: vorige week heb ik mijn ontslag getekend bij Kruidvat en ik ben inmiddels mijn laatste, drukke, werkweken en -dagen aan het aftellen, de laatste voetbalwedstrijd is gespeeld, ik heb voor het laatst getraind en ik heb, voorlopig, voor het laatst een wedstrijd van Heerenveen bezocht (11-1 winst; ik kan met een gerust hart op reis!!).

Ook beginnen er alweer allemaal (nieuwe) dingen of zijn al in volle gang: de vaccinaties zijn bijna allemaal binnen (nog 1 van 8 prikken) en daarnaast ben ik al druk met diverse voorbereidingen zoals: oriënteren op en aanschaffen van spullen, verzekering regelen, reisplanning maken; deze moet i.v.m. binnenlandse vluchten, geldigheid van visa (een visum is voor elk land ook weer een apart verhaal), eventueel slikken van malariatabletten etc. al grotendeels vastgesteld worden om ook weer verdere voorbereidingen te kunnen treffen.

Ik ga de komende (feest)dagen volop genieten vanhet samen zijn metfamilie en vrienden.

En wens ook iedereen via deze weg (misschien nogmaals) Prettige Kerstdagen en alvast een gezond en gelukkig Nieuwjaar, waarin ik jullie zeker op de hoogte ga houden van mijn bezigheden (ver) buiten de grenzen van Nederland.

Tot snel!

Wieder zu Hause.. Schluss..

Vorige week woensdagochtend zijn Belén en ik rond half negen aan onze 'heenreis' begonnen. Rond 10 uur hebben we heerlijk ontbeten bij de Mc Donalds.
Deze eerste dag hebben we heel wat kilometers kunnen maken en hebben we overnacht in de buurt van Paderborn.
Omdat we donderdag nog maar drie uurtjes hoefden te rijden, zijn we wat langer in bed blijven liggen en hebben daarna heerlijk uitgebreid ontbeten.
Het laatste deel van de reis is bijna zwijgend verlopen.. Want het is dan toch wel weer even wennen als je de Nederlandse grens over rijd; benzine die ruim 30 eurocent duurder is, Nederlandse radio en het typische grijze, regenachtige Nederlandse weer.
In Hoogeveen werd Belén opgehaald door haar ouders en op een regenachtige parkeerplaats hebben ook wij afscheid van elkaar genomen en na nog geen half uurtje rijden, was ik om drie uur 'thuis'. Waar de oprit versierd was en een welkomstbord stond!! En een warm onthaal van heit, mem en Swiffer.

En nu, een week later.. Val ik langzaamaan van de roze wolk en kom ik weer met beide beentjes op de (Nederlandse) grond terecht. Beetje bij beetje voel ik me weer thuis en probeer weer te wennen aan het 'normale' gehaaste en geplande Nederlandse leven. En dat is een proces op zich!
De agenda staat alweer vol met afspraken, verplichtingen en to do-lijstjes. En dat is even omschakelen als je een half jaar zonder agenda hebt geleefd.
Ik heb nog een maand tot het werk weer roept, dus genoeg tijd en ruimte om te acclimatiseren en familie en vrienden te bezoeken.

En via deze laatste blog wil ik alle trouwe lezers en kijkers bedanken voor het volgen van mijn avonturen. En voor jullie reacties, ook via mail, hyves, Skype, facebook en de kaartjes en smsjes etc.. Heel erg bedankt!! Jullie betrokkenheid heeft me goed gedaan!!

Ik kijk nog één keer achterom..:
Het was een super leuke ervaring die ik zeker niet had willen missen. Het was leuk (samen)werken en -leven met de skischool, (con)collega's, plaatselijke bevolking en de groepen die ik les gegeven heb. Waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt en natuurlijk ook in Oostenrijk, maar dit valt in het niet bij al het positieve.
Wat het weer betreft heb ik het afgelopen seizoen erg getroffen!! Het was er zo mooi en (meestal) zo relaxed en vaak was ik me er niet eens bewust van dat ik aan het werk was.
Soms miste ik vrienden, familie, mijn hobby's en sporten, maar niets kan op tegen de geweldige tijd die ik heb gehad.

Toen ik nog maar een klein meisje was, riep ik al: ‘Later.. als ik groot ben, wil ik ook skilerares worden'. Later is NU en eigenlijk alweer een beetje verledentijd. Ik BEN skilerares!!
Mijn droom.. En die is nu werkelijkheid.. Onwerkelijk, maar ook alweer zo gewoon..

Ik heb geen seconde spijt van deze beslissing gehad, ik heb er eerder spijt van dat ik het niet eerder heb gedaan..!

MAKE YOUR DREAMS COME TRUE!!

4, 3, 2, 1...

Zaterdag.. Grotendeels met de ziel onder de arm gelopen.. Nog wel skiën of niet? Alvast wat inpakken of niet? Uiteindelijk een lekker luie dag gehad en vrijwel niks gedaan.

De planning was om zondag en maandag nog een beetje te skiën en dinsdag laatste dingetjes te regelen en inpakken. Zondag was het niet super mooi weer op de Kitz, we zijn natuurlijk inmiddels ook ontzettend verwend! Maar maandag was het er zo te zien, op de panoramacamera's op de tv ;) nog minder.. Omdat de voorspelling voor dinsdag weer beter was, hadden Belén en ik de planning maar omgedraaid.
Zodoende hebben we zondag en dinsdag onze (voorlopig) laatste skilometers gemaakt.

Maandag zijn we naar Zell geweest naar de Krankenkasse; voor mijn 'beter' melding, naar de gemeente om me uit te schrijven en de bankrekening leeggehaald. We zijn voor de laatste keer naar Pavillon geweest, waar we (niet geheel in stijl) afscheid hebben genomen met een bakje cappuccino..

