Zon, zonnig, warm!!

Met een lichte kater stond ik zondag op. Dit kwam niet door de drank, maar omdat Wytze en de familie weer naar huis waren.. Het was weer even wennen om 'alleen' in m'n kamer(tje) wakker te worden. Hierdoor had ik me nog geen seconde druk gemaakt over wat voor groep ik deze week zou krijgen. DE skilerarenstress van de zaterdagavond/zondagochtend voor de nieuwe week..
Toen ik op Sammelplatz te horen kreeg dat ik bij volwassenen was ingedeeld, kwam dat toch wel vrij onverwacht. En schoot ik toch nog even lichtelijk in de stress. Het was namelijk alweer een maand geleden dat ik volwassenen heb onderricht.
Ook Belén was ingedeeld bij volwassenen en samen moesten wij de beginners onder onze hoede nemen.
Langzaamaan begonnen de skiërs binnen te druppellen en al snel konden we twee groepen maken. Belén nam de Nederlands en Duits sprekende gasten en ik de Engelsen. Voor mijn groep bleven ze maar komen en uiteindelijk stond ik met 19 mannen en vrouwen om me heen. Normaal gesproken bestaat een volwassenengroep maximaal uit 12 personen, dus heb ik Heinz (collega die over de groepsindeling van de volwassenen gaat) maar voorzichtig gepolst wat de bedoeling was.. Die zei mij, alsof er niks aan de hand was: Begin maar!! ..Oké! Zo gezegd, zo gedaan!
Zo stralend als het weer was, zo ben ik ook maar begonnen met een warming-up, gevolgd door de Einführung (een technisch verhaaltje over de ski's/taillering/binding etc., hoe je in en uit een ski stapt en de eerste 'stapjes' op de ski's) Gelukkig kwam daarna een collega, Tom, de helft van mijn groep overnemen.
Ik hield er nog 10 over, Ieren en Engelsen, 5 mannen 5 vrouwen.

Maandag wederom heerlijk zonnetje erbij, waardoor de jassen al snel uit gingen tijdens het skiën. Ook konden we lekker op het terras zitten in de pauze.
Eén van mijn gasten kon het groepsniveau niet aan en omdat ik al de laagste groep had, is zij 's middags gestopt, gelukkig kon zij voor de rest van de week een privéleraar krijgen.
Na de les snel inchecken en we moesten nog ballonnen opblazen voor de Show. Naar de supermarkt, eten en alweer klaarmaken voor de show.
Het was superdruk bij de Show. Helaas vergat Gernot ons aan te kondigen toen wij voor de tweede keer naar beneden zouden moeten komen en ging hij verder met het programma na ons. Nu de hele show eens vanaf boven gezien en mee gemaakt. Omdat er nog een paar gasten van mijn groep waren nog even wat met ze gedronken en daarna weer naar huis.

Ook was er vandaag weer een nieuwe meid in huize Buchner gekomen. Ze is ook Nederlandse en geeft snowboardles. Daarnaast zijn er nog een aantal collega's bij gekomen om ons te versterken, voor de komende drukke (vakantie)weken. Een aantal van hun waren er ook in de periode van kerst/oud&nieuw of vorig jaar.

Dinsdag ochtend eerst weer training. Deze keer stond formatie skiën op het programma. Zoals je misschien al in de filmpjes van de show hebt kunnen zien, houdt dat in dat je met meerdere skiërs in hetzelfde ritme de afdaling skiet, korte en lange bochten maakt in hetzelfde ritme en deze kun je dan, in een groep, ook nog door elkaar heen maken. Dit was echt heel leuk om te doen en het ging me ook wel goed af.
Tijdens de les werd er een video opname van de groep gemaakt. Inmiddels was de groep op de Lechnerberg. Na de les, snel douchen, inchecken op kantoor en naar de Baumbar waar je de video bekijken kon. Mijn hele groep was er en het was reuzengezellig! Ik kreeg het ene na het andere drankje aangeboden. Toen ik naar huis zou om te eten, we hadden afgesproken om elkaar 's avonds weer in Pavillon te zien, werd ik uitgenodigd door twee gasten om met hun te gaan eten. Heerlijk gegeten bij Kitsch&Bitter en daarna dus nog naar Pavillon.

Tot grote verbazing van sommige gasten stond ik woensdag weer fris en fruitig op de ski's. Van Tom kreeg ik twee gasten bij in de groep. Hij bleef nog op de Lechnerberg met een aantal van zijn groep en ik ging 's middags naar de Maiskogel. Het niveau van de groep was goed genoeg om deze stap te maken en ook zagen ze het zelf wel zitten.. Totdat we een kwartiertje boven waren en de eerste een paniekaanval kreeg (hoogtevrees, te steil enz..) Even later begon ook de tweede te roepen: 'I can't do this!!' Na een poosje op ze in te hebben gepraat en ze rustig achter mij aan laten skiën, leek het vertrouwen weer terug te zijn. Voor de zekerheid ruim op tijd de afdaling naar helemaal beneden ingezet, maar na het eerste deel blokkeerde de eerste alweer, nadat ze gevallen was. Doordat we om de vijf meter stil moesten staan, omdat iemand niet meer durfde of gevallen was, begon de één na de ander de bibbers in de benen te krijgen. Uiteindelijk heb ik een collega gebeld en zij is me komen helpen. Ik ben voorop gaan skiën en zij achteraan. Twee gasten heb ik op de piste laten wachten, omdat ik deze echt niet met de groep mee kon krijgen. Hun hebben we nadat we de hele groep beneden gebracht hadden, opgepikt en één op één ook hun weer veilig en wel de afdaling laten maken. Uiteindelijk ben ik bijna twee uur bezig geweest om beneden te komen.
Nog net op tijd voor het inchecken en iets te laat voor de workshop. Deze ging over aspecten bij het lesgeven: technische, tactische, fysische EN psychologische!! Hoe toevallig! En ik kon meteen mijn praktijkvoorbeeld erbij nemen.

Na de disaster van woensdag, kwamen alle gasten donderdag gelukkig weer, met de ski's onder de arm, op Sammelplatz. De vrouwen wilden wel weer skiën, maar liever weer op de Lechnerberg. Daarom zijn de dames met Tom meegegaan en hield ik de mannen over.
En dat werd een dagje Vollgas!!
Ook was vandaag de Rennen, deze deden we op de Maiskogel. Omdat ik met mijn groep pas om 11.40 bij de start hoefde te zijn, kon ik eerst nog even een paar oefeningen doen bij de Maisilift. Hier was ik woensdag niet meer aan toe gekomen.. Daarna zijn we helemaal naar beneden geskied. Waar we woensdag nog twee uur deden om beneden te komen, waren we nu in 20min beneden (normale tijd die er voor staat). De lift weer naar boven genomen en na de race, die het competitieve in de mannen naar boven haalde, nog een keer helemaal naar beneden geskied. Na de lunch bij restaurant Stangenbauer, welke halfweg de afdaling staat, nogmaals naar beneden geskied. De race, want die stond er nog, nog eens gedaan en de meneertjes begonnen het nu al aardig in de bovenbeentjes te voelen. De Maisilift daarna nog een aantal keer gedaan met oefeningen en aan het einde van de les naar beneden gesjeesd.
Omdat de mannen er (nog) geen genoeg van konden krijgen, vroegen ze of ik nog een keer met ze naar boven wilde?! Maar natuurlijk, geen probleem! Zonder te stoppen deze laatste keer: geknald en binnen 15min. stonden we weer beneden. Ik vroeg de mannen of ze nog een keer wilden, maar ze waren inmiddels helemaal voldaan en waren me erg dankbaar voor deze dag. Ook voor hun had dit de voorgaande dag helemaal goed gemaakt.
Na de les via de skischool om nieuwe kleding op te halen voor volgende week, naar huis gegaan om oorkondes te schrijven en om te kleden om vervolgens weer naar bureau te gaan voor de check in.
Om vijf uur begon de prijsuitreiking bij Pavillon. Wederom waren al mijn gasten er en na de prijsuitreiking nog enkele borrels met ze gedronken. Ook was er deze middag/avond weer een Captain Morgan party. Het was de bedoeling dat we nog even naar huis gingen om te eten, maar toen werden Belén en ik uitgenodigd door een Nederlandse vriendengroep om mee te gaan eten in (pizzeria) Paletti's. Er was alleen nog een vier persoonstafel vrij, net genoeg voor tien man!! Oude tijden herleefden.. Dit voelde weer als Wenen.
Nadat iedereen zijn pizza achter de kiezen had, zijn we weer naar Pavillon afgezet. Daar waren een groot deel van mijn gasten ook nog en omdat ik vrijdag toch vrij was tot in de late uurtjes gefeest..!

Na het feest van donderdagavond, vrijdag lekker uitgeslapen. Uitgebreid gedoucht, kamer opgeruimd, ski's voor een service weggebracht en boodschappen gedaan. Waarna we vrijdagavond weer klaar waren voor het volgende feestje in Pavillon: Reggae night..!!Wederom lagen we na middernachtin ons bedje..:)

Ik kijk terug op een GE-WEL-DIGE en zonovergoten week met mijn (Engelse) gasten! Ondanks eerdere berichten: dat mijn voorkeur uitgaat naar kinderen, heb ik mijn mening bijgesteld en zou ik een groep volwassenen ook niet weer erg vinden.

Hooggeëerd Bezoek

Zaterdagmorgen (vroeg) werd ik gewekt door geklop op de deur. Nog 'heal yn'e sûs' keek ik om me heen... en daar stond Wytze naast m'n bed!!
Heit, mem, Johannes en Wytze waren, nadat ze vrijdagavond om 10uur waren vertrokken en de hele nacht hadden gereden, goed aangekomen in het zonnige Kaprun. Ze waren vroeg en konden nog niet in het appartement en kwamen daarom eerst nog even bij mij om de hoek kijken. Ik heb me daarna nog even omgedraaid (zaterdag is de enigste dag dat we uit kunnen slapen..).
In de loop van de ochtend konden ze in het appartement en hebben alvast de auto uitgepakt en appartement ingeruimd. Inmiddels was ik ook, helemaal, ontwaakt en heb ik ook mijn spullen overgebracht naar het appartement. De komende week sliep en verbleef ik lekker bij de familie. Voor deze week had ik een aantal dagen vrij gevraagd. Van woensdag tot en met zaterdag zou ik vrij zijn, maar zoals jullie straks kunnen lezen liep dit anders...

Ten eerste wil ik iedereen bedanken voor alle groeten die meegegeven waren vanuit Friesland/Nederland, beppe Siets voor het kaartje en de cadeautjes van beppe Joukje en Tjerk

Na een heerlijke Hollandse stamppot boerenkool zijn we deze eerste avond wezen rodelen. Met tracktor (John Deere ;)) en wagen werden we boven gebracht en na een glühwein zijn we nog een kilometer de berg opgelopen om helemaal vanaf het begin naar beneden te kunnen rodelen.

Zondag weer aan't werk. Omdat het appartement aan de rand van het dorp lag, was Wytze zo lief om me bij Rudolfshof te brengen. Ik stond deze week niet ingedeeld, ze zouden er rekening mee houden dat ik geen groep kreeg, omdat ik vanaf woensdag vrij zou zijn. Er waren vier collega's op de kindergroepen ingedeeld en naast mij waren er nog twee collega's voor 'extra'. Als ze alle kinderen in de vooraf ingedeelde groepen konden krijgen, zouden wij vrij zijn. Dat zag er (net als het weer) zonnig uit!! De kans was er dat ik dan misschien al eerder dan woensdag vrij zou zijn!
In eerste instantie was het ook niet druk, maar tot een uur of elf bleven de kinderen maar komen en werd het lichtelijk een chaos. De groepen waarmee gestart was, werden gesplitst omdat ze te groot werden, waarna ze weer gesplitst werden, omdat ook deze groepen weer te groot werden. Inmiddels waren er zeven kindergroepen ontstaan. Hartstikke mooi dat er ineens zoveel werk was, maar dat, dat dan weer net deze week moest...
Gelukkig kreeg ik geen eigen groep en heb ik de hele dag in Kinderland geholpen.
Na de lessen ben ik naar de Maiskogel gegaan waar heit, mem, Johannes en Wytze al in de Lederhosen (après-ski bar) zaten. Zij hadden de hele middag al geskied, maar na hun biertjes op te hebben gedronken zijn we nog even met z'n allen wezen skiën.

Maandag heeft Wytze mij wederom bij Rudolfshof gebracht. Daarna de hele dag als vliegende keep gefungeerd. Voornamelijk Dorina in Kinderland geholpen en Charlotte, die naar de Lechnerberg ging met haar groep.
Deze avond zouden we vroeg eten, omdat we de Show on Snow weer hadden. Maar om 17.00uur had de baas nog een meeting gepland.
Deze ging voornamelijk over lawinegevaar. Vorige week vrijdag waren vijf collega's tijdens het off-piste skiën in een lawine geraakt. Twee werden 200meter mee naar beneden gesleurd. Eén lag niet heel diep en hadden ze snel bevrijd, de andere heeft ongeveer 10min onder de sneeuw gelegen en was buiten westen geraakt. Hij is met de traumaheli naar het ziekenhuis in Zell am See gebracht. Buiten een knieletsel en wat blauwe plekken gaat het inmiddels weer beter met hem.

Hieronder een van de krantenberichten (in Duits) over de lawine:

Lawinenabgang in Kaprun (Salzburg)
Freitag, 28. Jänner 2011, 13:54 Uhr -
Presseaussendung der Sicherheitsdirektion Salzburg

Am 28.01.2011, gegen 09:50 Uhr, fuhr eine 5-köpfige Gruppe von Schilehrern aus Kaprun in ihrer Freizeit im Bereich des Maurerkogels in Kaprun im freien Schiraum talwärts. Beim Queren des Maurerhanges, im Bereich 'Adlerhorst', löste der letzte Schifahrer der Gruppe ein Schneebrett aus. Zwei Schilehrer wurden vom massiven Schneebrett (Anrisshöhe zwischen 40 und 200 cm) etwa 200 Höhenmeter talwärts mitgerissen. Während einer der Schilehrer an der Oberfläche der Lawine und unverletzt blieb, wurde der zweite Schifahrer teilweise verschüttet. Er konnte jedoch aufgrund der sofort eingeleitenden Kameradenbergung, mit Unterstzützung der SOS-Pistenrettung der Gletscherbahnen Kaprun, unmittelbar nach dem zum Stillstand kommen der Lawine befreit werden. Der Teilverschüttete erlitt durch den Vorfall leichte Verletzungen, wurde durch die Besatzung des Rettungshubschraubers Alpin Heli 6 in das Krankenhaus Zell am See verbracht und dort ambulant behandelt.

Durch den Vorfall wurde der gesicherte Schiraum nicht beeinträchtigt oder gefährdet.

De meeting heeft dik een uur geduurd, dus daarna snel naar huis. Eten, omkleden, schminken en weer richting Lechnerberg.
Het programma van de Show on Snow hadden ze ietsje veranderd en we moesten nu twee keer naar beneden skiën en onze kunstjes doen. Ook nu maakten we weer een crash tijdens de show. Dit staat nu ook op de gevoelige plaat. Johannes heeft tijdens de show een aantal filmpjes gemaakt. (Deze staan onder het kopje video's)
Na de show nog even naar Pavillon geweest voor 'een paar' drankjes.

Dinsdagmorgen weer vroeg op voor de training. We gingen carven, waarbij we in de bochten moesten springen en tijdens je sprong je ski's moest kantelen. En dit ging best wel goed.
De rest van de dag Dorina weer geholpen in Kinderland.