Dinsdag; de echte alleraller laatste dag van dit seizoen was aangebroken. Nog één keer vroeg opstaan om voor de laatste keer de gletsjer te trotseren.
Na Langwied, via de Gratbahn het Volvo Ice camp nog even bezocht, daarna Kitz & Kees geskied en via de Magnetköpfl naar de X1 (off piste) en weer naar de Sonnenkarbahnen. Nog één keer Maurer gedaan en rond een uur of één eindigden we weer onderaan de Langwied. Niet meer gedacht aan AlpinesFahrVerhalten, entlosen, belasten, vorlage etcetc...!!
De laatste gletsjer-zonnestralen opgenomen, gelukkig hebben we deze laatste dag afscheid genomen zoals we de laatste maanden gewend waren :D en voldaan door Panoramabahn weer beneden afgezet..
Na thuiskomst gedoucht en daarna moesten we er echt aan geloven..: koffer inpakken.
Ik had heit en mem de laatste keer al het een en ander mee terug gegeven, zodat er nu wat meer ruimte was, omdat Belén met me mee terug rijdt. En maar goed ook: in de koffer scheelde dit enorm, de auto daarentegen is helemaal afgeladen. Maar staat nu wel startklaar voor de heenreis!!
Huh?! Heenreis?!
Ja! Belén en ik hebben er de 'heenreis' van gemaakt: de heenreis naar huis!! ;)

Het is heel dubbel: de laatste weken zag je aan alles dat het op z'n eind loopt. Voornamelijk in het dorp; skiën werd waterskien, het werd met de week rustiger, de bordjes ‘ZimmerFrei' zijn terug van weggeweest, collega's keerden stuk voor stuk huiswaarts en inmiddels is het dal veranderd van een prachtig wit naar een groen landschap (er komt van alles onder de sneeuw vandaan, waarvan we niet bewust waren dat, dat onder het witte deken lag). Maar daarentegen kan er nog gewoon op de gletsjer geskied worden, waar nog sneeuw ligt alsof we nog midden in het seizoen zitten.
Het seizoen is snel gegaan, maar aan de andere kant voelt het ook alsof ik hier al heel lang zit.
Ik ga mijn leefomgeving hier; de bergen, de sneeuw en (bijna) iedere dag skiën zeker missen!!

Ons galgenmaal is net achter de kiezen en we maken ons op voor het laatste nachtje in zimmer 4 in huize Buchner..

De laatste twee (werk)weken

Met Gernot had ik afgesproken dat ik deze week weer naar Sammelplatz zou komen.
Eerst weer naar Rudolfshof geweest, maar daar waren deze week geen kinderen.
Sammelplatz was al grotendeels leeg gehaald om naar de gletsjer te verhuizen, ook lag er nog maar gedeeltelijk sneeuw.
Het was erg rustig en uiteindelijk waren er in totaal maar 3 kindergroepjes en 2 volwassenen groepen, wel waren er veel privélessen. Gelukkig waren er nog genoeg collega's, waardoor ik ook deze week vrij kon zijn.
Ook waren Marcella en Belén vrij. Met z'n drieën zijn we naar de Maiskogel gegaan, in de hoop dat het in de ochtend nog wel te doen was. Maar deze was nog slechter dan zaterdag.
Nadat we een keer het bovenste stuk geskied hadden, hebben we de 6persoons stoeltjeslift weer naar boven genomen. Daar zijn we naar (bergrestaurant) Glocknerblick geskied, waar we ons geïnstalleerd hebben in een ligstoel, in het zonnetje!! Onder het genot van een cappuccino hebben we het hier zo'n 2 uurtjes volgehouden.. Daarna zijn we weer helemaal naar beneden geskied, de sneeuwconditie was inmiddels nog verder gedaald. Dit zouden later de laatste meters voor mij op de Maiskogel voor dit seizoen zijn.

Maandag moest ik op controle bij de dokter. Ik was er rond 10uur en het was er superdruk! Ze stonden zelfs op de gang en buiten te wachten. Ik zat al een dik kwartier te wachten toen m'n telefoon van de skischool ging. Gernot belde met de vraag of ik meteen naar Sammelplatz wilde komen om Dorina met haar kindergroepje te helpen.. Bij de receptie kon ik regelen dat ik 's middags weer terug kon komen. Nog snel langs huis om me om te kleden en richting Sammelplatz.
Uiteindelijk heb ik maar krap aan een uurtje geholpen, tot aan de middagpauze, en achteraf was de hulp ook eigenlijk niet nodig geweest..
Om vijf uur kon ik weer bij de dokter terecht. Er werden nieuwe foto's gemaakt en in eerste instantie zou er ook nieuw gips omheen komen maar dit was uiteindelijk niet nodig. Duimpje zag er goed uit! Helaas moet ik wel gewoon 5 weken in het gips blijven.
's Avonds zijn we (alweer) uit eten geweest, nu naar Kitsch&Bitter, ter afscheid van de vrienden van Sjoerd. Na het eten nog wat gedronken en allerlei kroegspellen gespeeld. Tijdens deze avond zijn er, door de drie vrienden van Sjoerd, een menukaarthouder, een sfeerkaarsje en een aantal glazen gesneuveld, het werd dus echt tijd dat zij Kaprun gingen verlaten.

De rest van de week heb ik van het mooie voorjaarsweer genoten. En moest er alweer het een en ander voor mijn terugreis en thuiskomst geregeld worden.
Verder stond deze week in het teken van (uit) etentjes. Dinsdagavond ben ik met Charlotte, Izzy en Sjoerd naar de Mc Donalds geweest, woensdag hebben we met de meiden (Marcella, Charlotte, Belén, Izzy en ik) pannenkoeken bij Sjoerd gegeten en donderdagavond hadden we een etentje met alle collega's van de skischool.
Vrijdagmiddag heb ik mezelf getrakteerd op een massage, zo aan het eind van het seizoen was dit ook wel nodig.

Zaterdagochtend arriveerde er nog bezoek!! Sietske, m'n nicht, en twee vriendinnen kwamen me voor vier dagen bezoeken.
Nadat ik ze een rondleiding in mijn onderkomen had gegeven, hebben we ons in de skipakken gehesen en zijn de drie meiden alvast richting de gletsjer gegaan.
Ik had nog afgesproken met Mikkel om iets te drinken bij Pavillon, hij zat bij me in de Anwärtergroep en heeft afgelopen seizoen in Flachau gewerkt. Hij moest deze dag zijn herexamen voor Anwärter doen en was daarom in Kaprun. Het was erg leuk om te horen hoe zijn seizoen was en over de verschillen tussen de skischolen.
Na een paar drankjes ben ik ook richting de gletsjer gegaan.
Daar was het sinds tijden weer bewolkt, mistig en koud en niet zoals ik gewend was. Het positieve hieraan was dat het ook weer sneeuwde en Neuschnee is natuurlijk altijd welkom!
Na eenaantal afdalingen zijn we weer naar beneden gegaan en 's avonds heb ik bij de meiden gegeten, waarna we nog gezellig een paar spelletjes hebben gedaan.

Na een weekje ziektewet moest ook ik zondag weer op Sammelplatz staan, welke vanaf nu naar de gletsjer verhuist was. Dit betekend voor ons elke dag een uur eerder opstaan. Gelukkig was het zonnetje de sterkste vandaag (en de rest van de week) waardoor het zeer aangenaam op de gletsjer was.
In eerste instantie had ik geen werk, maar nog geen kwartier later kreeg ik een groepje van vijf kinderen. Na eerst wat omprutsen in Kinderland kreeg ik gelukkig al snel hulp van Marcella. 's Middags zijn we de Gratbahn opgegaan en nu kon ik mooi voorop skiën en was Marcella de bezemwagen.
's Avonds ben ik weer naar Sietske gegaan en zijn we heerlijk uit eten geweest bij Hilbergers.

Om 8uur zaten we maandagochtend letterlijk in de eerste gondel naar de Kitz(steinhorn). Omdat we hierdoor erg vroeg waren, hebben Belén en ik de Gipfelbahn en de Gletschershuttle naar het hoogste punt van de Kitz genomen, waarna we keihard naar beneden zijn geskied en de eerste strepen in de vers geprepareerde pistes hebben gezet. Heerlijk!!
Het was niet echt een succes om met een rechterduim in het gips een groep kinderen die voor de tweede keer op ski's stonden onder m'n hoede te hebben en daarom heeft Marcella de groep overgenomen. 's Morgens heb ik haar nog even geholpen en 's middags had ik een Servies jongetje, Nikolas, voor twee uurtjes privé. Nikolas is vier jaar oud en heeft een zenuw aandoening, waardoor hij snel z'n concentratie verloor, afgeleid was en ook luisteren was niet zijn sterkste kant.

Voor dinsdagmorgen hadden de ouders van Nikolas weer voor twee uurtje privéles geboekt. Van 10.00 tot 12.00 uur heb ik les gegeven en 's middags kon ik nog mooi even met Sietske skiën. Omdat ik om vier uur weer naar de check in moest ben ik eerder naar beneden gegaan en had ik even later weer met Siets afgesproken in Pavillon waar we nog even geaprès-skied hebben. Omdat het alweer de laatste avond voor de meiden was, zijn we ook deze avond weer uit eten geweest, nu naar Paletti.

Woensdagochtend had ik de auto naar de garage in Schüttdorf gebracht voor een kleine APK, Trijntje heeft me daarna naar de gletsjer gebracht en in de loop van de ochtend zijn zij weer richting Friesland gereden.
Ook deze ochtend had ik Nikolas weer van 10.00 tot 12.00 privé. Ondanks dat hij niet altijd (vaker niet dan wel) dezelfde bochtjes als mij maakte en ook niet altijd luisterde, mede door de taalbarrière, werd Nikolas wel steeds aanhankelijker aan mij. Hij pakte steeds vaker mijn hand en als hij weer meer met zijn omgeving bezig was dan met zijn eigen skiën, hoefde ik alleen zijn naam te roepen en hij was weer (voor even) geconcentreerd. En als we in de rij bij een lift stonden keek hij regelmatig achterom of ik nog wel achter hem stond.
Na de les ben ik naar beneden gegaan en heb ik de bus naar Schüttdorf genomen waar ik de auto, welke niks mankeerde, weer op kon halen. (Als iemand nog en goedkoop adresje zoekt voor een APK, kan ik deze garage zeker aanraden!! Kosten: € 9,90)

Ook donderdag mocht ik Nikolas weer twee uurtjes lesgeven. Na een kleine pauze heb ik 's middags nog een aantal afdalingen met collega's Jamie, Ashley en Charlotte geskied.

Vrijdag; mijn officiële laatste werkdag voor dit seizoen..
In tegenstelling tot de meeste collega's die vandaag vrij hadden of alleen 's ochtends les, hadden de ouders van Nikolas besloten om deze laatste dag vier uren les te boeken. Uiteindelijk zijn dit er toch maar twee geworden, omdat Nikolas niet echt een goeie dag had.
Eerder dan verwacht kwam er dus een einde aan mijn werk als skilerares...
's Middags voor de laatste keer naar de check in en alvast afscheid genomen van Gernot.

Vanaf nu nog vier dagen.. Nog een beetje Urlaub houden; skiën, chillen, inpakken en spullen inleveren en dan rijd ik woensdag weer richting Nederland en is dit avontuur alweer voorbij...

's Avonds zijn we met een groep collega's (Wouter, Ashley, Jamie, Marcella, Sjoerd, Sam, Mircea, Charlotte, Belén, Chris en ik) naar Paletti's wezen eten. We namen alweer afscheid van twee collega's; Jamie en Marcella. Na het eten hebben we nog een paar portjes gedart, wat me best goed afging met links! en daarna hebben we nog een drankje gedaan in Pavillon.

Met de duim gaat het redelijk goed. Ondanks het sportgips met vorm van een stok in m'n handpalm kost een stok vasthouden toch nog enige moeite en is het skiën toch niet erg bevorderlijk voor de duim. Door het warme weer kon ik afgelopen week gelukkig dunne handschoenen dragen die het wel weer vergemakkelijkten. Voor als het kouder is heb ik een snowboardhandschoen voor rechts welke om m'n gips heen past, maar die vijf maten te groot is en dus niet echt comfortabel zit en ook weinig warmte bied. Ook begint het zo nu en dan behoorlijk te jeuken onder het gips. Toch wen je er ook weer snel aan en merk ik soms pas dat ik tijdelijk gehandicapt ben wanneer ik een beweging maak die niet mogelijk is door het gips.

En toen sloeg het noodlot toe..

De verwachtingen waren wisselend voor deze week. De meeste schoolvakanties in de diverse landen waren afgelopen, maar de een verwachte nog een week drukte, de ander weer niet.
Bij Rudolfshof aangekomen, zondagochtend, zag het er naar uit dat het wel weer een drukke week zou worden. Het taxibusje zat binnen no time vol met kinderen.
Op Sammelplatz aangekomen viel het qua drukte wel weer mee.

Ook voor deze week hadden we al even zitten speculeren wat voor groep we zouden krijgen.. Na de privéles, zaterdags, aan de twee volwassenen had ik ook wel weer zin in een groep volwassenen, maar nog een weekje kids zou ook kunnen, i.v.m. de verwachte Nederlandse en Belgische kinderen (en dan zetten ze de Nederlandse leraren op die groepen). Het werd uiteindelijk van beide niks. Ik moest om kwart voor 10 op kantoor zijn voor: privéles.

Daar aangekomen stonden zes Nederlandse jongens, tussen de 9 en 14 jaar, op me te wachten. Leuke uitdaging.. 6 pubers!! Welke ik voor de komende 3 dagen in het gareel mocht gaan houden..
Ze hadden al enige ski ervaring en daarom zijn we meteen de Maiskogel opgegaan.
Dit ging erg goed en (gelukkig) luisterden de jongens goed naar me. We hadden deze eerste dag alle pistes op de Maiskogel al gedaan en zijn ‘s middags nog een poosje in het funpark geweest.