Omdat het nog zo druk was, hadden ze me gevraagd om woensdagmorgen nog naar Sammelplatz te komen. In eerste instantie dacht ik dat het alleen voor de ochtend zou zijn. Maar omdat er nog geen leraar was die mijn werkzaamheden over kon nemen, moest ik nog de hele dag werken. Wederom Dorina geholpen en de kinderen nu mee genomen naar de Lechnerberg.
Na het werk bikini aangetrokken en na het inchecken meteen doorgereden naar Tauern Spa: Relax Time!! Heerlijk genoten van de verwarmde binnen- EN buitenzwembaden, jacuzzi's, watervallen en sauna's. Ik had nog een massage gewild, maar helaas was er geen plaats meer.. (Je kunt ook niet alles hebben.. ;) )

Donderdag. Het ging niet van harte, maar ik was vrij. Mede omdat ik voor deze dag Wytze's verjaardagscadeau had geregeld.
Om 11.00uur had ik op de Schmittenhohe in Zell am See afgesproken met Lois en Tom.. Beide zijn Para gliders!! Toen Wytze de jongens zag staan met hun tassen wist hij meteen wat we gingen doen, tot die tijd had ik het goed geheim kunnen houden.
We liepen naar het randje van de berg en nog geen tien minuten later hingen we al in de lucht! En wat was dat mooooi..!! Ik heb geen seconde last gehad van mijn hoogtevrees. En voor diegene die het nog nooit hebben gedaan: het is echt een aanrader! Onbeschrijfelijk hoe mooi!! Het weer zat ons 100% mee.. Het uitzicht.. Het besef dat je in de lucht zweeft.. Het gevoel in je onderbuik..
Beneden, op de landingsplaats, stonden heit, mem en Johannes al op ons te wachten.
Omdat ze nog twee plaatsen vrij hadden, hebben Johannes en mem ook nog een vlucht gemaakt. Ook van deze belevenis hebben we een aantal filmpjes en foto's (deze staan ook onder het kopje: foto's en video's). Omdat ik de camera bij me had, heb ik alleen filmpjes kunnen maken van Johannes en mem. Het filmpje wat van mij tijdens de vlucht is gemaakt, heeft helaas wat kwaliteitsproblemen (je kunt wederom niet alles hebben..)
Deze dag hebben we afgesloten met een heerlijk etentje in ‘Dorfstadl'.

Vrijdag weer eens lekker uit geslapen en de rest van de dag niet veel gedaan. Alvast ingepakt en wat spullen terug gebracht naar mijn kamer. Daarna zouden we naar de stuwdammen, maar deze waren jammer genoeg gesloten in de winter. Toen nog maar een drankje gedaan in Pavillon.
Na het avondeten nog even gezellig met z'n allen op de bank gezeten met een hapje en een drankje en niet te laat naar bed.

Zaterdag moesten we om tien uur weer uit het appartement zijn. Na het laatste gezamenlijke ontbijt de laatste spullen ingepakt en alweer afscheid genomen.. Wat vliegt zo'n week dan voorbij..
Na de groene VW met zijn passagiers nagezwaaid te hebben in de gele Corsa gestapt en weer richting m'n kamertje gereden.
Kamertje en kledingkast weer (her)ingericht. En 's middags met de huisgenootjes, onder het genot van een warme choco (met slagroom) en een stuk Schwarzwalder kirsch taart, op een terras van het zonnetje en de vrije dag genoten. Want zondag begint voor ons alweer de nieuwe werkweek..

Owh, wat hebben we het toch zwaar...!!

Nieuwe week, nieuwe kansen...

En ja, deze week had ik weer werk!!
Ik was, gelukkig, ingedeeld bij de kinderen. Ondanks dat een kindergroep mentaal en fysiek veel zwaarder is dan volwassenen gaat mijn voorkeur toch uit naar de kinderen.

Samen met collega Dorina nam ik de beginnende kinderen onder onze hoede. Dit zijn vaak ook de jongste (en kleinsten) in de leeftijdscategorie 3-5/6 jaar. In de loop van deze eerste dag hebben we de groep gesplitst en kreeg ik de betere beginners. Zij kunnen al een redelijke pizzapunt maken (om te stoppen). Vaak zijn dit de oudere kinderen van 5/6 jaar en ook de kinderen die 6 dagen, dus de 'hele week', les hebben. Dorina heeft voornamelijk Schnupper-Kindern. Dat zijn de jongste en hebben vaak alleen een ochtend of een middag les, een soort van snuffelstage zeg maar. Zo'n Schnupperkurs is te vergelijken met een kinderopvang/peuterspeelzaal. Je wisselt het skiën af met spelen, kleuren en spelletjes doen.
Na het splitsen van de beginnergroep had ik 9 kinderen; een Deen, een Duitse, twee Engelsen en vijf Polen.

Je begint de les met een aufwärmspiel (een warming-up spel) dit is ook om de kinderen te laten wennen aan het lopen op skischoenen. Daarna stap je eerst in 1 ski en laat je ze hier aan wennen, waarna je ook de 2^e ski aandoet. Voorzichtig aan laat je ze wennen aan het glijden en lopen op ski's. Op het vlakke en in stand oefenen we daarna het welbekende pizzapuntje. Hierna gaan ze met een lopende band een stukje omhoog en leren we de kinderen afremmen en te stoppen op een stukje licht hellende piste.
Inmiddels zijn de eerste twee uur van de les alweer voorbij en is het tijd voor het middageten. Dus uit de ski's en in optocht richting Pavillon, deze ligt een honderd meter van Kinderland. Jas en wanten uit, helm en mutsen af. Meestal bestaat de lunch uit patat met vissticks, kip nuggets, worst of schnitzel, spaghetti of Kaiserschmarren (stukjes pannenkoek) en natuurlijk een glas skiwasser (limonade). Als skileraar krijg je, je lunch wanneer je een groep hebt. Gelukkig kun je ook wat anders bestellen. Een piste 10 keer oplopen op ski's en kinderen sjouwen kan niet op tegen vier keer in de week patat (een heel seizoen lang)!!
Na het eten iedereen naar de wc laten gaan en weer in de kleren.

Weer bij Kinderland aangekomen zag ik dat het hele Sammelplatz overhoop lag. De baas had een vrachtwagen sneeuw laten komen van de gletsjer en dit werd met een bulldozer over Sammelplatz uitgereden. Hierdoor moesten we tijdelijk uitwijken naar de Lechnerberg, waar een provisorisch Kinderland was opgebouwd.

Het kan voorkomen, en het komt bijna wekelijks voor, dat na zo'n eerste lesdag het niveauverschil binnen de groep te groot wordt. Tot uiterlijk dinsdagmorgen mogen we, in overleg, de kinderen in een groep hoger of lager plaatsen. En zo ook deze week.
Maandag heb ik de twee Engelsen gepromoveerd naar een hogere groep. Bij groepslessen moet je het niveau aanpassen aan het niveau van de laagste. Het probleem was: deze jongens waren een stuk ouder dan de rest van de groep, 12 jaar. Ze waren bij mij in de groep gekomen, omdat ik de enige beginnergroep had. Ondanks dat zij ook voor het eerst op ski's stonden, pikten zij het skiën heel snel op en begonnen na de eerste dag al een beetje verveeld te raken en beginnen dan te ouwehoeren en uitdagen (wat ook weer niet bevorderlijk voor de groep is). Ik moet op dat moment inschatten en bepalen of ze met de hogere groep mee kunnen komen. De gok maar genomen en de twee jongens aan mijn collega gegeven die al de (Lechner)berg waren. En gelukkig was dit, achteraf, een goeie keus. Daar tegenover had zij voor mij een Duits meisje die niet mee kon komen met de hogere groep.
Daarnaast had ik nog een Duits meisje die van alles niks wilde en alleen maar huilde en om mama riep. Het begon bij roepen, daarna schreeuwen en toen kwamen we in het stadium overstuur krijsen. Gelukkig hielp Belén me de eerste dagen en hield deze Duitse Prinses de groep niet compleet op. We konden hoog springen of laag springen, echt alles hebben we geprobeerd, maar stiller werd ze niet... Gelukkig heeft moeders haar uit de groep gehaald!
En toen waren er nog 7.
Vandaag de kinderen enkelvoudige bochten, naar rechts en links, leren skiën.
Na de les en het opruimen van Sammelplatz had ik maandagmiddag afgesproken met collega´s Belén en Marcella. We moesten nog oefenen voor de Show on Snow!!
De sneeuwconditie is hersteld door de vele nieuwe sneeuw en deze avond was de eerste show van dit seizoen. En ja, ja, ook ik ben gevraagd om in de show mee te skiën..!
Nee, helaas niet voor het demo- of het stuntteam, maar.... Jawel, als CLOWN!!
Samen met Belén en Marcella zijn wij de clowns en komen wij ook de berg naar beneden op snowblades (kleine ski's van nog geen 100cm) Tijdens onze afdaling doen we een aantal trucjes. Zo skiën we tussen elkaars benen door, maken we koprollen (op ski's) en skiën we al rondjes makend in een kringetje naar beneden en (gelukkig) hoeft dit allemaal niet altijd goed te gaan, we zijn immers clowns... Verder delen we tijdens de show ballonnen en flyers uit en moeten we het publiek een beetje vermaken.
Inmiddels was het al vier uur geweest, dus snel naar kantoor uren doorgeven en boodschappen doen.
Thuis aangekomen meteen eten, want om half zeven hadden we weer afgesproken met Astrid op Sammelplatz. Zij had voor ons de schmink en kleding geregeld. Daarna nog een keer ons 'showtje' geoefend. Waar we 's middags nog elke keer naar boven moesten lopen, konden we nu gelukkig met de lift. En om 20.00 begon de show. De show duurt ongeveer een uur en onze clowns-act is vrij in het begin van de show. Tijdens het oefenen ging alles nog goed, maar tijdens de show gingen we keihard onderuit.. Maar desondanks was het een zeer geslaagde show en kregen we ook van de collega's veel complimenten over ons optreden.
Daarna schmink eraf gehaald en een paar drankjes in Pavillon genomen.

Dinsdag weer vroeg op en deze dag nog met de kinderen op Sammelplatz gebleven. Maar nu op het steilere deel, bij de treklift. Daar de rechtse en linkse enkel bochten achter elkaar geoefend.

Woensdag; eerst een rondje met de kinderen bij de baas achterop de sneeuwscooter en daarna naar Lechnerberg. Hier leren we ze eerst met de (teller)lift gaan. Dit oefenen we met een losse 'teller', zodat ze kunnen ondervinden hoe dat voelt. Je leert ze in- en uitstappen en wat ze moeten doen als ze uit de lift vallen. Dat laatste houdt in: wachten totdat ik met de overige kinderen weer naar beneden ski en vooral niet alleen naar beneden skiën!! Maar helaas vergeten sommige kinderen dat stukje informatie nog wel eens (of mijn Pools was niet duidelijk genoeg...J) Gelukkig is de Lechnerberg maar één afdaling, waardoor je de kinderen niet snel uit het oog verliest.

Donderdag. Na een paar proefrondes de slalom oefenen, de skirace voor het echie. Na de les snel naar huis en de oorkondes uitschrijven. Daarna via kantoor naar Pavillon waar de prijsuitreiking van de skirace altijd is. Hierna meteen naar huis en eten. Om half 8 moesten we weer verzamelen op de Lechnerberg. Het was de Nacht der Ballonen. Voor de show staan er een aantal luchtballonnen op de piste en om 8uur gingen we met alle leraren van onze skischool met fakkels naar beneden, daarna deden een aantal collega-leraren van het demoteam een aantal stukjes van de Show on Snow, er was een ski stuntteam en een motor stuntteam. Na afloop van deze hectische dag weer naar Pavillon geweest en daarna moe en voldaan bed weer ingedoken.

Vrijdag, de laatste lesdag, mogen de kinderen (of ouders) zelf bepalen of ze nog een dag les willen. Van de zeven kinderen waren er vijf gekomen en ben ik met ze naar de Maiskogel gegaan. Hier mijn eerste skilerarenangst gehad. Het eerste deel van de Maiskogel ga je over een bospad en dit was natuurlijk reuze interessant voor de kinderen. Uit voorzorg de bergkant van het pad aangehouden, maar ondanks dat kon een van de kinderen haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en schoot daardoor naar de andere kant van de piste, richting afgrond!! Net voor het randje liet ze zichzelf vallen en kon ik weer verder ademhalen. Wat was ik blij weer op de piste te zijn! Na de les een doos Merci van twee van de Poolse kinderen gekregen en daarna afscheid genomen van de ouders en andere kinderen.
Belén was ook nog naar de Maiskogel gekomen en heb nog een afdaling met haar gedaan. Zodat we daarna meteen door konden naar kantoor.

En de week zat er alweer op!

Better let as net..

Wat ik elke keer weer vergeet te melden.. sorry..
Hierbij nog mijn adres:

Weißbachgasse 3;
zimmer 4,
5710 Kaprun

En Oostenrijksnummer:
+43 6648 568 422

En om (lekker lang en zorgeloos) te bellen is Skype DE uitvinding!!
Mijn gebruikersnaam is: tetje.wassenaar

Eine ruhige Woche

Ik had jullie beloofd om wekelijks een verhaaltje te typen. Deze zullen een stuk korter worden als de voorgaande. Maar deze eerste wordt wel erg kort (vergeleken met de vorige verhalen)..

Het is rustig, je zou bijna zeggen komkommertijd.. Of is het de stilte voor de storm..
Ze (collega's die ook voorgaande seizoenen hier gewerkt hebben) hadden ons al gewaarschuwd dat de twee laatste weken van januari altijd erg rustig zijn. Kinderen zijn er bijna niet, als ze er zijn, zijn het vaak de allerkleinsten die nog niet naar school gaan. En qua volwassenen zijn er deze periode merendeels vriendengroepen of gevorderde skiërs, die geen les meer nodig hebben of denken dat ze geen les meer nodig hebben. En dat betekende voor mij een hele week 'vrij'. Gelukkig was ik niet de enige, van de ruim 20 seizoensleraren was zeker een derde ook de hele week 'vrij'.
Vrij tussen aanhalingstekens, want je staat op Bereidschaft. Dat houd in dat je opgebeld kunt worden wanneer er toch werk is, bijv. wanneer mensen nog privélessen geboekt hebben of wanneer er nog een nieuwe groep gestart wordt. Je moet dan binnen een half uur op een van de meetingpointes kunnen zijn. Als ze niet voor 14.00u. gebeld hebben kun je er van uit gaan dat je de rest van de dag ook vrij bent. Maar een lekker dagje Salzburg of naar een ander, verder gelegen, skigebied zit er op zo'n dag dus niet in.

De eerste dag van deze nieuwe week, zondag, wel gewoon aantreden. Ik moest eerst naar Hotel Rudolfshof. De skischool heeft de afspraak met dit hotel dat een van de skileraren, in dit geval: ik, de nieuwe gasten op komt halen. Vier kinderen en twee volwassenen. Aan dit aantal te zien, had ik al het vermoeden dat het deze week, zoals voorspeld, wel erg rustig zou worden. En ja, helaas kreeg ik deze week niet een groep. Met een paar collega's, die ook niet ingedeeld waren, een bakje koffie gedaan. Thuis de slaapkamer en keuken opgeruimd en daarna lekker, in de zon, met een leesboek op het balkon gezeten.
Deze maandagavond zou de eerste Show on Snow zijn, deze wordt door onze skischool georganiseerd. Door de slechte sneeuwconditie is deze afgelast en in plaats daarvan hadden we deze avond weer werkbespreking.
Normaal gesproken ga ik alleen zondags naar Rudolfshof. Maar doordat er niet goed gecommuniceerd was tussen de leraren en de gasten ben ik maandag, voor de zekerheid, nog eens via Rudolfshof naar Sammelplatz gegaan. Stiekem hopende dat er vandaag nog een nieuwe groep zou starten, maar helaas.. Omdat het wederom stralend weer was, ben ik met een collega naar de Kitzsteinhorn, de gletsjer, gegaan om even lekker zelf te skiën.
Dinsdagochtend er toch ook weer vroeg uit voor de training. Daarna weer naar Sammelplatz. Nog steeds geen werk, helaas ook geen privélessen vandaag. Gernot, de baas, vertelde ons, alle leraren die nog steeds geen groep of privé hadden, dat we de rest van de week waarschijnlijk ook geen werk hadden. We hoefden de rest van de week niet meer op Sammelplatz te komen. We stonden nu op Bereidschaft en moesten elke ochtend om half 9 even bellen of er nog nieuwe privélessen geboekt waren, maar helaas was ook dit niet het geval.

De overige dagen lekker een uurtje langer geslapen dan normaal, verder in het boek gelezen, de auto maar weer eens gestart, met startkabels, want door de kou was de accu leeg getrokken, beetje rond getoerd in de omgeving en de koffers en kledingkast nog maar eens doorgespit.
Ik had me het hele parkeerplaatstafereel kunnen besparen.. Heb inmiddels één hele koffer kunnen vullen met handdoeken, spullen die ik nog steeds niet gebruikt heb en ook niet meer denk te gaan gebruiken en kleding. Hier had ik natuurlijk ook veel te veel van mee genomen, want: 'ja, ik had toch plaats zat in de auto'. Nu lopen we hier een groot deel van de dag in het skipak, thuis doe ik lekker een trainingsbroek aan en 's avonds heb je, je pyjama aan... Dus voor die enkele keer dat ik nette kleren aan heb, had ik echt niet m'n hele garderobe mee hoeven nemen. Maar deze koffer gaat volgende week, als Wytze, heit, mem en Johannes komen, weer mee retour naar Friesland.