Daarom had ik maandagochtend, om half 10, bij de gletsjer afgesproken. Ook vandaag luisterden de jongens weer goed, het waren gewoon 6 hele lieve pubers. En zij vonden het gelukkig ook wel stoer dat ze een skilerares hadden, omdat ik ook met ze het funpark deed en ook nog trucjes op m'n ski's kon.
Op de gletsjer heb ik 's ochtends (serieus) les gegeven; oefeningen om de techniek te verbeteren en ook was ik dan wat strenger en 's middags gingen we leuke dingen doen; zoals het funpark, de slalom, achteruit skiën, 360 of gewoon lekker keihard naar beneden skiën!!

Deze avond was de laatste Show on Snow. Elke week was de show goed verlopen, ondanks dat we vooraf altijd wel een beetje kriebels in de buik hadden..
Ook vanavond begon het goed, ondanks dat de piste niet geweldig was, namelijk erg ijzig. In onze tweede serie clown tricks kwam ik bij de eerste koprol verkeerd op m'n duim terecht, doordat ik nog te veel snelheid had. Ik voelde meteen dat het pijn deed, maar moest nog twee koprollen maken... Daarna duurde de show nog een dik half uur, waarin wij als clowns het publiek een beetje moeten vermaken en opzwepen. Klappen lukte al niet echt meer en ik had al een aantal keer wat sneeuw gepakt en tegen mijn duim gehouden, inmiddels was hij ook al opgezet. Na de show hebben we nog een biertje gedronken in Pavillon. Stiekem hoopte ik dat het daardoor wat beter zou gaan, maar ook dat hielp niet. Eenmaal thuis de duim nog een poosje gekoeld met een ijspack.Niet veel later op bed gegaan, in de hoop dat de nachtrust misschien goed zou doen.

Helaas was mijn duim dinsdagochtend nog steeds pijnlijk en dik, maar om nou meteen naar de dokter te gaan... In eerste instantie dacht ik dat hij hoogstwaarschijnlijk (zwaar) gekneusd zou zijn. Bovendien was het de laatste lesdag voor de jongens. (Nog even doorbijten)
Zo goed en zo kwaad ik kon, heb ik de jongens vier uren les gegeven. Met veel pijn en nog meer moeite kreeg ik m'n handschoen aan en kon ik de skistok vasthouden. De duim zat me behoorlijk in de weg deze dag en ook was de duim en een stukje handpalm nog steeds erg dik. Na lang twijfelen ben ik na de les toch maar even langs dokter gereden .
Hier hoef je eerst niet eenkruisverhoor af te leggen maar worden er meteen foto's gemaakt. Omdat de dokter nog met z'n bezoekronde bezig was ben ik tussendoor naar kantoor gegaan voor de check in.
Een uurtje later.. Terug bij dokter, die inmiddels alweer weg was voor een spoedgeval, nam de assistente me mee naar de spreekkamer. (ik was een beetje bang dat er niks te zien zou zijn op de röntgenfoto's en dat ik zo weer naar huis kon..)
Maar nog redelijk opgewekt en nieuwsgierig vroeg ik de assistente; 'EN??!!' en net zo opgewekt als ik het vroeg, antwoordde de assistente: 'Ja hoor, hij is gebroken!'
Huh..?! Wat??!! Nein!! Maar daar hadden we even geen rekening mee gehouden!!
Omdat de dokter er niet was heeft de assistente, om de nacht te overbruggen, een zwachtel aangelegd.

Het feestelijke aan deze dag was dat het in Oostenrijk Carnaval (Fasching) was. Dit feestje gingen we maar weer eens in Pavillon vieren.
Middernacht hadden we alweer een jarige: huisgenootje Charlotte werd een jaartje ouder. Niet veel later zijn Belén en ik naar huis gegaan, de biertjes konden de pijn aan m'n duim nog steeds niet verzachten...

In plaats van op de piste zat ik deze woensdagochtend om 9uur bij dokter, die een mooi blauw (sport)gipsje om m'n duim heeft geboetseerd.
's Middags lekker op het balkon gezeten; boek lezen en wennen aan m'n gipshandje.
Om 17.00 kon ik nog even een frisse neus halen. De Hüttenrally begon toen bij Heli's Hütte, bovenaan de Maiskogel waarna we via Stangenbauer en Unteraigen vier uurtjes later eindigden in Lederhosen. (foto's staan reeds op de site)
Samen met drie vrienden van collega Sjoerd, Charlotte, Chris en Belén zijn we daarna naar Paletti wezen eten.

Donderdagochtend moest ik starten bij de skirennen. 's Middags was ik gelukkig vrij en kon ik duimpje weer een beetje rust geven. Aan het eind van de dag naar de prijsuitreiking geweest en nog een biertje gedaan.

Vrijdag was ik weer vrij en na weer eens lekker een dagje uitslapen, heb ik met Belén, die 's middags ook vrij was, lekker op het terras bij Lederhosen gezeten.
's Avonds zijn we met Sjoerd, zijn drie vrienden, Chris, Charlotte, Marcella en Belén naar Zell am See geweest. Hier hebben we eerst overheerlijk gegeten bij CrazyDaisy, waarna we in diverse uitgaansgelegenheden nog een drankje hebben gedaan. Rond middernacht zijn we weer terug naar Kaprun gegaan waar we nog naar (oud en vertrouwd) Pavillon zijn geweest voor een afzakkertje.

Zaterdagochtend nog even met een aantal collega's geskied op de Maiskogel. De sneeuw werd hier met de dag papperiger en slushy. Alleen bovenin kon je nog lekker skiën, maar ook daar was het niet top. Hier en daar ijzige stukken en in de loop van de ochtend werd het ook daar al minder. Daarom hebben we ons 's middags maar weer eens in het zonnetje geïnstalleerd.
's Avonds hebben we weer samen met de collega's gegeten, maar nu bij Sjoerd. En deze week werd weer in stijl afgesloten bij Pavillon.

Een week vol rare gebeurtenissen

..De zaterdagochtend, toen iedereen nog aan het bijkomen was van de Captain Morgan Party, was er een man bij ons in huis gekomen. Hij kwam bij Chris op de kamer en alleen Chris had 'de man' even snel gezien. 'De man' had zijn koffer op de gang neergezet en was weer vertrokken.
Omdat wij de hele dag naar Zell waren geweest, hebben we onze nieuwe huisgenoot niet meer gezien. Hij moet nog wel 'thuis' zijn geweest, want toen wij 's avonds terug kwamen lag de koffer op z'n bed. En ook nadat wij nog een drankje hadden gedaan in Pavillon en rond middernacht weer thuis kwamen, was nog steeds onze grote onbekende medebewoner niet weer op komen dagen.
Uiteindelijk is hij om 6 uur zondagochtend thuis gekomen en met kleren en schoenen op bed gaan liggen en snurkend in een diepe slaap gevallen. Rond half 9, toen wij op het punt stonden om te vertrekken naar Sammelplatz, werd hij wakker en liep zwaar gedesoriënteerd (en nog half dronken) over de gang te mompellen..