Woensdagmiddag nog een (theorie)training gehad over lesgeven voor volwassenen. Dit was erg interessant en leerzaam.
Vanaf woensdag is ook eindelijk de langverwachte schnee gevallen!! Een heerlijk pak verse poeder op de pistes én daar buiten. Vrijdag met een paar collega's op de Kitz (Kitzsteinhorn) wezen skiën en natuurlijk ook even aan m'n off-piste techniek gewerkt. Tot aan de knieën in de sneeuw! Aan het eind van de dag nog naar de Maiskogel gegaan, waar Belén, m'n kamergenootje, haar laatste lesdag met haar groepje afsloot en samen met haar nog een paar keer de piste afgesjeesd.
Omdat ik vrijdag met de auto naar de piste was gereden en ik zo dom was geweest om m'n skispullen in de auto te laten staan, i.p.v. in de verwarmde kelder, kon ik zaterdag niet meer in de skischoenen komen..!! Belén en ik waren zaterdagmorgen speciaal vroeg opgestaan om even lekker samen te skiën en het was ook nog eens supermooi weer! Maar met geen mogelijkheid kwam ik in m´n koude skischoenen.. Toen bedacht ik me ineens dat ik m´n snowboardspullen ook nog bij me heb. Dus heb ik m´n snowboardschoenen aangetrokken en met het snowboard onder de arm, met de bus, weer richting de Kitz!!
Heerlijk dagje gehad! Toch wel een beetje koud, maar daarom voornamelijk de pistes die in de zon lagen genomen. :DMoest eerst wel weer even wennen op het snowboard, maar al snel had ik het gevoel weer te pakken. Nog een klein beetje offpiste geweest. En op de terugreis bij de halte van de Maiskogelbahn uitgestapt. En via de Maiskogel weer terug het dal ingeskied.. uuh geboard natuurlijk ;)
's Avonds nog even een drankje gedaan in Pavillon en -alweer- een week afgesloten.
Vol goede moed, geproost, op de komende week!

Eerste weken bij de skischool, kerst en oud&nieuw

Na een poosje afwezigheid kan ik jullie weer trakteren op een verhaalover mijn belevenissenvan de afgelopen weken!! In het vervolg hoop ik jullie wekelijks een verslagje te kunnen doen.

Na een lange reis, van nog geen 5 min, kwam ik eindelijk bij de skischool aan.. :D

Ski&Snowboarding Kaprun, Gernot Schermer

Burgi, de receptioniste van de skischool, liet ons zien hoe we bij ons appartement konden komen en gaf nog wat informatie over wat we nog moesten regelen en wat de komende week de planning was. Zaterdag werd onze eerste dag en dan begonnen we met een training.

Ik heb een kamer bij een familie op een boerderij. Op de bovenste verdieping hebben zij 4 tweepersoonskamers, een gezamenlijke wc en keuken. Het huis staat niet ver van de skischool en het centrum, beide zo'n 200 meter.
Ik deel mijn kamer met Belén, ook zij was met dezelfde organisatie als mij naar Wenen en de Anwärterkurs. We hebben naast het (tweepersoons)bed, elk 1 kledingkast(je), een kapstok, tafel met 2 stoelen, een wastafel en een douche op de kamer. Ook hebben we nog een balkon.

Op het moment dat wij aankwamen waren er nog maar twee jongens in de andere kamers. Jason, uit Zuid-Afrika, en Chris, uit Engeland. Zij waren hier al eerder aangekomen en waren al aan het werk bij de skischool. Chris heeft vorig jaar ook al het hele seizoen voor de skischool gewerkt en blijft ook dit hele seizoen.
De skischool heeft ruim 40 leraren in dienst, waarvan zo'n 20 seizoensleraren, de anderen, meestal studenten, blijven soms één of een paar weken. M'n collega's komen, voornamelijk, uit Nederland, Engeland, Duitsland, Hongarije, Roemenië en Oostenrijk natuurlijk..

Omdat heit, mem en Wytze nog tot en met zaterdag bleven heb ik eerst alleen m'n skispullen naar de kelder gebracht en zijn daarna naar hun appartement gegaan, waar ik de komende vier nachtjes ook zou koese. We hebben ons even opgefrist en zijn daarna lekker uit eten gegaan.
Vast niet van de 'lange' reis, maar van de lange dagen, soms korte nachten, stress en spanning was ik best wel doodop. Ik was blij dat ik eindelijk op bed lag en Wytze weer even heerlijk aan kon kruipen. .

Woensdagmorgen hadden we om 9uur bij Burgi op kantoor afgesproken. In het taxibusje zijn we mee geweest naar het Kinderland en tevens verzamelpunt van de skischool. Deze ligt aan de andere kant van het centrum, aan de voet van de Lechnerberg en op zo'n vijf minuten loopafstand van ons appartement.
Terug op kantoor kregen we een formulier waarmee we onze seizoens-ski-pas konden halen!! Daarna langs het gemeentehuis om ons in te laten schrijven en langs de bank voor een rekeningnummer. Dit was allemaal snel geregeld en daarom konden we de rest van de middag heerlijk genieten van de zwembaden, jacuzzi's en sauna's van het net nieuw geopende Tauern Spa!!
De andere twee dagen heerlijk uit- en bij geslapen. Rondgelopen in het dorp en alvast wat spulletjes naar m'n kamer verhuist. En vrijdagmiddag onze skischool-kleding en mobiele telefoon opgehaald.

Zaterdagochtend alweer afscheid genomen van heit, mem en Wytze.. Tijd om ze te missen had ik niet, want de arbeit begon en we kregen onze eerste training! Samen met nog zo'n 7 andere, nieuwe leraren, kregen we training in de manier waarop onze skischool les geeft: Alle beginners volwassenen laten we op ski's van 1.20m. skiën. Door de kleine en getailleerde ski's leer je sneller en makkelijker bochten maken en op je kanten skiën, carven.
Na de ochtend op de oefenweide te zijn geweest zijn we 's middags op de Maiskogel en Schaufelberg geweest om het gebied en de pistes daar te verkennen.
Om drie uur zat de training er weer op en zijn we terug gegaan naar de kamer waar ik begonnen ben aan het inruimen van de kast. Nu was dit zomaar klaar, omdat de kast amper een meter breed is, dus hij zat binnen no-time vol! Om vijf uur hadden we nog een welkomstmeeting met alle skileraren.

Inmiddels waren er ook twee Nederlandse meiden op een van de andere kamers gekomen. Beide hebben zij voorgaande jaren ook al voor de skischool gewerkt. Pytsje, uit Jorwerd (wat is de wereld weer klein) en Charlotte .

Zondag, het begin van een nieuwe (les)week en mijn eerste werkdag. Omdat het nog rustig was qua gasten, voor velen, en voornamelijk de 'nieuwe' leraren, nog geen werk en daarom kregen we weer training.

Maandagochtend eerst in kinderland geholpen. Om 11 uur werd ik gebeld door Burgi dat ik alvast pauze moest nemen, want vanaf half 12 had ik 4 uurtjes privéles. Een moeder met twee kinderen, voor het eerst op ski's. Spannend.. mijn eerste officiële uren als skilerares. Gelukkig waren het Nederlanders, waardoor in elk geval het communiceren makkelijker was.

Dinsdagochtend vroeg op!! Om 8uur in de lift zitten, waarna we een uur training krijgen. Helaas deze dag weer geen werk, daarom de kamer een beetje verder op- en ingeruimd, boodschappen en nog wat 'huishoudelijke' klusjes gedaan.

Woensdag de hele dag in kinderland geholpen bij de kleinste/jongste kinderen, van 3-5 jaar, zoals ik zelf ook ooit begonnen ben.. Nou, dat valt niet mee!! Aan het eind van de dag ben je kapot van het continu 1meter10 oprapen en weer in het rijtje te zetten, troosten, afleiden (omdat ze weer wat anders zien of omdat ze geen zin meer hebben in skiën etc.etc.) en ze proberen te begrijpen in alle verschillende Europese talen! Maarr.. Het is ook heel leuk werk!! Als ze heel aanhankelijk naar je toe komen of enthousiast hun (fantasie)verhaal bij je komen doen en als ze allemaal netjes in een rijtje achter je aan skiën, geeft je dat een goed en voldaan gevoel!