Ik moest deze zondagochtend weer naar Rudolfshof en wederom waren de meeste groepen al ingedeeld toen ik op Sammelplatz arriveerde. Op eigen initiatief ben ik Belén gaan helpen die een groep van twaalf, standaard 5 en 6, kinderen had. Omdat het niveau- en leeftijdsverschil erg groot was hebben we de groep gesplitst en heb ik de standaard 5 en wat oudere kinderen overgenomen. Mijn groep bestond nu uit zeven kinderen: twee Roemenen en vijf Engelsen.
Al snel waren we bij de seillift, op het steilere deel, bochtjes en de pizza-stop aan het skiën en dit ging super goed. Dit werd natuurlijk voor de kinderen al snel boring en binnen no time stonden ze zelf al op de bruggen en de wip die ook op de piste stonden. Dit zijn kleine, verplaatsbare schansjes waar je met ski's overheen kunt, ze zijn voor de fun, maar ook erg goed voor de Vorlage (:dat je goed voorover hangt). Op Sammelplatz waren we in een ochtend al uitgespeeld, dus 's middags al naar de Lechnerberg gegaan.

..Inmiddels hadden we gehoord dat 'de man' Kevin bleek te heten. Nadat sommige collega's hem overdag op de pistes hadden gezien, hebben we ook na deze eerste werkdag voor hem, waarop hij overigens veel te laat op Sammelplatz was, niks meer van hem gehoord en/of gezien.
Om 5uur kwam Kevin maandagochtend, wederom zwaar bezopen, thuis. En vandaag konden ook de andere collega's meegenieten met de drankwalm die nog om hem heen hing, nadat hij ook zijn tweede werkdag te laat op Sammelplatz arriveerde...

Er kwam een Engels jongetje bij in de groep en van Belén kreeg ik er een Nederlands meisje bij. Vandaag bleef ik nog een dagje op de Lechnerberg en in de ochtend merkte ik al dat het met mijn 'nieuwe' groepje niet zo lekker liep als de eerste dag.
Tijdens de lunch gedroeg de nieuwe jongen zich al een beetje vreemd, maar ik wilde er nog geen oordeel over vellen. Achteraf begonnen toen ook de eerste onenigheidjes tussen de andere kinderen en hem. Omdat de groep over twee tafels verdeeld zaten, had ik niet alles meegekregen wat er tijdens de lunch gebeurde.
In de middag besloot de Engelse, van het ene op andere moment, zijn ski's uit te trekken. In eerste instantie dacht ik nog dat hij niet meer durfde, omdat we van een heuveltje afskieden. Maar nadat ik hem vroeg zijn ski's weer aan te trekken en hij zijn voettocht nar beneden doorzette, ben ik maar even naar hem toe gegaan. Ik probeerde met hem in gesprek te komen, maar in plaats daarvan begon hij te schelden en me voor alles en nog wat uit te maken. Ook aan de manier waarop hij voor me stond, vermoede ik al dat hij niet helemaal normaal was. Zijn ski's, waarmee hij driftig in de rondte zwaaide, had ik inmiddels al afgepakt. Nadat hij me dood wenste, heb ik hem zijn voettocht naar beneden voort laten zetten.
Ik ben terug gegaan naar de groep, die nog netjes stond te wachten. Toen we hem voorbij skieden kreeg ik nog een middelvinger en tijdens het afdalen heb ik een collega gebeld om deze jongen uit mijn groep te laten halen. Toen de collega arriveerde was ook de jongen bijna beneden. Zijn ouders werden gebeld om hem op te halen en wat bleek: de jongen was autistisch..!! Waren de ouders even vergeten om te zeggen..!
Sommige Kinderen uit de groep waren er redelijk van onder de indruk geraakt en lichtelijk aangeslagen, ook sommige van hun had hij niet liefdevol benaderd en beledigd. Dus aan mij de pedagogische taak om de groep weer rustig te krijgen en even met de kinderen te praten met wie hij ook een aanvaring had gehad. Na de les ook alle ouders geïnformeerd over het voorval van vandaag. Er waren zelfs kinderen die nog tot het eind van de lesweek gevraagd hebben of 'hij' weer bij in de groep kwam en zo ja, dan wilden zij niet meer. Ja, het leven als skilerares gaat niet altijd over rozen..! ;)
Na de check-in hadden we deze week weer een werkbespreking.

.. Kevin had zich om 4uur op kantoor moeten melden, maar toen wij net na vieren richting kantoor gingen voor de check-in, lag hij nog op bed (zijn roes uit te slapen).
Uiteindelijk is hij nog wel naar kantoor geweest, waar hij te horen kreeg dat hij ontslagen was en dat hij de sleutels moest inleveren en per direct uit de kamer moest. Dit vond hij zelf nogal verwonderlijk. Ook had hij nog tegen Burgi gezegd dat hij het niet netjes vond dat er zaterdagmiddag niemand thuis was geweest.
Nadat wij even na zessen weer thuis kwamen van de werkbespreking, stond er weer een ingepakte koffer op de gang, maar we hadden weer geen idee waar Kevin zelf was. Overdag is de voordeur open, tot zeven uur en daarna heb je echt de sleutel nodig om binnen te komen. Om vijf voor zeven, terwijl iedereen gewoon in de keuken zat, heeft Kevin (muisstil) zijn koffer en ski's gepakt. Het was Chris die de voordeur hoorde dichtgaan (twee verdiepingen hier beneden) en er stond geen koffer meer op de gang. Nog net vanaf het balkon konden we hem zien vertrekken in een taxi..

Nadat we onszelf hadden gerustgesteld met de gedachte: die zien we nooit meer terug! hebben we ons weer letterlijk en figuurlijk opgemaakt voor de Show on Snow. Deze word inmiddels routine en ook het biertje na de show bij Pavillon valt daar onder.

Dinsdagochtend weer training deze week. En dat ging totaal niet lekker. Ik merk dat mijn ski's te kort en te licht voor me worden (altijd makkelijk om de schuld aan het materiaal te geven ;) ) Weet niet eens meer wat we moesten doen, maar weet nog wel dat ik zelfs twee keer de eer had om achter Heinz, onze skileraar, aan te komen skiën. Klinkt erg leuk, maar een regel bij skiles geven is: dat je de zwakkere(n) achter de leraar laat skiën, zodat die het, het beste kunnen zien en kopiëren..
Heb me maar snel weer gefocust op de lesdag. Weer een Engels jongetje, uit Charlotte haar groepje, kreeg ik erbij en gelukkig bracht deze geen problemen met zich mee.
Deze dag voor het eerst met de groep op de Maiskogel geskied, waar het lekker rustig was en de sneeuw niet echt goed meer is.

..Na de les naar huis, omgekleed en om kwart over vier gingen de laatste het huis uit naar kantoor. Daarna nog snel een paar boodschapjes gedaan en Belén en ik waren de eerste die weer thuis kwamen. Daar was ik de eerste die ontdekte dat onze spullen in de slaapkamer overhoop lagen en dat er het een en ander miste. Ook lagen er spullen van de huisgenoten in onze kamer, voornamelijk in de prullenbak, en nadat we ook hun kamers bekeken, zagen we dat er spullen van ons op hun kamers lag. En ook op het balkon lagen allemaal dingen die wij er niet achter hadden gelaten. Gelukkig hebben we alles terug gevonden en vermisten we niks. Ik ben meteen naar Helga, de huisbaas, gegaan, maar ook die was net in de tussentijd van huis geweest. Ook omdat Chris, Kevin 's middags weer in het dorp gesignaleerd had, heb ik daarna Burgi gebeld. Beide schrokken ook van dit voorval, maar omdat er niks weg of stuk was, konden we verder weinig beginnen. Burgi vertelde nog wel dat Kevin die middag nog op kantoor geweest was om een tweede kans te vragen, deze had ze hem uiteraard niet gegeven.

Wie dit gedaan heeft weten we nog steeds niet, maar toch hebben we een vermoeden..

Om van alle schrik bij te komen hebben we 's avonds nog een drankje in Pavillon gedaan.

Na lang wikken en wegen ben ik woensdag toch maar met de groep naar de gletsjer gegaan. Achteraf was dit een goeie keuze, want ik heb een superdag gehad: mooi weer, maar wel onder 0 en goeie sneeuw!!
Na de les hadden we weer een theorieworkshop, deze keer ging het over lesgeven aan gevorderde volwassenen.

Donderdagochtend moest ik een half uurtje eerder opstaan, want ik mocht helpen de Skirace op de Lechnerberg op te zetten.
Er kwam nog een Engels meisje bij in de groep welke alleen de ochtend, voor de skirace, mee skiede. Om 11.00uur was voor mijn groep de start op de Maiskogel en daarna konden we meteen door naar de lunch. 's Middags voornamelijk door het funpark geskied en nog wat andere spelletjes en trucjes op ski's gedaan.
Bij de prijsuitreiking kreeg ik een bosje bloemen van het Roemeense jongetje en ook deze week weer chocolade ontvangen, een kaartje met lieve tekst en fooien.
Nadat we thuis een hapje gegeten hadden, zijn we deze avond wederom naar Pavillon geweest.

Vrijdag; de dag dat de kinderen mogen kiezen of ze nog een (half) dagje les willen of met de ouders gaan skiën. Altijd weer afwachten hoeveel en wie er komen.. Van mijn groep kwamen vier kinderen, waarvan drie alleen 's ochtends. Belén had maar twee kinderen en daarom heb ik hen bij mijn groepje genomen. 's Ochtends had ik dus een groepje van zes en ‘s middags nog drie kinderen.
Na de les nog even met een aantal collega's op het terras van Lederhosen gezeten.
‘s Avonds zijn we met een hele groep uit eten geweest naar Zucchini. Dit was als afscheid voor Margriet, zij ging de volgende dag weer naar huis en was ook nog jarig. En daarnaast waren ook collega's Nora en Sjoerd dit weekend jarig. Na het eten nog bij Pavillon geweest om dit te vieren.

Vrijdagmiddag had ik al te horen gekregen dat ik voor de volgende dag op bereidschaft zou staan. Vrijdagavond werd ik nog gebeld dat ik zaterdag een privé had.
Om half tien moest ik op kantoor zijn. Daar stond een Nederlands stel te wachten die hier voor een weekendje weg waren. Net als Frank en Anita, van Boer Zoekt Vrouw, waren ze een paar dagen naar Kaprun.. (Waar BZV al niet goed voor is!) En ik had de eer om ze in één dag te leren skiën.
Dit is me aardig gelukt. Omdat Sammelplatz te ijzig was, ben ik meteen met ze naar de Lechnerberg gegaan en na vier uurtjes les kwamen ze parallel skiënd met lange en korte bochten naar beneden.

Ik had jullie volgens mij in dit verhaal nog niet verteld dat we deze hele week ALWEER stralend weer hebben gehad!! Dus de rest van de zaterdagmiddag heb ik, met m'n zonnebril op in het zonnetje, doorgebracht op het balkon..

Wilkommen in Kaprun: Nederland!!!

Het werd weer druk bezet in huize Buchner.. Pytsje was zaterdags aangekomen om ons, voor een weekje, te versterken in deze drukke periode!
Daarnaast begint my life on the mountain nu wel heeel zwaar te worden: deze week alweer mooi weer!! :p Alle lerarengezichtjes beginnen met de dag bruiner te worden en de meesten hebben al zo'n mooie goggle (vakterm voor zonnebril) in het gezicht staan.

De eerste dag van deze drukke week, zondag, moest ik natuurlijk weer naar Rudolfshof.
En bij aankomst daar, werd al snel duidelijk dat het een drukke week zou worden. Pas om half 10, wanneer normalerwijs de lessen beginnen, werd ik met het skischool taxibusje vol kinderen naar Sammelplatz gereden. Daar stond het zwart van de mensen. Deze week waren er alleen al 180 kinderen.
Omdat ik er later aankwam, waren er al heel wat groepen ingedeeld. Ik kwam dan ook als geroepen en had binnen no-time ook 14 kinderen, ieder met één of twee ouders, om me heen staan!
Samen met collega's Marcella en Belén kregen we de 'standaard 5' kinderen. Zij hebben al eerder geskied, kunnen bochtjes maken en stoppen.
Eerst hebben we ze nog een paar rondjes bij de touwlift, waar het wat steiler is, op Sammelplatz laten skiën, om te kijken of ze echt wel bochtjes en een pizza-stop konden maken. Daarna snel naar de Lechnerberg, waar het ook al zo druk was.. Voor de kassa voor de liftpassen: lange rijen en op de pistes: lange rijen bij de liften en veel, heel veel (ongeduldige) Nederlands om je heen.