Eerste kerstdag kreeg ik een Nederlands jongetje en meisje (neef/nicht) voor drie dagen privéles. Dus tijdens de kerstdagen ook gewerkt.
's Avonds hadden we met de huisgenootjes een kerstmaaltijd bereid; Kip en aardappeltjes uit de oven, broccoli en sperzieboontjes met spek! Heerlijk en gezellig gegeten.
De dagen daarna heb ik nog een aantal keer volwassenen privélessen gegeven en vanaf woensdag kreeg ik voor de rest van de week een groep van 10 volwassenen, beginners. Dus ook met oud- en nieuwjaarsdag moest er gewoon gewerkt worden.
Oudejaarsdag; om 17.00uur bij de skischool verzamelen voor de Fakkellauf. Een half uurtje later zaten we in de lift. Het eerste deel van de piste in het pikkedonker afgedaald. Op de helft moesten we ons weer per skischool verzamelen en daar kreeg je een fakkel. Het laatste deel van de Schaufelberg als een vuurslang naar beneden geskied met ruim 100 collega's en concullega's. Dit was zo mooi om mee te maken! Misschien dat jullie ze al gezien hebben, want ik had ze alvast op de site gezet, maar tijdens het afdalen heb ik een paar foto's en een klein filmpje gemaakt om ook jullie een beetje de sfeer te kunnen laten zien..
Na een glühwein zijn we naar het huis van een collega gegaan. Hier zouden we, met de Nederlandse collega's, andijviestamppot eten. Jammer genoeg is dit spinaziestamppot geworden, want de andijvie was op.. Desondanks en wederom heerlijk gegeten! Na een of ander vaag spel zijn we rond half 12 richting centrum gelopen. Naast de Pavillon-bar is een pleintje en daar draaiden ze muziek en stond een extra biertap. Hier waren ook veel collega's en leraren van de andere skischolen. Helaas heb ik geen contact kunnen krijgen met Nederland. Bellen lukte helemaal niet en enkel een paar hebben mijn sms ontvangen.

Bij deze, voor iedereen (weet niet of het officieel nog wel mag): folle lok en seine!!

En nieuwjaarsdag stond ik weer netjes om half 10, als een van de weinigen, met mijn gasten op de piste.
De feestdagen waren hier sowieso heel anders dan thuis. Ook omdat alles hier 'gewoon' (vaak wel met aangepaste openingstijden) open is en doorgaat, heb je ook niet het idee dat het speciale dagen zijn.

De eerste week van januari kreeg ik een nieuw groepje volwassenen beginners. Normaal duurt een 'week' skiles 5dagen, dus van zondag t/m donderdag. Deze week waren hier voornamelijk Engelsen en Ieren. Doordat zij ook dinsdag als aanreis dag hadden en dan woensdag met de lessen begonnen en er ook nog gasten voor 2 of 3 dagen skiles geboekt hadden, was dit een beetje een rommelige week, waarin ik elke dag een nieuwe groepssamenstelling had.

Na 18 dagen aaneen gewerkt te hebben, was ik die zaterdag weer eens lekker een dagje vrij! Hier was ik ook echt even aan toe! Ik was vanaf het begin van dit nieuwe jaar niet helemaal fit; oorpijn, verkouden, hoesten en alle holtes zaten me vol. En dan is de kou, en het was vanaf de kerstdagen heel koud, ook niet echt bevorderlijk. Dus dat was veel Dampo smeren, neussprayen en keelsnoepjes eten. Deze dag dus lekker uitgeslapen en voornamelijk binnen gebleven.
Dit weekend gingen veel collega-leraren weer naar huis. De meesten studeren nog en komen in de vakantieperiode hier werken. Ook Pytsje was er alleen voor de 3 -drukke- kerstweken. Charlotte is inmiddels ook weer even in Nederland, maar zij komt eind deze maand weer terug en blijft dan ook de rest van het seizoen. Jason heeft maar een paar weken gewerkt, hij kon geen werkvergunning krijgen en moest daarom eind december ook weer naar huis.
In huis is het nu erg rustig. We zitten hier nog maar met z'n drieën; Belén, Chris en ik. In een van de andere accommodaties, hier 100meter vandaan, zitten ze ook nog maar met z'n 3en en daarom gaan we regelmatig bij elkaar op bezoek!

Vanaf zondag had ik weer een groepje kinderen in de leeftijdscategorie van rond de 5jaar. Ze kunnen zelf in de lift en bochtjes maken, dus heb me de eerste dagen vermaakt op de Lechnerberg (blauwe piste waar we heen gaan nadat ze uit kinderland komen). Op dit moment zitten er voornamelijk gezinnen uit het Oostblok in Kaprun, zij hebben nog tot eind januari vakantie. Het probleem met de kinderen is dat ze bijna geen Engels en Duits kunnen. Dus veel met handen en voeten communiceren.
Maandagmiddag kwamen de ouders van Wytze nog even langs, zij waren deze week, een uurtje rijden hier vandaan, op wintersport.
Van woensdag op donderdag heeft het hier de hele avond geregend (helaas mocht ik dat hier ook meemaken) Maar dat is niet bevorderlijk voor de sneeuw en de pistes. Kinderland stond grotendeels onder water.
Donderdag is De wedstrijddag, maar deze was voor vandaag gecanceld. Als leraar moest je, in overleg met je gasten, bepalen of je wel of niet ging skiën. Een van mijn leerlingen wilde perse skiën, dus ben ik met hem naar de gletsjer gegaan. Op de gletsjer sneeuwde het, het was er erg koud en daarnaast waaide het er een halve orkaan. Pistes werden veelal niet geprepareerd en de meeste liften waren gesloten. De skiërs die er waren, waren de gevorderde en diehard skiërs en dan nog zag je de een na de andere onderuit gaan in en door de poedersneeuw. Maar zo goed en zo kwaad als het kon, ben ik 4 uur lang, 2 verschillende pistes in sneeuwpflug! met mijn Anfänger afgeskied. Dit had niks meer met lesgeven te maken.. Door de blizzards zag je met of zonder skibril helemaal niks en het was hopen dat ik zelf niet een val zou maken, wat ook niet gebeurd is! :D Tijdens de middagpauze had ik de stille hoop dat hij het wel voor gezien had. Alles was nat door de regen en de sneeuw en binnen was het fijn zitten, maar helaas.. de jongen had er wel lol aan om met dit weer te skiën. Dus heb ik netjes mijn 'les' afgemaakt.
's Avonds alle zorgen kunnen vergeten tijdens een 'Captain Morgan-party' in Pavillon. Waar we 's middags nog rustig met de leerlingen zitten te eten, is het vanaf het eind van de middag een gezellige après-ski bar.
Vrijdag was de sneeuwconditie ver gedaald, maar tussen de waterplassen op de pistes door werd er wel weer gewoon les gegeven. De afgelaste skiwedstrijd werd deze dag ook nog gehouden met 's avonds de prijsuitreiking in Pavillon. Dit is dan vaak ook de laatste keer dat je, je leerlingen ziet.

Zoals jullie misschien al opgemerkt hebben is geen dag of week hier gelijk. Grotendeels omdat je afhankelijk bent van aantal en niveau van de gasten en het weer. Maar de globale indeling van de week ziet er als volgt uit:

Zondag; begin van de lesweek, start nieuwe groepen

Maandag; fotograaf; deze maakt een foto van de hele groep en eentje met leraar/leerling, deze kunnen de gasten daarna kopen.
Om de 2 weken; eind van de middag een meeting (werkbespreking)

Dinsdagochtend; van 8-9 skilerarentraining

Woensdag; normale lesdag, geen bijzonderheden

Donderdag; 's ochtends skiwedstrijd voor de groepen, kinderen en volwassenen, vanaf vijf uur prijsuitreiking bij Pavillon

Vrijdag; laatste lesdag

Zaterdag; meestal, vrij

Een 'normale' dagindeling is als volgt:

Half 8 wekker. Half 9 naar de skikelder en richting Sammelplatz lopen. Om 9 uur houd de baas zijn dagelijkse praatje over het weer, de verwachte gasten, verdeling van de groepen en privélessen en eventuele andere bijzonderheden. Daarna ontvang je de leerlingen (en eventueel ouders). Bij nieuwe gasten moet het een en ander ingevuld worden, kijken of iedereen een skipas heeft, kinderen moet je een hesje aan doen en regelen dat ze geld of vouchers meekrijgen voor het middageten. Je bespreekt de dagindeling: wat je gaat doen, waar je gaat eten en hoe laat en waar je eindigt. En om half 10 beginnen de lessen, 11.30-12.30 pauze en om 14.30 zijn de lessen afgelopen, daarna nog even praatje met de gasten of ouders, kinderland opruimen of zelf nog even een afdaling nemen.
Tussen 4uur en half vijf moeten we naar kantoor om onze uren door te geven.
Even heel wat anders dan dat we, tegenwoordig, in Nederland gewend zijn.. De gast laat je aan het begin van de cursus een leskaart invullen, deze gegevens nemen wij weer over op een papier en vervolgens ga je naar het bureau waar Gernot achter, een oude, computer (dat dan weer wel) zit. Je noemt je medewerkers nummer, zegt hoeveel gasten je hebt en voor hoelang ze blijven en wat je gedaan hebt. Best wel ouderwets, maar het heeft ook wel weer wat. Ook zie je de meeste collega's dan nog even. Daarna doe je soms nog even een drankje of we gaan naar de supermarkt voor het avondeten. De avonden worden gevuld met bellen, skypen, douchen, opruimen, lezen, tv kijken en af en toe eens een feestje.. En meestal liggen we rond een uurtje of 10.. 11 weer onder de wol! Slapen is hier zeker geen probleem! Na de hele dag in de buitenlucht, intensief bezig zijn en het continu omschakelen in diverse talen ben ik vaak voordat ik het weet in dromenland..

2010 is bijna vorig jaar..

Lieve trouwe lezers van deze blog,

Na alle feestdagen, van samenzijn, lichtjes, cadeaus en lekker eten,
Wil ik jullie dit nog laten weten:

De laatste dagen zijn weer daar,
2010 is bijna vorig jaar.

Een jaar waarin weer veel is gebeurd,
Waarin werd gelachen, waarin werd getreurd.

Waarin een grote beslissing werd genomen,
Tet liet haar grote droom uit komen.

In deze tijd wordt zij hier en daar gemist,
Omdat ze jetzt in Kaprun ist.

Ondanks de verhalen, want deze zijn meestalniet kort..
Doet hetme goed dat deze blog trouw gelezen word,

En door de reacties die worden geschreven,
Laten julliezien dat jullie meeleven.

Daarvoor wil ikiedereen bedanken, via deze weg,
Rest mij nog, dat ik dit tegen jullie zeg:

Een goed uiteinde alvast maar,
En een gezond en gelukkig Nieuwjaar!!

Wees allemaal voorzichtig op jezelf,
En tot ziens in 2011!!

Anwarter; 10 dagen Kaprun..

Lang verwacht...!! Maar hier dan eindelijk mijn, wederom lange,verhaal over de Anwartercursus!! Mijn excuus voorhet lange wachtenis: geen draadloos internet!Voor eerstzullen jullie wel weer even zoet zijn methet komende verhaal.Ik hoop snel weereen verhaal en foto's te kunnen plaatsen!

Na het schrijven van mijn vorige blog, begon ik vol goede moed mijn koffers alvast in de auto te laden. Wat ik jullie nog niet verteld had: we zaten op de derde verdieping van het appartementencomplex en (natuurlijk) was er geen lift! Dus 3 (x2) trappen op en af en nog een extra trap voor het afleren. Maar ik mag niet zeuren, ik kon mijn hele skiuitrusting de afgelopen 2 week in de auto laten liggen en had dus alleen koffers en tassen. Maar wel veel tassen.. op de een of andere manier heb ik in die 2weken Wenen allemaal extra tassen gecreëerd (had maar 1 vest gekocht) Waar ik op de heenreis nog door mijn achteruitkijkspiegel kon kijken zat de kofferbak nu letterlijk tot aan het dak vol!!
's Avonds kwam Erika nog even langs om het appartement te controleren en kregen we onze borg terug. Voor de laatste keer pizza bij buurman gehaald en daarna vroeg ins bett.

Om 5uur zou de wekker gaan... Nu had ik al ingecalculeerd dat uitslapen voor mij niks zou worden als er 9 man in dezelfde -kleine- ruimte met koffers en tassen aan het sjouwen zijn. Maar de eerste fanatiekelingen waren al om 4uur op, die hadden er zin in! Daardoor was ik ook verplicht om 4uur wakker te zijn..
Om 5.15 heb ik de anderen uitgezwaaid en zijn zij richting treinstation gegaan. Achteraf had ik nog wel weer bedje in kunnen duiken, maar dat wordt later in dit verhaal wel duidelijk..
Een half uurtje later ben ik zelf abgefahren. Net Wenen uit had ik een poosje dichte mist, maar verder had ik (wederom) supermooi weer tijdens de autorit. En ik vond het helemaal niet erg om na 14dgn zo knus te 'samenwonen' weer even only the lonely met: me, my bagage and my car te zijn!
Om een uur of 8, ik was toen ter hoogte van Salzburg, heb ik een rastplatz opgezocht. Hier heb ik mijn koffers omgepakt. Ik had namelijk 1 koffer met kleren en 1 koffer met skikleding. Deze moest ik nog even samenvoegen voor de komende week, zodat ik niet alleen in m'n skipak hoef te lopen. Ik had, uit voorzorg, al een vrij rustige parkeerplaats opgezocht, maar die paar automobilisten die er voorbij kwamen, zaten me toch met grote vraagtekens aan te kijken!! Ik geef ze geen ongelijk, had ik ook gedaan.. M'n hele kofferbak stond nu op de parkeerplaats uitgestald en ik was ijverig bezig met stapels kleding omwisselen, bij -10º!!
Ik ben mijn weg vervolgd en met een Skihut-cd in de speler, om alvast in de stemming te komen, kwam ik meer en meer in het bergachtige Salzburgerland en door of voorbij verschillende skidorpen.Ik moestnog even tanken en dat is hier een stuk leuker dan in Nederland. Een liter benzine kost hier tussen de €1,20 en 1,30!!
En om ong. 11 uur was ich dan endlich da!! Bij de jeugdherberg (JUFA) in Kaprun.
Meteen ingecheckt, kamernummer gekregen, maar de kamer was nog niet vrij. Ongeveer ander half uur later kwamen m'n huisgenootjes van Wenen ook aan, maar nog steeds konden we niet op de kamer. Inmiddels werd het steeds drukker en ook om 14.00 konden we nog niet op de kamer.. De vermoeidheid en de honger begon aardig te werken, maar het was nog steeds niet duidelijk hoe en wat, dus zijn we braaf blijven wachten.. Langzaam aan konden voornamelijk de jongens hun kamers op zoeken. Jahoe!! Om 15.45 waren dan eindelijk ook onze kamers schoon! Snel even wezen kijken en opfrissen want om 16.00 begon de introductiemeeting.

Ik zat met Noor (waarbij ik in Wenen ook al de kamer deelde) en met Tina (het IJslandse meisje) op een 4 pers.kamer. We hadden een badkamer met 2 spiegels en een 3^e spiegel op de gang!! We hadden zelfs een tv op de kamer EN een bank! Dat daar alleen maar tassen en kleren oplagen maakt niks, we hadden een bank! En de bedden?! Die lagen Heeerlijk!!! Vooraf had ik andersom verwacht; wat een luxe in een jeugdherberg vergeleken met Wenen.

Om 16.00 de welkomstmeeting. Een zaal met 150 man met diverse nationaliteiten (Scandinaviërs, NLers, Duitsers, Oostenrijkers, Oostbloklanders etc.) Gelukkig kende ik er al 9, dus hoefde me niet eenzaam te voelen. Op achternaam werden de groepen, van 10-14 pers., op achternaam ingedeeld. De W komt erg ver in het alfabet voor en ik was dan ook de laatste groep, namelijk: groep 13! 8 Jongens, 4 meiden (waaronder Noor, mijn kamergenootje). 2 Denen, een Duitser, een Hongaar, een Belg en 7 NLers, de meiden zijn allemaal Nederlands. Bastiaan, onze instructor/Ausbilder, gaf wat info over de komende 10 dagen en we kregen onze skipas. Daarna snel onze bagage naar de kamer gebracht en om 18.00 stond het avondeten voor ons klaar! Een uur later zaten we weer in de (theorie)zaal en kregen we onze map. Gelukkig, aangezien onze toestand, was de theorieles herhaling voor ons, want dit onderdeel hadden we al in Wenen gehad. Na een uur les eindelijk kunnen douchen en daarna meteen naar bed gegaan!