Mijn groepje bestond ook voornamelijk uit Nederlandse kinderen, een Engelse en een Roemeen. Een paar ervan waren in de ochtend een beetje huilerig, maar tijdens de lunch werd er al door een gevraagd: Gaan we bijna weer skiën juf??
's Middags weer op Lechnerberg geskied en na de les stond de eerste (Nederlandse, overschattende) ouder al naast me om te vragen of hun kinderen niet naar een hoger/sneller groepje konden, want: 'er zat geen progressie in mijn groepje en de groep was zo groot'. Zucht!! Ja hoor! Kijk eens om je heen: alle groepen zaten maximaal vol!
Op kantoor, met Belén en Marcella, leskaarten-kwartet gedaan! Onderling kinderen gewisseld, zodat iedereen weer 12 kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd en niveau in haar groepje had.
Door dit wisselen had ik nu de kleinsten van 5/6 jaar.

Maandagochtend kreeg ik nog een Pools jongetje bij in de groep. Om de nieuwe groepsindeling nog een dagje op de smoordrukke Lechnerberg gebleven om rustig aan iedereen een beetje vertrouwd te laten worden.
Inmiddels was het weer lichtjes begonnen te sneeuwen!! Ein-de-lijk!! Hier waren we heel blij mee!
Na het inchecken ‘s middags snel een salade gegeten en weer klaar gemaakt voor de show. Er waren deze avond ganz viele leute bij de show. Na de show hebben we nog een drankje gedaan bij Pavillon en daarna snel onder de wol gekropen.

Vanwege de drukke dagen en grote groepen deze dinsdag geen training.
Wel was het nog steeds aan het sneeuwen, maar in de loop van de dag stopte het en de sneeuw van deze laatste dag, was ook zo weer weg.
Na de groepsfoto met de kids richting Schaufelberg afgezet; eerst met de bus, daarna de stoeltjeslift omhoog en boven aangekomen Maisilift een paar keer gedaan. Na de lunch helemaal naar beneden geskied en daarna nog een keer omhoog en weer helemaal naar beneden. En toen was de dag alweer voorbij, door de drukte was het veel wachten en vergeleken met de andere weken kom je nauwelijks aan skiën toe.
's Avonds zijn we met de huisgenootjes uit eten geweest naar Paletti's, omdat we even geen zin hadden om te koken.

Woensdag had ik nog maar elf kinderen. Nadat de vader van het Poolse jongetje ( 5jaar!) had gevraagd wanneer ik de zwarte piste en het funpark met de kinderen ging doen heb ik de ouders maar geadviseerd om privéles voor het jochie te boeken. Eerlijk gezegd kon hij wel vrij goed skiën, maar het grootste punt was dat hij geen angst had: overal waar hij sneeuw zag, ook al was het buiten de piste, wilde hij skiën en het liefs ook nog immer geradeaus, ook was hij helemaal gek geworden door de stunts en koprollen die hij tijdens de show on snow gezien had! Tijdens de lessen en in de groep beheerste hij zich gelukkig nog wel, maar voor hem was een privéleraar toch de beste oplossing.
Na al dat sneeuwen, waren we wel weer toe aan een zonnig dagje.. ;) En die zou woensdag komen. In eerste instantie zou ik naar de Kitz, maar daar was het -18º dus toch maar besloten om op de Maiskogel te blijven waar het -10º was. Gelukkig was het zonnetje erbij en was het toch een aangenaam dagje.
's Avonds met de huisgenootjes overheerlijke zelfgemaakte lasagne gegeten.

Donderdagochtend begon de dag niet helemaal goed. Bij het uitstappen van de stoeltjeslift op de Maiskogel was Georg, Roemeens jongetje, uit de lift gevallen. Als skilerares ga je altijd als laatste naar boven en je kinderen zitten allemaal apart bij volwassenen in de lift, ik had het dus niet zien gebeuren. Toen ik boven kwam zag ik een liftmedewerker met het jongetje lopen, dus wist ik meteen dat het foute boel was. Hij was helemaal overstuur en moest keihard huilen, gelukkig liep hij meteen naar mij toe toen hij me zag. Op zo'n moment is het best wel lastig dat je geen Roemeens spreekt en verstaat. Maar ik kon hem langzaam aan weer stil en rustig krijgen. De schade viel gelukkig mee: tand door de lip en een bloedneus.
Mijn starttijd voor de Rennen was laat: 11.30u. Desondanks kon ik door de drukte maar één keer de Maisilift nemen en moest ik daarna al richting start, waar het ook uitliep en uiteindelijk was onze start om 12.00u. Het restaurant waar ik zou lunchen lag gelukkig op de weg naar beneden. Door deze late middagpauze bleef er voor 's middags nog maar een uurtje skiën over. Nadat we eindelijk weer boven waren nogmaals één keer Maisilift kunnen doen en toen alweer de afdaling naar beneden ingezet.
Tijdens de prijsuitreiking afscheid van de meeste kinderen genomen, want de meesten gingen de laatste dag met de papa's en mama's skiën. Na een aantal drankjes met Belén en haar ouders, die hier voor een weekje waren, uit eten geweest.

Van de hele groep had ik vrijdag nog vier kinderen over, daarnaast kreeg ik er nog drie van andere collega's bij, zodat er weer een normaal groepje ontstond. Het was niet mooi genoeg om naar de gletsjer te gaan dus vandaar weer naar de Maiskogel.
Omdat het de laatste dag was veel in het fun park geweest en spelletjes (op ski´s natuurlijk) gedaan. Na deze lesdag ook afscheid genomen van de laatste kinderen.
Opbrengst na deze week: een tekening, Mozartkogels (chocolade) en fooi!
Na het inchecken, douchen, eten en klaar maken voor de volgende Captain Morgan party..!!

De zaterdag was inmiddels al een paar uurtjes oud toen ik weer thuis kwam. In de tussentijd waren we naar Pavillon, Baumbar, weer terug naar Pavillon en Kitsch&Bitter geweest.. Tijdens Captain Morgan party's worden er naast gratis (promo)drankjes ook sleuteltjes uitgedeeld, hiermee kun je een schatkist openen waar allemaal Captaingadgets en -goodies inzitten. Na deze avond heb ik mijn Captain-verzameling nu compleet: ik had al een piratenhoed en een beanie, vorige keer kreeg ik een sleutelhanger en heb nu ook het laatste item: een t-shirt!!
De rest van de zaterdagochtend heb ik slapend doorgebracht. Waarna ik me verplaatst heb naar het bankje op het balkon: lekker in het zonnetje:) Ontbijtje genuttigd, heerlijke douche genomen (ze roken hier overal nog steeds binnen, dus de kleding kan meteen in de was en een douche nemen is geen overbodige..) en daarna met huisgenootjes Chris, Charlotte en Margriet naar Zell gereden. Via de grote rode M ;) naar het centrum gegaan waar we het ijs op zijn geweest van de Zellersee en rond theetijd een lekkere kop warme choco en een stuk Vanilletorte hebben gegeten.

Omdat het alweer Pytsje haar laatste avond was zijn we 's avonds nog even het dorp in geweest. Na lang rondlopen uiteindelijk in Partykeller een drankje gedaan, waarna we snel naar Pavillon zijn gevlucht om ook daar nog eentje te drinken. En daarmee werd deze week afgesloten.

No, goeie!

Vorige week zaterdag stond ik op bereidschaft. Omdat we 's nachts tevoren wederom vrij laat in bedje lagen: lekker uitgeslapen en gelukkig werd ik niet wakker gebeld. De rest van de dag binnen gezeten.. Omdat we er toch wel even uit wilden zijn Belén en ik aan het eind van de middag naar het winkelcentrum in Zell geweest.
Rond vijf uur waren we weer thuis. Nog geen kwartier later werd ik door Burgi gebeld: Of ik even voor zessen op bureau kon komen en om 6uur moest ik dan naar Hotel Toni om daar de info over de skischool en -lessen te geven en de boekingen te doen.
Geen idee wat ik moest en kon verwachten en veel tijd om daar over na te denken was er niet, want het was al bijna 6uur. Op bureau heeft Burgi alles in sneltreinvaart uitgelegd en met een stapel folders en een blok waar de boekingen op uitgeschreven worden Hotel Toni binnen gestapt.
Daar zaten de eerste gasten al te wachten. Je maakt een praatje met ze, vraagt wat en voor wie ze lessen en/of evt. materiaal willen, daarna schrijf je de boeking uit en geef je de info over begintijd en plaats waar de lessen gegeven worden, waar ze materiaal kunnen huren en waar ze kunnen betalen. De avond verliep soepel en het was ook nog eens leuk om te doen, voor ik het wist had ik alle boekingen gedaan en was het alweer 7uur.
Thuis gekomen nog gegeten en vroeg naar bed, dromen over de nieuwe lesweek..

Deze week geen volwassenen, geen kinderen, maar weer eens privé.. Geen Engelsen, Duitsers of Nederlanders.. Nee: Friezen!
Een (boeren)gezin met vier zonen (tussen de 10 en 16jaar) uit Oldeholtpade. Ik had ze de voorgaande avond al ontmoet in Hotel Toni, tijdens de boeking. Ik had Burgi alleen gezegd dat het een Fries gezin was en zij had me dus ingepland voor dit gezin.
Op Sammelplatz, welke inmiddels weer meer op een (buiten)zwembad begon te lijken, doordat het zonnetje flink wat sneeuw heeft laten wegsmelten, ben ik begonnen mijn les te geven. Maar goed dat mijn ski's net weer goed gewaxed waren, want anders was ik niet ver gekomen in deze plaksneeuw.

Ondanks de sneeuwconditie pikte iedereen van de familie het skiën snel op en konden we maandag al naar de Lechnerberg. De sneeuw was ook hier niet echt goed meer; erg papperig. Na de les en de check in, hadden we nog een werkbespreking, daarna weer eens snel eten, schminken, omkleden en weer richting de Lechnerberg voor de Show on Snow.
Omdat ik me vanaf begin deze week niet helemaal fit voelde, eens niet naar Pavillon, maar na thuiskomst meteen bed in gegaan.

Dinsdagochtend eerst weer training. Deze week: parallel fahren en kanten (in normaal Nederlands: netjes met de beentjes naast elkaar de bochten maken op de zijkanten, de taillering, van de ski's) Na de training kon ik op de Maiskogel blijven, want daar zou ik de laatste les geven.
's Morgens was de piste nog een beetje ijzig, maar daarna goed te doen en het was rustig, bijna iedereen was naar de gletsjer. De lunch genuttigd in het zonnetje op het terras van Stangenbauer. Aan het eind van de middag werden de pistes ook hier erg papperig en zwaar, maar ondanks dat kwamen we met weinig moeite en zonder valpartijen naar beneden.

Voor woensdag had fam. Van der Zijl me nog een dagje bijgeboekt, want ze wilden graag naar de gletsjer. Om 9uur met m'n Corsa'tje naar de Kitz gereden, waar ik met ze had afgesproken. Het was hier iets kouder dan in het dal en ik was bijna vergeten wat echte sneeuw ook alweer was.
In de morgen hebben we een aantal afdalingen gemaakt; Gratbahn, Sonnenkarbahn en de Kristalbahn. Na de pauze zijn we met de Gipfelbahn en de Gletscher-shuttle naar de 'echte' gletsjer gegaan. Daar de pistes en bumps een paar keer gedaan en via de Sonnenkarbahn weer naar de gondel geskied.

's Avonds hadden we weer een workshop over lesgeven aan volwassenen.

Donderdag had ik vrij gekregen. Eerst maar weer eens uitgeslapen, ontbeten en daarna weer afgezet richting de gletsjer, waar ik rond het middaguur arriveerde. Hier had ik weer afgesproken met de familie van der Zijl. Zij hadden al een paar afdalingen gemaakt en tot een uur of drie hebben we nog samen geskied. Na afloop nog wat gedronken en daarna weer naar huis, omkleden en m'n gezicht nog even op de Siegerehrung laten zien en met de collega's (en de dj) een drankje gedaan.

Na mijn vrije dag stond ik voor vrijdag weer eens op bereidschaft. Wederom werd ik weer niet gebeld.
Omdat het lekker rustig in huis was (mijn collega's moesten allemaal wel werken) ben ik de keuken maar weer eens gaan poetsen; vloer geveegd, stofzuiger erdoor, Muhl weggebracht, afwas gedaan, doekje over de tafel en zelfs het losse deurtje van het keukenkastje weer vastgedraaid!! Daarna nog even naar Zell gereden voor de boodschappen en verder een beetje rond gelummeld.

Zaterdagochtend weer een dagje vrij, maar toch ging de wekker om 8uur. Vandaag hadden we een praktijk workshop, een training dus. Om 9.15 zaten we in de lift de Maiskogel op. Het thema van vandaag was: inclination en angulation. Vertaald en kort samengevat: iets met balans en lichaamszwaartepunt.. Omdat de pistes echt niet goed waren, werd de training vroegtijdig gestopt en zijn we gezamenlijk koffie gaan drinken bij bergrestaurant Untereigen. Daarna de hele middag vrij om nog even de rust te pakken voor volgende week: Nederlandse vakanties dus we verwachten TOPdrukte!