De andere dagen zagen er als volgt uit:

7.00 ontbijt
8.15 skibus naar Zell am See
9.00 start lessen
half uur tot een uur middagpauze
15.00 einde les, skibus terug
16.30 1^e theorieles
18.00 eten
19.00 2^e theorieles

Deze week werden de lessen (gelukkig) in Zell gegeven, omdat het hier minder koud was dan op de Kitzsteinhorn in Kaprun, waar normaal de lessen gegeven worden.

Maandag; En daar sta je dan.. Na 10 jaar snowboarden weer op ski's.. Alles nieuw aangeschaft, dus aan het materiaal kon het niet meer liggen. Gelukkig begonnen wij, net als dat wij zelf straks moeten doen, vanaf 0! En het skiën was ik gelukkig nog niet verleerd!
We begonnen de cursus met Kinderunterricht en in de pauze heb ik heerlijke Kaiserschmarren gegeten. De 1^e theorieles deze dag ging ook over Kinderunterricht, herhaling van wat we overdag op de piste hadden gedaan. De 2^e les; Alpinkunde, over sneeuwvormen en lawines, dit was iets moeilijker.
Bij de receptie lag nog een pakketje voor me met St.Klaas-sußigkeiten (van heit en mem). Nu was st. Klaas net een dag NL uit, maar daar smaakte het niet minder om.. Daarna douchen en weer vroeg ins bett.

Dinsdag; Erwachsene (volwassen) unterricht, ook weer vanaf 0, wederom ideaal voor mij om er geleidelijk aan in te komen. 's Avonds kregen we het 2^e deel van de theorie van Alpinekunde en na het eten Berufskunde en Unterricht.

Woensdag; Vanaf vandaag werd het serious business! Alpinesfahrverhalten (DE skihouding) stond op het programma. En in deze ideale houding gingen we een deel van een bocht maken. Klinkt vrij simpel.. Maar in de loop van de ochtend kreeg ik echt het gevoel dat ik een of andere Anfänger was en totaal niet meer kon skiën. Want laat ook net vanaf vandaag de Ausbilders een stuk strenger worden. Dan was dit niet goed aan m'n houding, dan weer dat niet... Aan het eind van de dag was ik ook nog eens de gelukkige die haar probe lehrauftritt mocht doen. Je proefexamen; zelf voor de klas staan en over een bepaald onderdeel een lesgeven.. En ik kreeg natuurlijk het onderdeel: Alpinesfahrverhalten. Terwijl mijn zelfvertrouwen nog ergens op de eerste berg van die ochtend ver onder de sneeuw lag, sta je een techniek en houding uit te leggen die je zelf nog niet onder, nee, laten we toepasselijk zeggen IN, de knieën hebt en waar je de hele dag commentaar op hebt gehad. Bastiaan vond het wel redelijk, maar voor m'n gevoel ging het echt niet goed. Wat een heerlijke afsluiter was dat!! NOT! Daarom na de les via de après-ski bar naar de theorieles gegaan. ;) Theorie voor die avond viel gelukkig mee: Gerätekunde en Umwelt&Natur.

Donderdag; Na 3 hele mooie dagen, dat we zelfs in de pauze buiten in het zonnetje zaten, was het weer gaan sneeuwen waardoor het kouder werd en er stond meer wind waardoor het ook nog eens een stuk kouder aanvoelde. Vandaag het laatste onderdeel voor Anwärters: Grundstufe carven (beginners carven, carven is de huidige skitechniek). 's Middags trainen van eigen techniek en herhalen van al het voorgaande. En 's avonds stond weer Berufskunde/Unterricht en Bewegingsleer op het rooster.

Vrijdag; Doordat het de hele avond lekker doorgesneeuwd had waren de pistemachines de hele dag bezig om de pistes te preparen. Al slalommend tussen de pistemachines door weer de verschillende technieken herhaald en deze verfijnen. Het dikke pak Neuschnee en ook de harde wind waardoor het wederom heel erg koud was, waren deze dag een extra moeilijkheidsgraad. Deze middag stond de laatste theorieles, bewegingsleer, gepland.
Na het avondeten hadden we de 'flower ceremony'. De prijsuitreiking na de skiwedstrijd van een skischool, zodat we ook weten wat daar allemaal bij komt kijken. Na afloop kregen we van onze Ausbilder een consumptiebon bij een après-ski bar in het centrum van Kaprun. Dus met 150 man après-skiën!! Errug gezellig en laat geworden!!

Zaterdag; Na een kort nachtje stond er gelukkig weer een kinderprogramma op het rooster: van bochten tot carven voor kinderen. Dus spelenderwijs oefeningen van de berg af. Na de middagpauze EHBO. De plaatselijke bergwacht hield een praatje in het Pinzgauers over je plichten en wat verder te doen als skileraar bij ongelukken op de pistes. Pinzgauers is de streektaal hier, en dat is net als Fries voor Nederlanders, dus veel heb ik er niet van mee gekregen. Maar het had veel van bedrijfshulpverlening. Hierna had ik mijn echte lehrauftritt. Ik had hetzelfde onderdeel als mijn proefexamen, wat officieel niet mag, maar daar kwamen ze achteraf achter. Dit keer ging het helemaal goed en had ik er achterna zelf ook nog eens een goed gevoel over. 's Avonds hadden we geen theorie meer, maar vrij om te leren voor de komende theorie-examens.

Zondag; Deze dag weer veel herhalen en trainen van de eigen techniek voor het examen en daarnaast werden er nog een paar praktijkexamens in lesgeven afgenomen. 's Avonds het eerste theorie examen en deze was kortweg gezegd: te simpel. Inmiddels waren heit, mem en Wytze ook gearriveerd in Kaprun en die kwamen me na het examen nog even opzoeken!

Maandag; Het was deze dag zo koud!! Dat er gelukkig extra pauze ingelast werden. Tussen de pauzes door weer trainen aan de technieken en de laatste praktijkexamens werden afgenomen. Ook zijn we deze middag ruim op tijd gestopt en daardoor was er nog tijd om alvast even bij de skischool te kijken waar ik ga werken, want deze is ook in Kaprun. Daarna alvast inpakken en kamer opruimen, want dit werd onze laatste nachtje in JUFA. Na het avondeten het 2^e theorie examen en ook deze was te simpel. Na het examen Wytze nog even gezien. 's Avonds met een groepje nog wat gedronken, op de laatste avond.

Dinsdag; De laatste dag, DE dag. De examens van de eigen techniek. Drie afdalingen: pflug fahren (het wel bekende pizzapuntje!), kurze radien (korte bochten) en carven grundstufe (beginners carven). En heel, heel veel wachten. Het ging wederom op alfabet en mijn startnummer was 154 (van de 157!). Over de 3 onderdelen, die per stuk ongeveer een minuutje duurde, heb ikdrie uur gedaan!! Gelukkig was het niet meer zo koud als de voorgaande dagen, maar echt warm was het ook niet. Om één uur hebben we de bus terug genomen en daarna was het wachten tot half 4 voor de diploma uitreiking.

Nadat de grote baas een praatje had gehouden en ons alvast mee had gedeeld dat het slagingspercentage ongeveer 50% was, was het nagelbijten en zweethanden!! Helaas had de printer het begeven, dus kregen we niet meteen ons diploma mee, maar hij noemde je behaalde cijfers op en daarna wel of niet geslaagd. Wederom op alfabet.. En.. ik ben Geslaagd!

Hoe kon het ook anders met groepsnummer 13, maar van de 14 cursisten waarmee we gestart waren, waren in de loop van de week al 2 jongens door minder leuke redenen verplicht naar huis te gaan. Ook ik was de eerste dagen ongelukkig met een pijnlijke linkervoet, voelde als een ontsteking, maar deze is gelukkig al snel weer afgezakt. De overige twaalf van de groep waren wel allemaal geslaagd! Hierna kwamen de groepen nog een keer bij elkaar. We kregen van Bastiaan een USB stick met de foto's die de afgelopen dagen gemaakt waren en wij hadden nog een kleinigheidje voor Bastiaan. En toen was het tijd om afscheid te nemen. Iedereen moest deze avond nog naar de diverse skigebieden en hun skischool.Ook ikben naar mijn nieuwe werkplek afgereisd, aan de andere kant van het dorp...